LEKCEWAŻONY I NIESPRAWNY HAMULEC RĘCZNY

Rate this post

Lekceważona niesprawność hamulca ręcznego pojazdu i tragiczne skutki – nie tylko dla BRD! Niech przeczyta każdy, kto o tym jeszcze nie wie, jakie skutki powodują tak liczne zaniechania w przestrzeganiu BiHP.1

A było to tak, że 30 grudnia 2014 r., ok. godz. 18.00 na terenie zakładu pracy powoda (…) sp. z o.o. sp.k. w Suwakach doszło do wypadku przy pracy. Stojący przy rampie samochód ciężarowy marki Renault podczas załadunku wózkiem widłowym kierowanym przez K. W. zaczął odsuwać się od rampy – samoistnie przemieszczać się z uwagi na niesprawny hamulec. Na skutek tego wjeżdżający do naczepy wózek widłowy spadł z rampy załadowczej. W wyniku powyższego prawa ręka K. W. dostała się między ramę kabiny wózka widłowego i krawędź rampy, w następstwie czego doszło do zmiażdżenia prawej dłoni (amputacja czterech placów prawej ręki oraz części dłoni).2

Jako przyczynę wypadku ustalono wadliwy układ hamulcowy samochodu ciężarowego marki Renault.3 Pojazd Sprawcy wypadku objęty był polisą ubezpieczenia OC wystawioną przez pozwane Towarzystwo (…).

Ubezpieczyciel pojazdu uznał zasadę odpowiedzialności i wypłacił powodowi kwotę 12 720 zł, tytułem zadośćuczynienia w zw. z art. 445 k.c., uzasadniając tak niską wypłatę:

  • współodpowiedzialnością pracodawcy powoda oraz

  • przyczynieniem się powoda do powstania szkody poprzez nie zapięcie pasów bezpieczeństwa w wózku widłowym.4

W zakresie przyczynienia się do szkody, powód wskazał, iż pozwany opiera jego przyczynienie się do szkody na ustaleniu, że nie miał on zapiętych pasów bezpieczeństwa, w jakie był wyposażony wózek widłowy. Ubezpieczyciel pomija jednak, że w przebiegu wypadku fakt zapięcia lub niezapięcia pasów biodrowych nie miał żadnego wpływu na zaistnienie lub zwiększenie rozmiaru szkody (nie pozostaje więc w adekwatnym związku przyczynowym). Pas bezpieczeństwa, w jaki był wyposażany wózek widłowy jest pasem biodrowym – który z racji swojej budowy nie może zapobiec przemieszczeniu się rąk oraz tułowia kierującego wózkiem widłowym. Ponadto obrażenia poszkodowanego powstały na skutek zmiażdżenia dłoni przez element konstrukcji nadbudówki wózka widłowego i rampy załadowczej. „Kabina” wózka widłowego jest na tyle mała, że dorosły człowiek siedząc swobodnie na fotelu kierującego ma w zasięgu swoich dłoni słupki kabiny i może je swobodnie chwycić. W chwili, gdy wózek widłowy osuwał się z ramy załadowczej poszkodowany odruchowo, chwycił się prawą dłonią elementu konstrukcji kabiny wózka i wówczas doszło do zmiażdżenia. Do urazu doszłoby bez względu na to czy powód miałby czy też nie miałby zapiętych pasów bezpieczeństwa.5

Argumentując roszczenie o rentę powód wskazał, iż przed wypadkiem zarabiał średnio 2000 zł „na rękę”, zaś po wypadku powód jest całkowicie niezdolny do pracy i w miejscu swojego zamieszkania nie może znaleźć żadnego zatrudnienia odpowiedniego do jego stanu zdrowia. Otrzymywane przez niego wynagrodzenie stanowiło przybliżoną dwukrotność najniższego wynagrodzenia. Obecnie najniższa wynagrodzenie wynosi 1530 zł netto miesięcznie a jego dwukrotność to około 3060 zł netto. Obecnie powód otrzymuje rentę w wysokości po 773 zł miesięcznie. Uwzględniając teoretyczną, częściową zdolność powoda do pracy powód dochodzi tytułem renty wyrównawczej kwoty po 1200 zł miesięcznie.

Pozwane Towarzystwo (…) nie uznało powództwa i wnosiło o jego oddalenie w całości oraz zasądzenie od powoda na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Argumentując swe stanowisko w sprawie pozwany wskazał, że nie ponosi odpowiedzialności za skutki wypadku z dnia 30 grudnia 2014 r. albowiem w momencie wypadku ubezpieczony pojazd nie był w ruchu i nie stwarzał zagrożenia dla innych uczestników ruchu drogowego.

Zdaniem pozwanego roszczenie powoda winno być oddalone również z tej przyczyny, że powód w związku z wypadkiem przy pracy otrzymał z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych odszkodowanie w wysokości 30 742 zł. Pozwany ubezpieczyciel może odpowiadać tylko w 20% za skutki wypadku z uwagi na przyczynienie się powoda do szkody – powód w chwili wypadku nie posiadał zapiętych pasów bezpieczeństwa. Z opinii biegłego z zakresu BHP wynika, iż odpowiedzialność za skutki wypadku ponosi również pracodawca powoda – (…) S.A. Zdaniem pozwanego żądanie renty sformułowane przez powoda nie zostało przez niego udowodnione i jest rażąco zawyżone.

Bezpośrednią przyczyną wypadku z dnia 30 grudnia 2014 r. były niesprawne hamulce kół tylnej osi, gdzie siły hamujące wynosiły rzędu 2 kN.

Prawomocny wyrokiem Sądu Rejonowego w Suwałkach z dnia 2 lutego 2016r., w sprawie sygn. akt VII K 206/15 kierowca w/w pojazdu J. S. został uznany za winnego tego, że w dniu 30.12.2014r. na terenie Zakładów (…) przy ul. (…) w S. działając wspólnie z innymi ustalonymi osobami doprowadził do nieumyślnego uszkodzenia ciała K. W. (1) poprzez niezachowanie szeregu przepisów i zasad bezpieczeństwa i higieny pracy a mianowicie poprzez: odstąpienie od przetransportowania ręcznym wózkiem transportowym ładunku z platformę samochodu na rampę, dopuszczenie do wjazdu wózka widłowego na platformę pojazdu mimo nie wyrównania różnic poziomów między platformą a rampą rozładunkową, pozostawienie samochodu ciężarowego marki R. z niesprawnymi hamulcami postojowymi, jak też odstąpienie od zastosowania innych środków poza hamulcem ręcznym pozycjonujących samochód podczas rozładunków (np. klinów pod koła), spowodował, że wózek widłowy kierowany przez K. W. wpadł w powstałą szczelinę pomiędzy rampą a samochodem ciężarowym, przygniatając rękę pokrzywdzonego w wyniku czego K. W. doznał uszkodzeń ciała w postaci zmiażdżenia i wieloodłamowego otwartego złamania śródręcza ręki prawej z następową martwicą palców II-V ręki prawej i częściową martwicą śródręcza prawego co skutkowało chirurgiczną amputacją palców II-V ręki prawej, które to uszkodzenia ciała stanowi inne ciężkie kalectwo i oznacza znaczną trwałą niezdolność do pracy w zawodzie oraz istotne zeszpecenie lub zniekształcenie ciała i za ten czyn skazany został na karę 5 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby wynoszący dwa lata.

W zakładzie pracy powoda, w chwili w/w zdarzenia stwierdzono również naruszenie szeregu przepisów z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy:

– brak zabezpieczenia przemieszczania się rozładowywanego samochodu ciężarowego przed niekontrolowanym ruchem oddalania się pojazdu od rampy magazynowej /np. kliny podłożone pod koła/;

– nieprzystosowanie poziomu podłogi skrzyni ładunkowej samochodu ciężarowego do poziomu rampy magazynowej /brak sprzętu niwelującego poziomy, np. mostki, pomost przeładunkowe, pokrywa najazdowa/;

– brak współpracy, komunikacji pomiędzy operatorem wózka widłowego a kierowcą samochodu ciężarowego w zakresie wykonywania ustawienia wysokości, niwelowania podłogi skrzyni ładunkowej samochodu ciężarowego przez kierowcę poprzez układ regulacji hydraulicznej samochodu;

– nie używanie przez K. W. pasa bezpieczeństwa w jaki było wyposażone siedzisko kabiny operatora wózka widłowego;

– nie zachowanie przez K. W. podstawowych zasad bezpieczeństwa w przypadku utraty stabilności obsługiwanego wózka widłowego;

– nie udostępnienie i nie zapoznanie powoda z obowiązująca w zakładzie pracy instrukcją bhp podczas transportu za pomocą wózków jezdniowych elektrycznych i spalinowych;

– niedostateczne przygotowanie zawodowe powoda w zakresie instruktażu stanowiskowego w dziedzinie bhp, oceny ryzyka zawodowego który to użytkował wózek widłowy;

– brak pomiędzy firmą (…) a pracodawcą powoda umowy, instrukcji określającej procedurę co do obowiązków i odpowiedzialności stron za bezpieczeństwo przy pracach rozładunkowych i załadunkowych poszczególnych uczestników;

– brak skutecznego nadzoru nad powodem i pracującymi przez mistrza magazynu i tolerowanie odstępstw od przepisów i zasad BHP przez osoby sprawujące ten nadzór nad pracującymi.6

W orzecznictwie sądów powszechnych ukształtował się pogląd, iż dla potrzeb odpowiedzialności posiadaczy pojazdu z polisy OC samo pojęcie „ruch pojazdu” nie jest ujmowane w znaczeniu czysto mechanicznym. Spowodowane ruchem pojazdu są także szkody powstałe:

  • w czasie postoju pojazdu bądź

  • w czasie wsiadania i wysiadania z niego, bądź

  • w czasie załadunku czy rozładunku.

W ten sposób, każdy postój pojazdu bez względu na czas jego trwania, jak również bez względu czy ma miejsce w trasie czy po osiągnięciu celu podróży, dla potrzeb odpowiedzialności OC, jest traktowany jako ruch pojazdu.7

Więc jeszcze raz proszę, nie lekceważcie wadliwego stanu technicznego pojazdów w zakresie hamulca, tak roboczego, jak i ręcznego. Bo, choć z opisu tej sprawy nie wynika, że ktoś z nas zawinił częstą obojętnością wobec stanu technicznego takiego hamulca ręcznego, to jednak piszę o tym ku przestrodze. Raz się udało, nam się nic nie stało, ale inni ponieśli przykre konsekwencje.

I pozdrawiam

dziadek Piotra

– – – – – – – – – – –

1 Sąd Okręgowy w Suwałkach z 2020-03-12; Data orzeczenia: 12 marca 2020; Data publikacji: 1 kwietnia 2020; Sygnatura: I C 681/18; Sąd: Sąd Okręgowy w Suwałkach; Wydział: I Wydział Cywilny; po rozpoznaniu w dniu 9 marca 2020 roku w Suwałkach na rozprawie sprawy z powództwa K. W. przeciwko (…) S.A. V. (…) z udziałem interwenienta ubocznego (…) Sp. z o.o. sp. k. w M. o zadośćuczynienie i rentę

I. Zasądza od pozwanego (…) S.A. V. (…) na rzecz powoda K. W. (1) kwotę 90 000,00 zł (dziewięćdziesiąt tysięcy złotych 00/100) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 9 marca 2016r. do dnia zapłaty tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę.

II. Zasądza od pozwanego (…) S.A. V. (…) na rzecz powoda K. W. (1) rentę w kwocie po 1 200 zł (jeden tysiąc dwieście złotych 00/100) miesięcznie począwszy od dnia 24 czerwca 2016r. płatną do dnia 10 – go każdego miesiąca z góry wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w wypadku uchybienia którejkolwiek z rat.

III. Oddala powództwo o rentę w pozostałym zakresie.

IV. Zasądza od pozwanego (…) S.A. V. (…) na rzecz powoda K. W. (1) kwotę 5 417,00 zł (pięć tysięcy czterysta siedemnaście złotych 00/100) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty tytułem zwrotu kosztów procesu.

V. Nakazuje pobrać od pozwanego (…) S.A. V. (…) na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Suwałkach kwotę 7 616,29 zł (siedem tysięcy sześćset szesnaście złotych 29/100) tytułem nierozliczonych kosztów sądowych.

SSO Alicja Wiśniewska

2 W wyniku zdarzenia powód doznał poważnych obrażeń w postaci zmiażdżenia ze złamaniami wielomiejscowymi ręki prawej dłoni skutkującej koniecznością amputacji wszystkich palców poza kciukiem oraz części dłoni. Bezpośrednio po wypadku powód został przetransportowany do Centrum (…) W., skąd po dokonaniu niezbędnych badań został przetransportowany do Szpitala (…) w W., gdzie przebył długotrwałe leczenie.

3 Kierujący tym pojazdem J. S. został skazany wyrokiem karnym Sądu Rejonowego w Suwałkach z dnia 2.02.2016 r. w sprawie VIIK 206/15.

4 W czerwcu 2017r. powód otrzymał z ZUS jednorazowe odszkodowanie z tytuły wypadku przy pracy w wysokości 30 742 zł. Kwota zadośćuczynienia przyznana przez ubezpieczyciela nie jest adekwatna do krzywdy doznanej przez powoda na skutek wypadku z dnia 30 grudnia 2015 r.

5 Zatem tej okoliczności nie można brać pod uwagę jako podstawę przyczynienia, nie pozostaje ona w żadnym związku przyczynowym z wypadkiem, a szczególnie w adekwatnym związku przyczynowym. Jak wprost ustalił biegły z zakresu BHP powołany w sprawie karnej zapięcie lub nie pasów bezpieczeństwa nie miało wpływu na skutki wypadku.

6 (dowód: wyrok SR w Suwałkach z dnia 2 lutego 2016r. k.525-525v akt sprawy VII K 206/15, opinia biegłego z zakresu BHP Z. B. k.429-450, 516-519, opinia biegłego z zakresu badania wypadków drogowych J. G. k.291-296, 313-314,500-503, protokół ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy z załącznikami k. 247-265, zeznania powoda k.614v-615v).

7 W wyroku z dnia 20 kwietnia 2018r. (II CSK 404/17) Sąd Najwyższy wskazał, iż zrównanie zdarzenia sprawczego zaistniałego „podczas postoju” z powstałym „w związku z ruchem” oraz odwołanie do reguł odpowiedzialności kodeksowej nakazuje przyjąć, że odpowiedzialność cywilna posiadacza pojazdu w obu wypadkach ukształtowana została, odpowiednio do treści art. 436 KC, na zasadzie ryzyka (§ 1), a jedynie w zakresie przewozu z grzeczności – na zasadzie winy (§ 2).

Loading