lip 31 2018

POLICJA I RACJA

Rate this post

Policja nie zawsze ma rację. Niedawno pisałem o podobnym przypadku – http://www.diagnostasamochodowy.pl/2018/policja-walczy-kobietami/

A sprawa jest ważna, bo popełniane przez nią błędy skutkują także tym, że jej funkcjonariuszom dość ochoczo – po czasie – odbierane są uprawnienia emerytalne. Choćby dlatego Policja musi być szczególnie uwrażliwiona na przestrzeganie przepisów Prawa.1 Czyli pęknięta szyba czołowa w autobusie i decyzja naszego Kolegi, że w tym przypadku nie ma zagrożenia dla BRD. Tylko dlaczego Policja o tym nie wie?

W dniu dzisiejszym (kazaniu?) chodzi o przypadek opisany wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczytnie z 7 czerwca br.2, gdzie w stosunkowo prostej sprawie Sąd obradował aż czterokrotnie, jakby nie miał nic ważniejszego do roboty.3

W tym przypadku chodziło o kierowcę-recydywistę, który lubi przekraczać prędkość wożąc Ludzi autobusem. Obwiniono go nie tylko o to, że:

I. w dniu 17/08/2017 r. o godz. 14:35 na trasie M. – O., kierując autobusem marki S. i przewożąc pasażerów spowodował zagrożenie BRD w ten sposób, że nie zachował należytej ostrożności podczas manewru wyprzedzania pojazdu ciężarowego zmuszając kierującego tego samochodu ciężarowego do gwałtownego hamowania i zjechania na pobocze celem uniknięcia zdarzenia drogowego, tj. o wykroczenie z art. 86 § 1 kw

II. w tym samym miejscu i czasie kierując autobusem marki S. przekroczył dozwoloną prędkość o 33 km/h, tj. o wykroczenie z art. 92a kw

ale także jeszcze

III. w tym samym miejscu i czasie kierował autobusem marki S., który nie spełniał wymaganych warunków technicznych z uwagi na pęknięcie szyby czołowej, tj. o wykroczenie z art. 97 kw.

Sprawca tych wykroczeń został zatrzymany przez Policjantów. Być może nie widział, że w bliskiej odległości za nim i w tym samym kierunku poruszali się oznakowanym radiowozem funkcjonariusze KPP, więc byli naocznymi świadkami popełnionych wykroczeń.4

Pozostawiając na boku nie budzące wątpliwości sprawstwo określone w punktach I i II5 skupmy się tylko na przesłankach, dla których ten Sąd oddalił zarzut określony w pkt III, tj. o wykroczenie z art. 97 k.w. polegające na tym, że kierował w/wym. autobusem, który rzekomo nie spełniał wymaganych warunków technicznych.

Sąd dał w tym przypadku wiarę wyjaśnieniom obwinionego w części, w której podał, że według niego autobus był sprawny. Albowiem szyba czołowa nie była pęknięta w polu widzenia kierowcy, pęknięcie było w jej dolnej części po prawej stronie na czarnym pasie pod wycieraczką i nie było go widać z pozycji kierowcy.

Szyba w tym autobusie nie została ostatecznie wymieniona. Zatrzymany przez Policję DR został odzyskany już następnego dnia. Z wykonanego na naszej SKP dodatkowego BT wspartego stosownym zaświadczeniem z wynikiem „P” wynikało, że autobus jest sprawny i autobus dalej jeździł z tym pęknięciem.6

Powyższe kolidowało w tym zakresie z zeznaniami obwinionego f-sza Policji M. G., który podał, że konstrukcja szyby przez pęknięcie była naruszona i przez to nie spełniała warunków technicznych. Ta ocena dokonana przez tego świadka na miejscu kontroli, ostatecznie została podważona przez w trakcie DBT na SKP, więc nie mogła stanowić dowodu stanowiącego podstawę uznania obwinionego za winnego zarzuconego mu wykroczenia, tym bardziej, że świadek podał jednocześnie, że nie wie czy pęknięcie to ograniczało obwinionemu widoczność.

Dlatego też mając powyższe na uwadze Sąd uniewinnił obwinionego J. P. od zarzucanego mu wykroczenia z art. 97 k.w.

O kosztach orzeczono jak w pkt III wyroku, obciążając nimi obwinionego, uwzględniając te same okoliczności, które legły u podstaw wymiaru grzywny.7

A ja gratuluję odwagi naszemu Koledze, który obiektywnie rozpatrzył sprawę tej pękniętej szyby i nie poszedł na łatwiznę „przyklepując” wcześniejszą decyzję Policji.

Przypominam też, że Policjanci decydując się na interwencję w zakresie PoRD powinni znać obowiązujące tu Prawo. Tak, jak Policjanci interweniujący w stosunku do obrońców Konstytucji powinni znać jej treść, aby ktoś im potem nie zarzucił, że stali „po złej stronie mocy”, co może usprawiedliwiać pozbawienie ich emerytury.

hero

I pozdrawiam

dziadek Piotra

– – – – – – – – – – –

1 w tym na strzeżenie Konstytucji.

2 Sygn. akt II W 816/17. WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. Dnia 07 czerwca 2018 roku. Sąd Rejonowy w Szczytnie w II Wydziale Karnym.

3 po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 09.01.2018r., 25.01.2018r., 20.03.2018r. oraz 07.06.2018r.

4 na jego niekorzyść należało uwzględnić to, że obwiniony nie tylko nie zrozumiał swojej winy, ale czuł się pokrzywdzonym w sprawie, nie znajdując niczego niewłaściwego w swoim zachowaniu. W trakcie kontroli zachowywał się arogancko i butnie mówiąc funkcjonariuszom, że niczego mu nie udowodnią, gdyż nie mają nagrania video. Charakterystyczne dla takiej postawy obwinionego jest jego wypowiedź z rozprawy (k.36v), w której opisując manewr wyprzedzania, niczego sobie nie zarzucając, podał beztrosko, cyt: „uważam, że tir zachował się prawidłowo, żadnego zagrożenia nie było”. Taka zaś postawa obwinionego wymagała właściwej reakcji Sądu, aby uzmysłowić mu ewidentną naganność jego zachowania i wdrożyć do poszanowania prawa i wyrobienia właściwej postawy na przyszłość.

5 Stan faktyczny w sprawie Sąd ustalił na podstawie zeznań funkcjonariuszy Policji M. G. i P. S., bezpośrednich naocznych świadków wykroczeń drogowych popełnionych przez obwinionego oraz dokumentów w postaci wydruku z tachografu cyfrowego V-Diagram oraz wydruku z przekroczeń prędkości autobusu.

6 Potwierdzeniem powyższego jest zaświadczenie o przeprowadzonym dodatkowym badaniu technicznym autobusu z dnia 18.08.2018 r., a więc w dniu następnym po zdarzeniu, z którego wynika w sposób nie budzący wątpliwości, że autobus w dniu kontroli odpowiadał warunkom technicznym. Pękniecie szyby czołowej, wskazywane przez policjantów, obwinionego i świadków, nie zagrażało BRD. Pojazd przeszedł badania z wynikiem pozytywnym.

7 I. obwinionego J. P. uznaje za winnego zarzucanych mu w pkt I i II wykroczeń i za to na podstawie art. 86 §1 kw i art. 92a kw, opierając wymiar kary o art. 86 §1 kw w zw. z art. 9 §2 kw i art. 24 §1 i §3 kw wymierza mu karę grzywny w wysokości 1.000 (jednego tysiąca) złotych;

II. obwinionego J. P. uniewinnia od wykroczenia zarzucanego mu w pkt III;

III. na podstawie art. 119 §1 kpw w zw. z art. 21 pkt 2 i art. 3 ust 1 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. z 1983 r., Nr 49, poz. 223 z późn. zm.) obciąża obwinionego zryczałtowanymi wydatkami postępowania w kwocie 50 (pięćdziesięciu) złotych oraz opłatą w kwocie 100 (stu) złotych.

Loading

By • 0 • Tags: , , , , , , ,