KTO DECYDUJE

Kto decyduje o jakości BT w Polsce, czyli dalsze rozważania na wczorajszy temat.¹

Bo będę chciał udowodnić tezę (i wbrew temu, co napisano w tytule artykułu „O jakości badania technicznego decydują diagności”²), że na jakość tego procesu składa się wiele innych czynników, a nie tylko nasza praca.

A teraz ad 'rem, czyli do rzeczy:

Oczywiście, że lista możliwych czynności sprawdzających w zakresie BT na naszych SKP nie jest ostatecznie zamknięta. Być może, że „Nie opracowano dotychczas skutecznych metod oceny stanu technicznego takich układów jak:

• zwalniacze,
• ograniczniki prędkości,
• systemy ABS w pneumatycznych układach hamulcowych,
• regulatory sił hamowania na kołach,
• itp.”.

Ale, aby podjąć takie kroki należy to przecież jakoś uzasadnić, najlepiej merytorycznie.

Bo BRD jest specyficzna dziedziną wiedzy/nauki, gdzie reakcja jest następcza, czyli wtórna. Pisałem już o tym wiele razy, że to doświadczenie na drogach powoduje naszą ewentualna reakcję. Hamulce, światła, pasy bezpieczeństwa, znaki drogowe, itd., itp., et’cetera, wprowadzono po całej serii negatywnych i wieloletnich doświadczeń na drogach (z udziałem Ludzi). Więc zadajmy pytanie W. Szan. Autorom, ile wypadków lub kolizji spowodowały w ostatnich miesiącach, latach lub kwartałach powyższe i wskazane przez nich usterki (?).

Ciekawa jest też prezentowana w tym artykule teza, że dla wypełnienia wymogów obowiązujących nas rozporządzeń, to jedno OBT powinno trwać minimum 42 minuty. Ale ja mam wątpliwości, czy wszystkie czynności wpisane w nasze rozporządzenia są nam potrzebne z punktu widzenia BRD, np. badanie VAT lub pobór OE!

Bo tylko BRD powinno być jedynym miernikiem oceny naszej pracy! Więc nawet, gdy w rzeczywistości czas ten jest najczęściej krótszy niż te 42 minuty, to na ocenę tego stanu musimy popatrzeć przez pryzmat BRD – i tyle.

Ten tok rozumowania potwierdzają W. Szan. Autorzy, gdy dalej piszą cyt.: „Nie oznacza to jednak, że badania techniczne wykonywane są źle. Dzięki znacznej wiedzy merytorycznej i pragmatyce diagnosta jest w stanie ocenić stan techniczny badanego pojazdu na podstawie wybranych czynności kontrolnych.” – super!

A wracając na chwilę do pierwszej części tego artykułu zauważamy, że jego Autorzy stwierdzają: „Podczas badania diagnosta powinien mieć znacznie lepsze wsparcie w postaci nowych metod diagnozowania.”

Bo nowe i nowocześniejsze metody diagnozowania ze skróceniem obecnego zakresu BT to stan oczekiwany przez wielu z nas. Oczywiście, że jest pełna zgoda na ten postulat pod warunkiem, że od tego zależy polepszenie BHiP w naszej pracy lub poprawia nam to możliwość i jakość oceny stanu technicznego badanego pojazdu.³ Bo sam kilka razy poruszałem problem motocykli, także z punktu widzenia BHiP(w wyszukiwarkę na stronce wystarczy wklepać słowo „motocykl”).

Zgodzić się musimy z Autorami artykułu, że w tym zakresie nie mamy urzędniczego wsparcia od bardzo wielu lat, a „Pojawiające się okresowo nowelizacje (…) nie mają wpływu na pracę diagnosty.” Tym samym dochodzimy do tej prawdy, że na jakość naszej pracy ma wpływ urzędnicze spanie i lekceważenie naszych środowiskowych postulatów.

Także W. Szan. Autorzy słusznie podnoszą tu kwestię braku naszego dostępu do bazy danych zbierającej wyniki około 15 milionów BT wykonywanych co roku na SKP, co obniża jakość BT (choćby zapobiegania „turystyce przeglądowej”).

Jest prawdą, że po wprowadzeniu egzaminów w TDT należymy do tej grupy zawodowej, „w stosunku do której w ostatnich kilkunastu latach znacznie podniesiono wymagania, i która te wymagania spełnia.”

A dla pełnej oceny sytuacji opisanej w tym artykule zabrakło mi drobiazgu (?). Bo, jeśli mamy tu opisaną negatywną rolę urzędników w procesie poprawy jakości BT w Polsce, to pomijanie roli właścicielskiego nadzoru nad jakością pracy zatrudnionych pracowników (standard w 99,99 procentach firm) uważam za błąd. Bo dlaczego właściciele naszych SKP nie powinni robić tego, co skutecznie sprawdza się w we wszystkich branżach na całym świecie?

Ja wiem, że nie zawsze można i nie zawsze trzeba pisać „o wszystkim” do wyczerpania zagadnienia. Być może problematyka dotychczasowego nadzoru WK/starostwa i TDT nie wymagała omówienia. Ja wiem, że ten artykuł, to nie praca naukowa, więc pominięte kwestie niekonstytucyjnych rozwiązań prawnych można jakoś przełknąć. Ale moim skromnym zdaniem mamy prawo oczekiwać nieco (?) więcej, gdy praca firmowana jest Instytucją Naukową, w tym wypadku Politechniką Śląską.⁴

Więc pora już odpowiedzieć na postawione na wstępie pytanie, kto decyduje o jakości BT w Polsce? Bo odpowiedź na tak postawione pytanie nie zawiera się w tytule omawianego artykułu, że tylko i wyłącznie diagności.

Bo wpływ na ten proces mają także urzędnicy, właściciele naszych SKP, nadzór WK/starostwa oraz piszący o tych sprawach w różnych mediach, w tym także cieszący się dużym autorytetem pracownicy naukowi naszych Uczelni Wyższych.

I pozdrawiam

dziadek Piotra

– – – – – – – – – – – – –