ZMIANA MASY POJAZDU

Wielokrotna zmiana masy pojazdu do 545 kg i konsekwencje działań dla kasy.¹ Czyli, gdzie jest racja, gdy brak opinii rzeczoznawcy i, gdy „gdzieś podziała się?” homologacja (?).

W dniach 26 lipca 2018 roku i 11 września 2018 roku rozpatrywana była sprawa naszego kolegi C.L., urodzonego w B., syna J. i S. z domu K. oskarżonego o to, że w 2010 roku przed dniem 29 marca 2010 roku w S., udzielając rady co do możności i sposobu sfałszowania zagranicznego dowodu rejestracyjnego pojazdu w celu użycia go za autentyczny, ułatwił handlarzowi S. F. popełnienie przestępstw podrobienia, w celu użycia za autentyczne, nie mniej niż pięciu zagranicznych dowodów rejestracyjnych, tj. o czyn z art. 18 § 3 kk² w zw. z art. 270§1 kk.³

W 2010 roku nijaki S.F. prowadził działalność polegającą na sprowadzaniu z zagranicy samochodów osobowych i pomocy w ich rejestrowaniu na terenie Polski. Na początku 2010 roku zainteresował się on sprowadzaniem pojazdów spełniających wymogi do kierowania nimi z uprawnieniami prawa jazdy B1 z uwagi na fakt, iż takich pojazdów nie było zbyt wiele na rynku. Handlarz S.F. udał się więc do jednej z naszych SKP we Wrocławiu, gdzie uzyskał szczegółowe informacje na temat możliwości rejestracji tego typu pojazdów, po wcześniejszym dokonaniu stosownych zmian konstrukcyjnych (?). W ten sposób S.F. uzyskał wiedzę, że aby zarejestrować pojazd po zamianach konstrukcyjnych, zmniejszających jego wagę poniżej 550 kg należy przedłożyć uzyskane zaświadczenia od rzeczoznawcy, natomiast w przypadku pojazdu po wymontowaniu wyposażenia, należało przedstawić zaświadczenie od mechanika i przeważenie pojazdu na odpowiedniej wadze. Zgodnie z uzyskanymi wskazówkami S.F. zarejestrował kilka pojazdów o wadze poniżej 550 kg.

W 2010 roku tenże handlarz S.F. przeprowadził się z Wrocławia do L. i tam uzyskał informację, że nasz oskarżony kolega C.L. pracujący na tamtejszej SKP znany jest z tego, że przy wykonywaniu przeglądów cyt.: „nie robi problemów”.

Kiedy handlarz S.F. udał się do naszego kolegi C.L., ten poinformował go, że aby zarejestrować pojazd poniżej 550 kg musi dysponować protokołem przeważenia pojazdu z odpowiednią wagą oraz zagranicznym dowodem rejestracyjnym „briefem”, w którym ma być wpisana waga taka sama, jak na protokole ważenia.

Nasz oskarżony kolega C.L. zapewnił, że dla niego będzie wystarczająca:

• kserokopia briefu

  lub

• wydruk z komputera z odpowiednio wpisaną wagą.

Nasz oskarżony kolega C.L. zapomniał (?) o homologacji i o roli rzeczoznawcy w takich przypadkach. Ponadto poinformował handlarza również, iż to on będzie dokonywał kontroli dokumentów, a sekretarka w biurze jedynie wypełnia dokumenty zgodnie z jego decyzją, a zatem taka rejestracja nie będzie podlegała dodatkowej kontroli (sic!).⁴

Po uzyskaniu tych informacji, S.F. (nie miał wyjścia i . . . – ?) podrobił kilkanaście kolejnych dowodów rejestracyjnych, na podstawie których uzyskał rejestracji pojazdów zgodnie z ustaleniami dokonanymi z naszym kolegą C.L., a ponadto sfałszował w celu użycia za autentyczne, nie mniej niż pięć zagranicznych dowodów rejestracyjnych.

Prawomocnym wyrokiem z dnia 24 listopada 2017 roku sygnatura akt IIK 257/16 Sąd Rejonowy w Kłodzku skazał naszego oskarżonego kolegę C.L., za kilkanaście czynów, stanowiących ciąg przestępstw z art. 271§3 kk⁵, popełnionych w okresie od 29 marca 2010 roku do 6 maja 2011 roku, a polegających na tym, że działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej będąc uprawnionym jako diagnosta samochodowy do wystawienia dokumentu w postaci zaświadczenia o przeprowadzonym BT pojazdów osobowych poświadczał nieprawdę co do okoliczności mającej znaczenie prawne, wpisując zaniżoną masę własną pojazdu 550 kg.

Dodatkowo Sąd uznał naszego oskarżonego kolegę C.L. winnym popełnienia trzech czynów z art. 271§1 kk, stanowiących ciąg przestępstw a polegających na tym, że będąc uprawniony jako diagnosta samochodowy do wystawienia dokumentu potwierdzającego dokonanie zmian w wyposażeniu pojazdu, poświadczył nieprawdę co do okoliczności mającej znaczenie prawne stwierdzając, że w pojazdach osobowym wymontowano urządzenia dodatkowego wyposażenia, co skutkowało zmianą masy własnej tego pojazdu do 545 kg.

Nasz oskarżony kolega C.L. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że nie udzielał handlarzowi S.F. porad ani informacji odnośnie możliwości uzyskania rejestracji pojazdów z wagą poniżej 550 kg, mimo, iż posiadały wagę wyższą.

Naszemu koledze zarzucano, że ułatwił handlarzowi S.F. popełnienie przestępstw podrobienia w celu użycia za autentyczne, nie mniej niż pięciu zagranicznych DR.

Oceniając zebrany w tej sprawie materiał dowodowy Sąd uznał, że w przedmiotowej sprawie brak jest dowodów, które bez wątpliwości potwierdziłyby winę naszego oskarżonego kolegi odnośnie popełnienia zarzucanego mu czynu. W tejże sprawie, jedynym obciążającym dowodem, którym dysponował ten Sąd, były zeznania handlarza, któremu nasz kolega wcześniej pomagał (sic!(.

Handlarza tego powołano w tej sprawie w charakterze świadka S. F. (choć wcześniej był w tej sprawie skazanym). Więc musimy się zawsze zastanawiać w swojej pracy, czy nasza pomoc i doradztwo nie obrócą się przeciwko nam!

Nasz oskarżony kolega konsekwentnie nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu wskazując, iż nie udzielał rad i informacji odnośnie możliwości popełnienia przestępstwa przez handlarza S.F..

Istotnie, Sąd trafnie zauważył w zeznaniach handlarza S.F. składanych w charakterze podejrzanego w 2011 roku – zatem bezpośrednio po zdarzeniu, że rozmawiał on z naszym oskarżonym kolegą o możliwości rejestracji pojazdów, jako pojazdów o wadze poniżej 550 kg. Mało tego, zgodnie z wiarygodnymi zeznaniami tego świadka, oskarżony wskazał jakie dokumenty ma dostarczyć, aby mógł zarejestrować pojazd ważący powyżej 550 kg, jako pojazd poniżej tej wagi.

Sąd bez wątpliwości ustalił, iż nasz oskarżony kolega poinformował, iż handlarz S.F. powinien dostarczyć protokół przeważenia pojazdu ze wskazaniem wagi poniżej 550 kg, oraz kserokopię lub wydruk briefu – zagranicznego dowodu rejestracyjnego z tożsamą wagą.⁶

W ocenie Sądu, tak udzielona informacja – czy też rada, nie może być uznana za pomocnictwo określone w art. 18§3 kk do czynu z art. 270§1 kk. Zgodnie z treścią art. 18§3 kk za pomocnictwo odpowiada ten, kto w zamiarze, aby inna osoba dokonała czynu zabronionego – udziela rady lub informacji. Z relacji S. F. nie wynika, aby C. L. informował go, jak należy sfałszować dokumenty lub co należy zrobić, aby dokument sfałszować. Nasz oskarżony kolega udzielił jedynie informacji, jakie dokumenty należy dostarczyć, aby handlarz mógł dokonać rejestracji pojazdu (na boku pozostawmy homologację i opinię rzeczoznawcy).

W ten sposób nasz oskarżony kolega cało wyszedł z tego magla, albowiem cyt.:

„nie sposób również przypisać winy oskarżonemu co do pomocy w popełnieniu fałszerstwa dowodów rejestracyjnych wyszczególnionych w zarzucie.”

W ocenie Sądu ogólna informacja udzielona przez naszego oskarżonego kolegę, o której mówił i zeznawał handlarz S.F.:

„w żaden sposób nie może być powiązana ze sfałszowaniem pięciu konkretnych dokumentów dokonanym rok później.”

Skoro zatem w sprawie brak dowodów potwierdzających, iż nasz oskarżony kolega C.L. pomógł S. F. w fałszowaniu dokumentów, Sąd uniewinnił go od popełnienia zarzucanego mu czynu, a stosownie do treści art.632 pkt 2 kpk wydatkami postępowania obciążył Skarb Państwa.

I ten wyrok – ku przestrodze – przybliżył Wam

zatroskany srodze

dziadek Piotra

– – – – – – – – – – –