gru 5 2025
KOLEJNY WYROK NSA W SPRAWIE BRAKU HOMOLOGACJI
Mamy to w wyroku NSA. Czyli homologacja, Homologacja i jeszcze raz HOMOLOGACJA!
Jeśli ktoś się jeszcze łudził w tej sprawie, to już stało się! Jest już po wszystkim. Koszalińsko-szczecińskie majaczenia w podobnych sprawach właśnie możemy ocenić właściwie i ostatecznie. Bo mamy ten wyrok NSA, który we właściwym świetle przedstawił omawiane od paru lat zagadnienie braku homologacji dla pojazdów z państw trzecich, choć w tym przypadku dla ciągników rolniczych z Białorusi.1 I NSA już nie wycofa się z takiej, a nie innej interpretacji obowiązującego Prawa.
Więc Starostwie mogą już zacząć właściwie oceniać nie tylko nasz bezpośredni nadzór w WK/starostwach, ale także jego kierownictwo w osobach szefów, kierowników, naczelników i ich zastępców. Bo oni wszyscy przyczynili się do tej patologii swoim brakiem znajomości obowiązującego Prawa. Zaś politycy mogą zacząć rozliczać urzędników DTD (resort transportu) za wieloletnie i „twórcze” wspieranie tej ogólnopolskiej patologii prawnej.
6 listopada 2025 r. NSA rozpatrywał tę sprawę ze skargi kasacyjnej K. W. Sp. z o.o. Sp. k. w Wałczu od wyroku WSA w Szczecinie z 30 stycznia 2025 r., sygnatura akt II SA/Sz 576/24 w sprawie ze skargi Prokuratora Rejonowego w Wałczu na decyzję SKO w Koszalinie z 24 maja 2024 r., nr SKO.4120.1622.2023 w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie zarejestrowania pojazdu, gdzie oddalono skargę kasacyjną.
W tej sprawie Prokurator Rejonowy w Wałczu, pismem z 30 maja 2023 r., złożył sprzeciw od decyzji o rejestracji pojazdu, w którym wniósł o stwierdzenie jej nieważności, zarzucając rażące naruszenie art. 72 ust. 1 pkt 3 ustawy PoRD, polegające na wydaniu decyzji bez zgromadzenia wszystkich wymaganych prawem dokumentów stanowiących podstawę rejestracji pojazdu, w tym bez uzyskania „świadectwa zgodności WE albo świadectwa zgodności wraz z oświadczeniem zawierającym dane i informacje o pojeździe niezbędne do rejestracji i ewidencji pojazdu, dopuszczenia jednostkowego pojazdu, decyzji o uznaniu dopuszczenia jednostkowego pojazdu albo świadectwa dopuszczenia indywidualnego WE pojazdu, gdyż były wymagane„. Uzasadnieniem dla tego sprzeciwu był fakt, że:
-
powyższy dokument był wymagany,
-
pojazd ten był rejestrowany po raz pierwszy na terenie państwa członkowskiego Unii Europejskiej,
-
pojazd ten został sprowadzony z terenu państwa niebędącego członkiem UE.
Zaś WSA w tej sprawie wypowiedział się dość ciekawie, cyt.:
„Znajomość i stosowanie tych przepisów stanowiło obowiązek organu rejestrującego.”
Jak już wiemy, obowiązek ten nie został zrealizowany w Wałczu. Ale nie tylko, bo i w innych WK/starostwach także dochodziło do podobnych nieprawidłowości.
NSA jednoznacznie podkreślił, że skarga kasacyjna wałeckiego przedstawiciela Belarusa nie ma usprawiedliwionych podstaw, a zarzut naruszenia prawa materialnego jest niezasadny.
NSA stwierdza, że:
-
Definicja „nowego pojazdu” zawarta w art. 2 pkt 62 ustawy PoRD odnosi się do wszelkiego rodzaju pojazdów uczestniczących w ruchu drogowym, a więc środków transportu przeznaczonych do poruszania się po drodze oraz maszyn lub urządzeń do tego przystosowanych (art. 2 pkt 31 PoRD).
-
W przypadku pojazdów rolniczych takich jak zgłoszony do rejestracji, w zakresie ich homologacji, zastosowanie mają natomiast przepisy rozporządzenia nr 167/2013, w tym także definicje legalne. Wobec takich zakresów regulacji prawa krajowego i unijnego nie sposób przyjąć, by zachodziła tu sprzeczność, o której mowa w skardze kasacyjnej.
-
Nie powinno budzić żadnych wątpliwości, że w świetle przepisów obowiązującego od 1 stycznia 2016 r. rozporządzenia nr 167/2013, dokument o którym mowa w art. 72 ust.1 pkt 3 PoRD był wymagany przy rejestracji ciągnika rolniczego.
-
Rozporządzenie w/w definiuje pojęcie nowego pojazdu (pojazd, który nigdy wcześniej nie był rejestrowany ani dopuszczony) i pojęcie dopuszczenia, które oznacza „pierwsze wykorzystanie w Unii pojazdu” (odpowiednio art. 3 pkt 37 i pkt 40 rozporządzenia). Zgodnie natomiast z art. 3 pkt 38 omawianego rozporządzenia rejestracja oznacza administracyjne zezwolenie na dopuszczenie pojazdu, w tym do ruchu drogowego.
-
Producent nowych pojazdów, które mają być wykorzystane po raz pierwszy w Unii, ma obowiązek uzyskania homologacji, zgodnie z wymogami określonymi w rozporządzeniu nr 167/2013 (art. 8 ust. 1 rozporządzenia). Obowiązki producentów mają także zastosowanie do importerów i dystrybutorów, w przypadkach określonych w art. 15 rozporządzenia nr 167/2013, w tym wówczas gdy importer lub dystrybutor udostępnia na rynku lub rejestruje pojazdy.
-
Organy państw członkowskich UE, zgodnie z art. 5 ust. 2 powołanego rozporządzenia, zezwalają na wprowadzenie do obrotu, rejestrację lub dopuszczenie tylko takich pojazdów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych, które spełniają wymogi rozporządzenia.
-
W rozpoznawanej sprawie należało zatem dokonać wykładni art. 72 ust.1 pkt 3 w związku z ust. 2 pkt 1 PoRD i omówionych powyżej przepisów rozporządzenia unijnego. Rezultat tej wykładni przy zastosowaniu reguł językowych i systemowych jest jednoznaczny i w istocie niesporny – dokument, o którym mowa w art. 72 ust. 1 pkt 3 PoRD był wymagany, dla uzyskania decyzji o rejestracji ciągnika rolniczego.
Mając – między innymi – powyższe na uwadze NSA oddalił skargę kasacyjną wałeckiego przedstawiciela Belarusa.
Choć powoli, to jednak zbliżamy się do normalności
dziadek Piotra
– – – – – – – – – – – –
1 II GSK 951/25 – Wyrok NSA; Data orzeczenia: 2025-11-06; orzeczenie prawomocne; Data wpływu: 2025-05-06; Symbol z opisem: 6030 Dopuszczenie pojazdu do ruchu; Sygnatury powiązane: II SA/Sz 576/24 – Wyrok WSA w Szczecinie z 2025-01-30; Skarżony organ: SKO (Samorządowe Kolegium Odwoławcze); Treść wyniku: Oddalono skargę kasacyjną.
![]()















5 grudnia 2025 @ 10:55
Dla wykazania na czym polega dezinformacja (oszustwo?) urzędników DTD MI względem Starostw/Szefów Wydziałów Komunikacji w kwestii rejestracji nienowych pojazdów samochodowych posłużę się przykładem.
O ile można by uznawać, że rozporządzenie UE 2016/1628 dotyczące homologacji silników do maszyn mobilnych nie ma zastosowania do ciągników rolniczych bo:
Artykuł 2
Zakres stosowania
2. Niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do silników przeznaczonych do:
b) napędu ciągników rolniczych i leśnych w rozumieniu art. 3 pkt 8 rozporządzenia (UE) nr 167/2013; (…)
a jednak… z wyjątkiem o którym mowa w właśnie w tym rozporządzeniu:
Artykuł 63
Zmiana w rozporządzeniu (UE) nr 167/2013
W art. 19 rozporządzenia (UE) nr 167/2013 wprowadza się następujące zmiany:
1) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3.Zastosowanie mają przepisy odnoszące się do kategorii silnika, wartości granicznych emisji spalin, cykli badania, okresów trwałości emisji, wymogów dotyczących emisji spalin, monitorowania emisji z silników w trakcie eksploatacji oraz prowadzenia pomiarów i badań, a także przepisy przejściowe i przepisy pozwalające na wczesne udzielanie homologacji typu UE i wprowadzanie na rynek silników etapu V określone dla maszyn mobilnych nieporuszających się po drogach w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1628 (*) oraz w aktach delegowanych i wykonawczych przyjętych na jego podstawie.
Do celów wprowadzania na rynek, rejestracji lub oddawania do użytku ciągników kategorii T2, T4.1 i C2 silniki w zakresie mocy 56–130 kW spełniające wymogi etapu IIIB są uznawane za silniki przejściowe zdefiniowane w art. 3 pkt 32 rozporządzenia (UE) 2016/1628.
2) w ust. 6 dodaje się akapit w brzmieniu:
„W drodze odstępstwa od zasady zawartej w akapicie drugim Komisja jest uprawniona do zmiany do dnia
31 grudnia 2016 r. rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/96 (*), tak aby:
a) do celów homologacji typu UE w odniesieniu do ciągników kategorii T2, T4.1 i C2 okres odroczenia określony w art. 11 ust. 4 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/96 wynosił cztery lata; oraz b) według „formuły elastycznej”, o której mowa w z art. 14 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/96, elastyczność dozwolona na mocy pkt 1.1.1 załącznika V do tego rozporządzenia delegowanego została zwiększona do 150 % w odniesieniu do ciągników kategorii T2, T4.1 i C2.
***
Dlatego też prawdą jest to co przeczyta każdy prawnik Starostwa i urzędnik WK w rozporządzeniu 2018/858:
Artykuł 1
Przedmiot
1. Niniejsze rozporządzenie określa przepisy administracyjne i wymogi techniczne w zakresie homologacji typu i wprowadzania do obrotu wszystkich nowych pojazdów, układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych, o których mowa w art. 2 ust. 1 oraz dla indywidualnego dopuszczenia pojazdu. (…)
wzmocnione przez kierownictwo DTD MI niejednokrotnym NIEZOBOWIĄZUJĄCYM przekazem, że stosuje się te rozporządzenie do NOWYCH pojazdów.
Jednak należałoby doczytać, że od tej zasady też są WYJĄTKI mając na uwadze przepisy zawarte w rozporządzeniu 2018/858:
Dodatek 2
Wymogi dotyczące indywidualnego dopuszczenia UE pojazdu na podstawie art. 44
1. ZASTOSOWANIE
Do celów stosowania niniejszego dodatku pojazd uznaje się za nowy, jeżeli:
a) nie był jeszcze nigdy zarejestrowany; lub
b) od chwili rejestracji pojazdu do chwili złożenia wniosku o dopuszczenie indywidualne pojazdu upłynęło mniej niż sześć miesięcy.
Pojazd uznaje się za zarejestrowany, jeżeli otrzymał stałe, tymczasowe lub krótkookresowe zezwolenie administracyjne na dopuszczenie do ruchu drogowego, pociągające za sobą identyfikację pojazdu i nadanie numeru rejestracyjnego (1). (…)
Taki wyjątek jest też w art.6 w którym określa się jakie pojazdy ( bez rozróżnienia na nowe/nienowe) w ogóle mogą zostać wprowadzone po raz pierwszy do obrotu na obszar UE by kraje Unii nie stawały się wysypiskiem odpadów pochodzących z innych obszarów gospodarczych :
Artykuł 6
Obowiązki państw członkowskich
4.Państwa członkowskie zezwalają wyłącznie na wprowadzanie do obrotu, rejestrację lub dopuszczenie pojazdów, układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych, które są zgodne z niniejszym rozporządzeniem.
***
Dla prawidłowej interpretacji tego zakazu wystarczy się posłużyć legalnymi definicjami jakie znajdując się w tym rozporządzeniu ze szczególnym uwzględnieniem tych z art. 3 pkt 53 w zw z pkt 52 oraz art. 48 ust. 1 w zw z art. 36.
No ale na własną odpowiedzialność Starosta może robić jak chce nawet nie stosując się do linii orzeczniczej NSA. 😉
Przecież wydawanie decyzji o rejestracji to nie problem Pani Tworek czy Pana Bukowca tylko Starosty. 😀