WYROK W SIEDLCACH – cz. II

Wyrok w Siedlcach – cz. II.

Ostatnio stanęło na tym, że dwóch z trzech naszych oskarżonych kolegów skazanych przez Sąd Rejonowy w Garwolinie odwołało się do sądu wyższej instancji, czyli do Sądu Okręgowego w Siedlcach – http://www.diagnostasamochodowy.pl/2017/wyrok-w-siedlcach/

Pierwszy oskarżony nasz kolega i jednocześnie właściciel tej SKP, na której dokonywano tych przestępstw, o inicjałach K. P. wniósł o złagodzenie kary, tak „aby mógł dopracować do emerytury„, jakby nie można było dopracować do emerytury kopiąc łopatą rowy lub siedząc na kasie w Biedronce.

Drugi nasz oskarżony kolega M. P. twierdził, że wyrok jest dla niego zbyt surowy, gdyż jest jedynym żywicielem rodziny. Tak więc zreflektował się niestety po czasie i wniósł jednocześnie o warunkowe umorzenie postępowania, tak aby mógł się zrehabilitować i ewentualnie ponieść jakieś koszty na rzecz innych organizacji charytatywnych. Dodał także, iż to się zdarzyło tylko dlatego, że znał ten pojazd, bo właścicielem pojazdu jest osoba z rodziny.

Prokurator Leszek Wójcik wniósł o nieuwzględnienie wniesionych apelacji i utrzymanie obu wyroków w mocy.

Sąd odwoławczy, czyli Sąd Okręgowy w Siedlcach uznał, że apelacja naszego pierwszego oskarżonego kolegi i jednocześnie właściciela tej SKP o inicjałach K. P., na której dokonano tych 6 przestępstw w ciągu 3 dni przez naszych 3 kolegów jest niezasadna, więc nie zasługiwała na uwzględnienie.

Zdaniem tego Sądu:  

„W realiach przedmiotowej sprawy nie sposób uznać, iż wina i społeczna szkodliwość czynów oskarżonego K. P. „nie są znaczne”. Zaznaczyć w tym miejscu należy, iż oskarżony wykonując reglementowany przez przepisy ustawy zawód diagnosty samochodowego wykazał się lekkomyślnością oraz zawiódł pokładane w nim zaufanie społeczne i zawodowe, w szczególności co do rzetelności i wiarygodności dokonywanych przez niego badań i wystawionych zaświadczeń, z którymi wiązały się określone prawa i obowiązki. Społeczna szkodliwość jego czynów bez wątpienia jest dość wysoka.”

W szczególności biorąc pod uwagę ten fakt, iż w zaskarżonym wyroku przypisano naszemu oskarżonemu koledze i właścicielowi tej SKP sprawstwo trzech przestępczych czynów w krótkim czasie dwóch dni, co eliminowało przyjęcie, iż jego przestępcze zachowanie miało charakter incydentalny i jednostkowy.

Tym samym został on automatycznie pozbawiony możliwości prowadzenia tej SKP, gdyż w naszym PoRD obowiązuje zakaz dla osób skazanych – aż do zatarcia skazania (może dacie cynk, czy ta SKP jeszcze działa?).¹

Apelacja drugiego naszego oskarżonego kolegi M. P. okazała się natomiast częściowo zasadna, tj. odnośnie warunkowego umorzenia postępowania karnego. Sąd Okręgowy zważył przy tym, iż oskarżony, który samodzielnie wniósł apelację, nie jest profesjonalnym prawnikiem, a samo podniesienie przez niego zarzutów do wyroku w tej sprawie sprowadza się wyłączenie do wskazanej problematyki. Zdaniem Sądu „możliwe jest przyjęcie, iż jego przestępcze zachowanie miało charakter jednostkowego, niepoważnego incydentu”. Nasz oskarżony kolega M. P. w toku postępowania przyznał się do zarzucanego mu czynu, złożył szczere wyjaśnienia i nie utrudniał toczącego się przeciwko niemu postępowania. Za warunkowym umorzeniem postępowania i przyjęciem pozytywnej prognozy kryminologicznej przemawia także jego dotychczasowa niekaralność i ustabilizowany tryb życia.

Z tych względów Sąd Okręgowy w Siedlcach orzekł jak w wyroku, czyli

I. w zaskarżonej części wyrok zmienia w ten sposób, że postępowanie karne wobec oskarżonego M. P. warunkowo umarza na okres próby wynoszący 2 (dwa) lata² i orzeka od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w kwocie 500 (pięćset) złotych;

II. w pozostałej zaskarżonej części wyrok utrzymuje w mocy;

III. zasądza od oskarżonego M. P. 60 zł opłaty za obie instancje, zaś od oskarżonego K. P. kwotę 430 zł kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, stwierdzając, że w pozostałym zakresie wydatki postępowania odwoławczego ponosi Skarb Państwa.³

I choć w tej sprawie mamy już ostateczne sądowe rozstrzygnięcie, to nas czeka jeszcze jedno przedsięwzięcie. Trzeba rozstrzygnąć w naszym sumieniu środowiskowym, na ile te wyroki spełniają nasze oczekiwania, co do możliwości prewencyjnego zadziałania na innych.

Chodzi mi tu o:

• rolę nadzoru właścicielskiego nad pracą podległych sobie pracowników i naszych kolegów insp. UDS-ów, gdy sam właściciel SKP daje przykład taki dokonując (średnio?) dwóch przestępstw w ciągu dwóch dni,
• rolę nadzoru w starostwie (WK) – pozbawienie uprawnień na 5 lat?,
• rolę organów ścigania,
• rolę wymiaru sprawiedliwości.

Więc tym razem to tyle, a reszta za jakąś dłuższą (nieco?) chwilę.

I pozdrawiam

dziadek Piotra

– – – – – – – – – – – – –