PRAKTYKI FIRM TRANSPORTOWYCH

Praktyki firm transportowych.¹

WSA w Białymstoku w dniu 22 października 2020 roku rozpatrywał sprawę ze skargi prowadzącej firmę transportową M. P. (pod nazwą: P.M.T. w miejscowości Ł.) na decyzję GITD z czerwca 2020 r. Szefowej tej firmy nie podobała się nałożona kara finansowa . . . .

W marcu 2020 r. WITD nałożył na tę firmę transportową karę pieniężną w kwocie 2.000 zł, albowiem w wyniku przeprowadzonej w styczniu 2020 roku kontroli pojazdu marki S. z naczepą marki S., stanowiącego własność M.P i wykorzystywanego do wykonywania transportu drogowego rzeczy.²

Przeprowadzona w trakcie kontroli ocena stanu technicznego naczepy ciężarowej wykazała nadmierne zużycie z zewnętrznej strony bieżnika opony znajdującej się na drugiej osi z prawej strony, co doprowadziło do odsłonięcia kordu i przerwania stalowego opasania opony w dwóch miejscach. Usterka ta została zakwalifikowana jako niebezpieczna.³

Jak zeznał w toku czynności kontrolnych kierowca J.A., kierownictwo jego firmy nie reagowało w sposób należyty na zgłaszane przez niego usterki w ww. naczepie ciężarowej.

Pouczony o odpowiedzialności karnej za zeznawanie nieprawdy lub zatajenie prawdy kierowca J.A. zeznał, że:

• zgłaszał swojemu przełożonemu konieczność wymiany trzech opon w przedmiotowej naczepie, jednakże ta, w której stwierdzono uszkodzenia, nie została wymieniona,

• poza nim, stan techniczny pojazdów sprawdza przedstawiciel kierownictwa firmy, jednakże nie potrafił wskazać daty, w której ostatni raz sprawdzany był stan techniczny naczepy,

• w przypadku stwierdzenia przez niego usterek zgłasza je swojemu przełożonemu, jednakże naprawy nie zawsze wykonywane są od razu. Odnosząc się natomiast do innej ze stwierdzonych w toku kontroli usterek, tj. usterki układu adblue (SCR), podał, że zgłaszał ją skarżącemu około miesiąca wcześniej, jednakże otrzymał komunikat zwrotny, że „jest to jego [szefa] sprawa”.

Firma transportowa zaskarżyła tę decyzję WITD. Na swoje usprawiedliwienie przedłożyła do akt zaświadczenie o przeprowadzonym BT pojazdu, które jednak zostało wykonane dopiero tydzień po tej kontroli drogowej, (tj. 7 lutego 2020 r.). Był to wystarczający czas na wymianę wadliwej opony.

Ale GITD podtrzymał wcześniejszą decyzję WITD, bo przemawiały za jej zastosowaniem dowody, a między innymi protokół oględzin oraz dokumentacja fotograficzna i zeznania kierowcy oraz protokół kontroli, który został podpisany bez zastrzeżeń przez tego kierowcę prowadzącego pojazd w dniu kontroli.

Firmie transportowej nie wystarczyły te argumenty i wniosła skargę do WSA argumentując m.in., że:

• sformułowania zawarte w protokole przesłuchania kierowcy zawierają nieprawdziwe treści, bowiem kierowca był w trakcie kontroli rzekomo zastraszany przez kontrolerów, którzy wykorzystując swoją pozycję, sugerowali mu odpowiedzi,

• stwierdzone podczas kontroli naruszenie nie miało miejsca, bowiem stan opony nie kwalifikował się jako zagrażający BRD, a dokonana przez kontrolerów WITD ocena organoleptyczna była subiektywna,

• kierownictwo firmy transportowej nie przyczyniło się do powstania tych naruszeń, albowiem kierowca samoistnie dokonał wyboru pojazdu z placu, za co został zresztą ukarany karą nagany.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku uznał, że ta skarga firmy transportowej nie zasługuje na uwzględnienie.

Słusznie zaakcentowano sprzeczności w wyjaśnieniach składanych przez przedstawiciela firmy transportowej. Z jednej bowiem strony twierdzi, że w momencie wyjazdu z bazy w dniu w dniu kontroli przedmiotowa opona była w dobrym stanie technicznym, tj. umożliwiającym jazdę i nie stanowiącym zagrożenia dla BRD (w oparciu o co skarżący kwestionuje prawidłowość ustaleń kontrolnych), z drugiej zaś, ukaranie kierowcy w lutym 2020 r. karą nagany za wykonywanie przewozu drogowego pojazdem posiadającym niebezpieczne usterki, świadczy o tym, że firma transportowa w istocie zgadza się z ustaleniami kontroli, bowiem przyznaje, że przedmiotowa naczepa w chwili rozpoczęcia przewodu drogowego posiadała wady fizyczne, które dyskwalifikowały ją z ruchu drogowego i tym samym z jazdy.

A mnie zastanawia ta zapalczywość, z jaka kierownictwo tej firmy transportowej walczyło w tej przegranej z góry sprawie. Zamiast spuścić pokornie głowę i przeprosić za tworzenie realnego zagrożenia dla BRD swoimi codziennymi decyzjami, to walczyli z zapalczywością godną lepszej sprawy. A rzecz dotyczyła kary, której wysokość wynosiła zaledwie 2.000 zł. Co to za pieniądze dla firmy transportowej? Przecież ta kara powinna być o wiele wyższa, gdy o wiele wyższy był koszt tej sądowej sprawy.

Przecież ta sprawa to ilustracja pieniactwa prawnego w najczystszej formie!

Mam też nadzieję, czy ta sprawa nauczyła czegoś kierownictwo tej firmy transportowej.

Dziadek Piotra

– – – – – – – – – – – –