PRZEZNACZENIE POJAZDU CIĘŻAROWEGO

Przeznaczenie pojazdu ciężarowego . . . – nie „ciężarowe”?

A te pytania spadły na mnie jak grom: czy poniższy Opel Vivaro r. 2009 to luksusowy pojazd osobowy, czy służący tylko do transportu towarów złom? Bo nasi (?) urzędnicy są pewni, jak Boga w niebie, że luksusowe towary może wozić jedynie techniczne badziewie. Czyli Nyską dostarczamy złoto do jubilera, a dla pani Ani zawieziemy Żukiem luksusową odzież marki Armani?¹

W wyniku oględzin stwierdzono, że ten pojazd stanowi jedną bryłę, służącą w części przedniej do przewozu osób oraz w części tylnej do transportu towarów. Pojazd jest pojazdem czterodrzwiowym, w części pasażerskiej jest przeszklony, posiada podłogę wyłożoną wykładziną, podsufitkę wyłożoną materiałem i elementami komfortowymi.

Został wyposażony następująco:

1) w części przedniej:

– w dwa stałe siedzenia z wyposażeniem zabezpieczającym dla kierowcy i pasażera regulowane manualnie,

– za przednimi siedzeniami trzyosobową kanapę z wyposażeniem zabezpieczającym dla trzech osób, pasami bezpieczeństwa, zagłówkami,

– dwa rzędy drzwi:

a) pierwszy rząd – drzwi otwierane wahadłowo, wyposażone w głośnik, schowek, klamkę, wykończone plastikiem, w drzwiach kierowcy elektryczne sterowanie przednimi szybami, przyciski do elektrycznej regulacji lusterek,

b) drugi rząd – prawe drzwi przeszklone, przesuwane, wykończone plastikiem z klamką, lewa strona przeszklona, wykończona plastikiem, wyposażona w uchwyt do napojów i schowek.

2) w części tylnej (towarowej):

– w podłogę wykończoną sklejką, pomalowaną na czarno, – małe uchwyty na ściankach bocznych 6 szt. (po 3 szt. na każdej stronie), mogące służyć do mocowania towaru,

– prawy bok wykończony płytą pilśniową,

– sufit blaszany,

– oświetlenie w tylnej górnej belce.

Boki pojazdu są przeszklone – szyby znajdują się we wszystkich drzwiach zarówno na wysokości pierwszego, jak i drugiego rzędu siedzeń. Klapa tylna jest przeszklona, otwierana do góry, od wewnątrz została wykończona plastikiem.

Nadto w pojeździe stwierdzono: za drugim rzędem siedzeń stały panel lub przegrodę, pomiędzy przestrzenią dla pasażerów, a przestrzenią przeznaczoną do przewozu towarów, oświetlenie wewnętrzne – jeden punkt nad pierwszym rzędem siedzeń i jeden punkt nad drugim rzędem siedzeń, podsufitkę na długości całej części pasażerskiej, dywaniki gumowe przy przednich siedzeniach, dywanik welurowy przed drugim rzędem siedzeń, dwa uchwyty dla przytrzymywania się pasażerów znajdujące się w podsufitce na wysokości siedzeń przednich, słupki boczne na środku pojazdu wykończone dekoracyjnie szarym plastikiem, zagłówki dla pięciu siedzeń, materiałową tapicerkę tak przednich foteli jak i kanapy drugiego rzędu, centralny zamek z pilotem, elektrycznie sterowane lusterka, manualną skrzynią biegów i manualną klimatyzację.

Z terytorium Królestwa Belgii ściągnięto ten samochód osobowy marki Opel Vivaro, rok prod. 2009, poj. silnika 2464 cm3 na podstawie umowy kupna-sprzedaży z 14.11.2017 r., za 5600 Euro. W dowodzie identyfikacji wydanym w kraju nabycia przedmiotowego pojazdu widnieje zapis: „Przeznaczenie mały dostawczy CT” oraz „ilość miejsc 4+1„.

W Polsce wykonano mu tzw. I-BT pojazdu zagranicznego na jednej z naszych SKP, gdzie wydano zaświadczenie z 27.11.2017 r. z wynikiem „P”-pozytywnym. DIP wydany, jako załącznik do ww. zaświadczenia wskazuje, że tym BT został objęty: samochód ciężarowy, podrodzaj wielozadaniowy, liczba miejsc do siedzenia ogółem 5/5. Pierwsza rejestracja w kraju: 01.12.2017 r. na mocy decyzji Prezydenta Miasta, jako samochód ciężarowy. Do wniosku o rejestrację przedmiotowego pojazdu nie załączono dowodu zapłaty podatku akcyzowego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia.²

Organ podatkowy postanowił zrobić co swoje. Za podstawę opodatkowania przyjął wartość pojazdu wynikającą z dowodu zakupu po przeliczeniu na walutę polską, tj. 23.568 zł.

W odpowiedzi na wezwanie organu podatkowego, w piśmie z 20.05.2019 r. Skarżąca poinformowała, że po zakupie nie dokonywała w ww. pojeździe, żadnych zmian konstrukcyjnych. Zarówno w dniu zakupu jak i sprzedaży auto było w zabudowie tzw. holenderskiej – ze ścianą odgradzającą przestrzeń ładunkową, a w części pasażerskiej znajdowało się 5 miejsc. Skarżąca sprzedała przedmiotowy samochód zgodnie z fakturą z 27.11.2017 r. na rzecz A.L., za kwotę brutto 25 000 zł. Właściciel przedmiotowego pojazdu A.L. do protokołu przesłuchania z 11.06.2019 r. zeznał, że samochód posiadał 5 miejsc siedzących wyposażonych w pasy bezpieczeństwa, a przegroda za drugim rzędem siedzeń oddzielająca przestrzeń do transportu osób od przestrzeni do transportu towarów była w dniu zakupu taka sama jak w dniu przesłuchania, ponadto w części towarowej znajduje się oświetlenie. Świadek zeznał również, że w zakupionym pojeździe nie dokonywał żadnych zmian – naprawił jedynie silnik.

Na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego, w tym m. in. protokołu oględzin przedmiotowego samochodu z 11.06.2019 r., organ podatkowy I instancji uznał, iż ustalone cechy pojazdu wskazują na zasadnicze jego przeznaczenie do przewozu osób i zaklasyfikował go do kodu CN 8703.³ Naczelnik Urzędu Skarbowego swoją decyzją określił wysokość zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego przedmiotowego samochodu w kwocie 4.384 zł.

Dyrektor izby Administracji skarbowej, czyli organ odwoławczy podtrzymał wcześniejsze stanowisko Naczelnika US wskazując m.in., że:

• żaden przepis ustawy o podatku akcyzowym nie odsyła w sprawach klasyfikacyjnych do regulacji zawartych w przepisach o rejestracji pojazdów, a w sposób samodzielny i autonomiczny wskazuje na jedyną możliwą do stosowania klasyfikację wyrobów akcyzowych w układzie odpowiadającym scalonej nomenklaturze (CN),

• biorąc pod uwagę zapisy w belgijskim dokumencie identyfikacyjnym pojazdu, w którym kategoria pojazdu została określona z punktu widzenia obowiązujących w tym kraju przepisów komunikacyjnych, jako lekka ciężarówka oraz

• biorąc pod uwagę określenie przez uprawnionego diagnostę samochodowego w zaświadczeniu o przeprowadzonym BT pojazdu z 27.11.2017 r. jego rodzaju jako samochód ciężarowy, podrodzaj wielozadaniowy, organ rejestracyjny dokonał rejestracji ww. pojazdu zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym jako samochód ciężarowy⁴,

• dokumenty rejestracyjne pojazdu zarówno zagraniczne jak i krajowe, pomimo iż są dokumentami urzędowymi, nie wpływają na prawidłową taryfikację przedmiotowego pojazdu, zaś organy je wydające opierały się na innych przepisach i podstawach prawnych niż kryteria przewidziane w Taryfie Celnej⁵,

Naczelnik US uzyskał również informację od przedstawiciela producenta tego samochodu – Opel Poland Sp. z o.o., który poinformował, że prawidłowe dane dotyczące fabrycznej konfiguracji pojazdu marki Opel Vivaro o danym nr nadwozia „[…]” są następujące: samochód został wyprodukowany: jako pojazd ciężarowy N1, drzwi boczne tylne prawe, tkanina wykończeniowa – poncz/elba, brak stałej przegrody oddzielającej przestrzeń ładunkową od pasażerskiej, ilość miejsc siedzących z przodu 2, szyba drzwi bocznych prawych, szyba tylna.

Zdaniem naszych (?) urzędników podatkowych, na podstawie BT można ustalić ilość miejsc siedzących w samochodzie, ale nie można ustalić innych kryteriów (np. w przypadku braku siedzeń ilości punktów kotwiczenia siedzeń i pasów bezpieczeństwa, ilości okien, sposobu montowania przegrody oddzielającej część osobową od towarowej oraz wyposażenia wnętrza pojazdu itp.), na podstawie których można ustalić odpowiednią pozycję Taryfy Celnej. Ponadto zarejestrowanie samochodu jako ciężarowy, czy to poza granicami kraju, czy też na jego terytorium, nie ma znaczenia dla tych naszych (?) urzędników.

Strona dotknięta tym podatkowym rozstrzygnięciem odwołała się w skardze do WSA i wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości⁶ argumentując m.in., że część ładunkowa pojazdu nie kojarzy się z jakimkolwiek komfortem właściwym samochodom osobowym. Brak jest w tej części tapicerki ściennej części ładunkowej brak jest też okien (za wyjątkiem tylnej), stałych siedzeń z wyposażeniem zabezpieczającym, stałych punktów kotwiących i wyposażenia do zainstalowania siedzeń i wyposażenia zabezpieczającego w przestrzeni tylnej powierzchni dla kierowcy i przestrzeni siedzeń pasażerów. Podłoga tylnej części wykonana jest z blachy. W przestrzeni tej brak jest popielniczek, wentylacji, poduszek powietrznych, dywaników czy innych elementów, które świadczyły o jakimkolwiek komforcie właściwym samochodom osobowym. Z uwagi na cechy konstrukcyjne pojazdu, jest on przeznaczony zasadniczo do przewozu towarów. Co więcej, maksymalna długość podłogi powierzchni przeznaczonej do transportu towaru jest większa niż 50% długości rozstawu osi pojazdu. Cechy te, zdaniem strony, jednoznacznie świadczą o tym, że rzeczony pojazd winien zostać sklasyfikowany jako samochód ciężarowy z pozycji CN 8704, w konsekwencji czego nie powinien on stanowić przedmiotu opodatkowania podatkiem akcyzowym.

Wojewódzki Sąd Administracyjny⁷:

• przeznaczenie samochodu ustalane jest zaś na podstawie ogólnego wyglądu i ogółu cech samochodu (zob. np. wyrok NSA z dnia 16 kwietnia 2014 r., sygn. akt I GSK 1117/12).

• Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z dnia 6 grudnia 2007 r. w sprawie C – 486/06 podkreślił, że decydującego kryterium dla klasyfikacji taryfowej towarów należy poszukiwać zasadniczo w ich obiektywnych cechach i właściwościach, takich jak określone w pozycjach CN oraz uwagach do sekcji lub działów (pkt 23 wyroku), a ponadto, że przeznaczenie towaru może stanowić obiektywne kryterium klasyfikacji, jeżeli jest ono właściwe temu towarowi, co należy ocenić według obiektywnych cech i właściwości tego towaru (pkt 24 wyroku).

• Trybunał wyjaśnił, że ze zwrotu „przeznaczony” wynika, co znajduje odzwierciedlenie w orzecznictwie, z okoliczności, że główne przeznaczenie pojazdu jest decydujące, jeżeli jest ono jemu właściwe. Przeznaczenie to określa ogólny wygląd i ogół cech tych pojazdów nadający im ich zasadnicze przeznaczenie.

• Ustalenie zasadniczego przeznaczenia samochodu winno się odbywać w oparciu o całokształt okoliczności konkretnej sprawy, w tym w oparciu o dokumenty odnoszące się zarówno do okresu sprzed nabycia prawa rozporządzania jak właściciel, jak i po jego nabyciu.

• Nie chodzi przy tym o subiektywne przekonanie, czy nawet sposób faktycznego użytkowania konkretnego pojazdu, które zwłaszcza w przypadku samochodów osobowo – towarowych może być podwójne, lecz o obiektywne cechy samochodu pozwalające na stwierdzenie jego zasadniczego przeznaczenia, a więc głównego, dominującego charakteru.

Jeżeli głównym przeznaczeniem danego pojazdu jest przewóz towarów, a przewóz osób stanowi tylko uzupełnienie funkcjonalności pojazdu, wówczas taki pojazd należy klasyfikować do samochodów ciężarowych do kodu CN 8704, niepodlegających opodatkowaniu podatkiem akcyzowym. Sformułowanie „zasadniczo przeznaczone” sprawia, że pojazdami tymi zawsze można przewieźć osoby, natomiast towary – w zależności od ich rozmiaru i wagi. Wskazane sformułowanie wskazuje na ich funkcję dominującą, przeważającą, ale nie wyłączną.

Z treści wzmiankowanych wyjaśnień, w odniesieniu do pojazdów wielozadaniowych, do jakich należy niewątpliwie samochód typu Van, a takim jest sporny pojazd, wynika, że istotne znaczenie dla zaklasyfikowana do tej pozycji mają dominujące cechy pojazdu, na podstawie których należy rozstrzygnąć, czy są to pojazdy przeznaczone raczej do przewozu osób, a nie do transportu towarów.

Aby natomiast sklasyfikować dany pojazd podlegający taryfikacji do pozycji CN-8704, określone cechy powinna posiadać część towarowa pojazdu (za kierowcą), oddzielona od osobowej, wskazująca na przystosowanie wyłącznie do przewozu towaru. Chodzi o takie elementy projektowe i wyposażenia, kojarzone zwykle z przewozem pasażerów, jak brak wyposażenia bezpieczeństwa, komfortu, stałych punktów kotwienia pasów, urządzeń do instalowania siedzeń i przeszklenia.

Biorąc pod uwagę cechy spornego pojazdu zobrazowane w czasie oględzin zdaniem Sądu, nie można zaaprobować stanowiska organów o przypisaniu przedmiotowego pojazdu do pozycji CN 8703. Organ winien więc ponownie dokonać oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, co pozwoli na prawidłową, jednoznaczną kwalifikację spornego pojazdu. Proces ten winien uwzględniać wszystkie ujawnione okoliczności sprawy.

I ten wyrok przybliżył Wam

dziadek Piotra

– – – – – – – – – – –