WNIOSEK DO PROKURATURY O SKARGĘ KASACYJNĄ DO NSA

Wniosek

       Zwracam się z prośbą o wywiedzenie przez Prokuratora Rejonowego w Wałczu skargi kasacyjnej do Naczelnego Sądu Administracyjnego od wyroku WSA w Szczecinie z dnia 12 czerwca 2025 r., w sprawie o sygnaturze II SA/Sz 225/25, w ramach pełnienia przez prokuratora funkcji rzecznika ważnego interesu publicznego – stosowanie do przepisów ustawy Prawo o Prokuraturze, gdyż wyrok ten narusza zasady demokratycznego państwa prawa i obraża prawo.

Uzasadnienie

       Spółka, którą reprezentuję powstała w celu prowadzenia działalności gospodarczej związanej z produkcją (…). W wyniku ograniczania praw konkurencji (swobody gospodarczej) przez podmioty gospodarcze dokonujących czynów nieuczciwej konkurencji oraz bezprawnie dokonywanymi rejestracjami ciągników rolniczych przez organy administracji samorządowej spółka poniosła szkody wycenione przez rzeczoznawcę na kwotę rzędu …. mln złotych.

Wyrok WSA w Szczecinie w sprawie o sygnaturze II SA/Sz 225/25 dotyczy jednej z takich bezprawnie dokonanych rejestracji, naruszających prawo konkurencji spółki X oraz pozostałych krajowych producentów ciągników. Rejestracja dokonana została z naruszeniem obowiązków określonych w rozdziale II rozporządzenia (UE) 167/2013 oraz z naruszeniem ustawy o prawie drogowym oraz kodeksem postępowania administracyjnego, co zostało potwierdzone w postępowaniu administracyjnym przez SKO i WSA. W toku sprawy rażąco naruszono art.7 k.p.a.

Cytat z wyroku WSA w Szczecinie z 12 czerwca 2025r w sprawie II SA/Sz 225/25:

„Zdaniem Sądu, z powyższego wynika, że pojazd, który nie był wcześniej zarejestrowany, ani dopuszczony na terenie Unii Europejskiej wymaga przedłożenia dokumentu homologacji przy jego rejestracji na terenie Polski.

Powyższy pogląd zaaprobował NSA w wyrokach o sygn. akt II GSK: 2302/23, 1606/23, 1634/23, 1637/23, 1823/23, 1904/22.

Wskazać należy, że stan faktyczny w niniejszej sprawie był odmienny niż w wyrokach wyżej wymienionych, czego nie dostrzegł Prokurator ani organ.”

Należy wskazać, że to nie Prokurator czegoś nie dostrzegła a jedynie WSA w Szczecinie błędnie uznał, że sam fakt zarejestrowania ciągnika rolniczego w jednym z państw członkowskich jest równoznaczny, że na taki pojazd wystawiono świadectwo homologacji typu WE, które uprawniałoby do wprowadzania do obrotu, użytkowania i rejestracji tego pojazdu we wszystkich krajach członkowskich UE.

WSA w Szczecinie w oczywisty sposób niewłaściwie zinterpretował powyższe wyroki NSA, na które się powołał nie dostrzegając, że NSA wskazał jednoznacznie, że wymagalność przy wniosku o pierwszą rejestrację dokumentów, o których mowa w art. 72 ust. 1 pkt 3 PRD nie jest uzależniona od tego, czy pojazd jest nowy czy używany (czyli m. innymi od tego czy był już rejestrowany w UE czy nie był) ale od tego czy pojazd był wcześniej rejestrowany w RP i wskazuje na to art. 72 ust. 2 pkt 1 PRD, którego przestrzeganie będzie realizacją art. 32 Konstytucji RP. Bowiem organ państwowy nie może wymagać dokumentów homologacyjnych przy pierwszej rejestracji jedynie od pojazdów produkowanych w RP, a od pojazdów pochodzących spoza RP już takich dokumentów nie wymagać w czasie pierwszej rejestracji w RP.

Należy podkreślić, że zgodnie z prawem Unii państwa członkowskie nie mogą zakazać wprowadzania do obrotu, dopuszczania do użytkowania i rejestracji wyłącznie nowych pojazdów, którym towarzyszy ważne świadectwo zgodności. Z uwagi, że w obowiązującym stanie prawnym pojazdy rejestrowane w UE nie uważa się już za nowe to zakaz ograniczania rejestracji takich pojazdów przez poszczególne państwa członkowskie nie istnieje jeśli nie posiadają one ważnych świadectw zgodności.

Do PRD wraz ze wstąpieniem do UE została wdrożona dyrektywa 70/156/EWG, która regulowała powyższą kwestię, cyt.:

„Artykuł 7

Państwa członkowskie nie mogą, powołując się na przyczyny dotyczące konstrukcji czy funkcjonowania pojazdu, odmówić jego rejestracji lub zakazać sprzedaży, wprowadzenia do obrotu lub użytkowania , jeżeli jest on nowy i towarzyszy mu świadectwo zgodności.”

Mając to na uwadze wiadomym jest, że pojazdy, które nie są nowe i które nie posiadają poświadczenia, że uzyskały homologację typu WE wcale nie muszą podlegać rejestracji w innym kraju unijnym, jeśli są niezgodne z prawem krajowym obowiązującym na obszarze danego kraju.

W obecnym stanie prawnym tę samą funkcję pełni art. 5 ust. 2 rozporządzenia (UE) 167/2013 oraz od 1 stycznia 2018 r., kiedy nastąpiła pełna harmonizacja warunków technicznych, również art. 73 ust. 3 tego rozporządzenia, który ustala jakie przesłanki muszą być spełnione, by pojazd podlegał wprowadzeniu do obrotu, dopuszczeniu do użytkowania i rejestracji bez ograniczeń w każdym państwie członkowskim UE.

Dlatego też, wbrew temu co orzekł WSA, sam fakt wydania dowodu rejestracyjnego w Rumunii nie upoważniał żadnego podmiotu gospodarczego do wprowadzenia takiego ciągnika rolniczego do obrotu w RP, jeśli pojazdowi temu nie towarzyszyło ważne świadectwo zgodności potwierdzające, że uzyskał on homologacje typu WE lub jeśli w dowodzie rejestracyjnym w harmonizowanej rubryce (K) rumuński organ rejestrujący nie wykazał oznaczenia homologacji typu WE, co byłoby potwierdzeniem, że w czasie rejestracji pojazd ten posiadał ważne ważną homologacje w dacie pierwszej rejestracji w UE.

Nie można bowiem tracić z pola widzenia, że nawet pojazd nie odpowiadający warunkom technicznym określonym w prawie krajowym i unijnym (nie wypełniając wymogów) może uzyskać rejestrację (rejestrację czasową w przypadku krajowej ustawy o prawie drogowym), jeśli właściciel tego pojazdu zadeklaruje chęć jego wywozu za granicą.

Ponad to ciągnik rolniczy kategorii T1 nie wypełniający warunków technicznych wymaganych w procedurze homologacji typu WE mógł zostać zarejestrowany w Rumunii na podstawie decyzji o dopuszczeniu indywidualnym, wydanej przez organ rumuński z zastosowaniem krajowych regulacji prawnych na zasadach zgodnych z rozporządzeniem 167/2013, co jednak nie upoważnia importera do jego rejestracji w pozostałych krajach Unii bez uzyskania zgody krajowego organu homologacyjnego (w Polsce Dyrektora TDT) w procedurze uznania takiej decyzji i po sprawdzeniu przez służbę techniczną, czy dany pojazd wypełnia warunki techniczne określone w polskim prawie.

Jeśli więc w rumuńskim dowodzie rejestracyjnym nie została wypełniona harmonizowana rubryka (K) świadczyć to może, że organowi dokonującemu rejestracji nie przedstawiono żadnych dokumentów świadczących, że był on homologowany w procedurze homologacji typu WE.

Nie można bowiem tracić z pola widzenia, że od czasu wejścia w życie przepisów dyrektywy 1999/37/WE, która została transponowana do ustawy o prawie drogowym, harmonizowana rubryka (K) musi być wypełniana przy pierwszej rejestracji pojazdu w UE. Natomiast każdy nowo rejestrowany ciągnik rolniczy kategorii T1, zgodnie z rozporządzeniem 167/2013 w chwili pierwszej rejestracji w UE musi posiadać ważne świadectwo zgodności każdorazowo zawierającym dane, jakie powinny znaleźć się w rubryce (K). Ponadto, od czasu wejścia w życie rozporządzenia (UE) 19/2011 każdy nowy pojazd wprowadzany do obrotu na obszarze UE musi posiadać producencką tabliczkę znamionową zawierającą oznaczenie homologacyjne, przez co organ dokonujący rejestracji zgodnie z art. 81 ust. 11 pkt 2 lit. a) PRD posiada możliwość – w ramach dodatkowych badań technicznych przeprowadzanych przez Stacje Kontroli Pojazdów – ustalić dane jakie z mocy art. 3 pkt 2 dyrektywy 1999/37/WE winny być zamieszczone w dowodzie rejestracyjnym w harmonizowanej rubryce (K), cyt.:

„Artykuł 3

2.

W przypadku gdy nowe świadectwo rejestracji zostaje wydane dla pojazdu zarejestrowanego przed wykonaniem niniejszej dyrektywy, Państwa Członkowskie używają wzoru świadectwa określonego w niniejszej dyrektywie oraz mogą ograniczać dane szczegółowe w nim zawarte do tych, które są dostępne.”

Reasumując, wyrok WSA w Szczecinie oparty został na fałszywych przesłankach i z tego względu podlega zaskarżeniu. Jego utrzymanie w mocy naruszać będzie praworządność (art. 7 Konstytucji RP), w tym w związku z niezastosowaniem się przez Sąd do orzeczenia TSUE C-513/15 i równości wobec prawa (art. 32 ust 1 Konstytucji RP), stanowiących jednocześnie wartości, na których opiera się UE (art. 2 Traktatu i UE). Na gruncie art. 2 Konstytucji RP Polska jest demokratycznym państwem prawnym urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej, zaś pozostawienie wyroku WSA w Szczecinie i decyzji SKO w Koszalinie w obrocie prawnym stanowiłoby zaprzeczenie tej koronnej zasadzie.

Na poparcie zarzutów stawianych wyrokowi WSA w Szczecinie przytaczam wybrane fragmenty niedawno wydanych orzeczeń NSA, dotyczących kwestii wymaganych do rejestracji dokumentów:

II GSK 2137/21 – Wyrok NSA z 13 marca 2025r

„W stanie prawnym obowiązującym w polskim porządku ustawowym do dnia 30 czerwca 2023 r. (z dniem 1 lipca 2023 r. weszła w życie ustawa z dnia 14 kwietnia 2023 r. o systemach homologacji pojazdów oraz ich wyposażenia) zasadą było, że producent nowego typu pojazdu, typu przedmiotu wyposażenia lub części jest obowiązany uzyskać dla każdego nowego typu pojazdu, typu przedmiotu wyposażenia lub części odpowiednie świadectwo homologacji typu WE (art. 70d ust. 1 u.p.r.d.). Wyjątki od powyższej zasady przewidziano w art. 70d ust. 2-6 u.p.r.d. Zgodnie z art. 70d ust. 2 u.p.r.d. – ustanawiającym istotny w przedmiotowej sprawie wyjątek od ww. zasady – nowy typ pojazdu zaprojektowanego i zbudowanego do użytku przede wszystkim na placach budowy, w kamieniołomach, w obiektach portowych lub w portach lotniczych oraz pojazdu wolnobieżnego nie podlega obowiązkowi uzyskania świadectwa homologacji typu WE pojazdu oraz świadectwa homologacji typu pojazdu. Producent tego typu pojazdu może wystąpić o dopuszczenie fakultatywne poprzez uzyskanie świadectwa homologacji typu WE pojazdu, potwierdzającego spełnienie odpowiednich wymagań technicznych, w zakresie, w jakim ten typ pojazdu spełnia wymagania określone w załącznikach IV i XI do dyrektywy 2007/46/WE. Przepisu tego nie stosuje się do pojazdów, o których mowa w załączniku nr 2 do ustawy, oraz do tramwaju i trolejbusu.

Uznać zatem należy, że zwolnienie z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji typu WE pojazdu oraz świadectwa homologacji typu pojazdu odnosi się tylko do nowych typów pojazdów zaprojektowanych i zbudowanych do użytku poza drogami publicznymi oraz pojazdów wolnobieżnych (…).

Generalne wyłączenie kategorii przyczep ¹ nie oznacza jednak, że wszystkie typy tego rodzaju pojazdu mają ustalona kategorię homologacyjną. W odniesieniu do spornej kategorii (…) nie przewidziano kategorii homologacyjnej, a zatem co do zasady nie może ona zostać poddana – wbrew twierdzeniom zawartym w zarzucie kasacyjnym – procedurze homologacyjnej. Z wyłączenia tego nie można natomiast wnosić, że pojazdy tego typu nie podlegają procedurze dopuszczenia jednostkowego.

Skarżący nie mają obowiązku, lecz jedynie są uprawnieni do ubiegania się o uzyskanie krajowej homologacji typu w odniesieniu do pojazdów produkowanych w małych seriach (zob. art. 23 w zw. z załącznikiem II cz. A pkt. 6.2. w zw. z pkt. 6.1. uchylonej ze skutkiem od dnia 1 września 2020 r. dyrektywy 2007/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 września 2007 r. ustanawiającej ramy dla homologacji pojazdów silnikowych i ich przyczep oraz układów, części i oddzielnych zespołów technicznych przeznaczonych do tych pojazdów oraz – odpowiednio – art. 42 w zw. z załącznikiem I cz. A pkt. 6.2. w zw. z pkt. 6.1. podlegającego bezpośredniemu stosowaniu od dnia 1 września 2020 r. rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/858 z dnia 30 maja 2018 r. w sprawie homologacji i nadzoru rynku pojazdów silnikowych i ich przyczep oraz układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych przeznaczonych do tych pojazdów, zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 715/2007 i (WE) nr 595/2009 oraz uchylającego dyrektywę 2007/46/WE), natomiast w razie nieuzyskania odpowiedniego świadectwa homologacji typu pojazdu spełnienie warunków lub wymagań technicznych dopuszczenia spornego pojazdu do ruchu musi zostać potwierdzone w procedurze dopuszczenia jednostkowego pojazdu (zob. art. 70zn ust. 2, z zastrzeżeniem art. 70zn ust. 3.-6 u.p.r.d.). (…).

Definicja legalna wynikająca z ww. przepisu polskiej ustawy musi być interpretowana w zgodzie z wzorcem normatywnym określonym w odpowiednim akcie prawa unijnego, który został przez tę ustawy implementowany (dyrektywa UE) lub jest wykonywany (rozporządzenie UE). (…).

W związku z powyższym należy przyjąć, że przyczepa wchodząca w skład kolejki turystycznej podlega dopuszczeniu do ruchu jedynie po uzyskaniu dowodu rejestracyjnego albo pozwolenia czasowego. Zgodnie z art. 72 ust. 1 u.p.r.d. w ramach procedury rejestracyjnej konieczne jest przedłożenie odpowiednich dokumentów, w tym – w zależności od rodzaju i cech pojazdu oraz istniejącego w tym zakresie obowiązku – dokumentów wymienionych w art. 72 ust. 1 pkt 3 u.p.r.d., to jest świadectwa zgodności WE albo świadectwa zgodności wraz z oświadczeniem zawierającym dane i informacje o pojeździe niezbędne do rejestracji i ewidencji pojazdu, dopuszczenia jednostkowego pojazdu, decyzji o uznaniu dopuszczenia jednostkowego pojazdu albo świadectwa dopuszczenia indywidualnego WE pojazdu.

Jeżeli zgodnie z art. 72 ust. 1 pkt 3 u.p.r.d. nie zachodzi konieczność lub możliwość przedłożenia świadectwa zgodności WE albo świadectwa zgodności wraz z oświadczeniem zawierającym dane i informacje o pojeździe niezbędne do rejestracji i ewidencji pojazdu, decyzji o uznaniu dopuszczenia jednostkowego pojazdu albo świadectwa dopuszczenia indywidualnego WE pojazdu, to producent przyczepy wchodzącej w skład kolei turystycznej ¹ wnioskujący o jej rejestrację czasową na podstawie art. 74 ust. 2 pkt 2 lit. c) u.p.r.d. (w celu umożliwienia przejazdu pojazdu związanego z koniecznością dokonania jego badania technicznego lub naprawy) jest zobowiązany do uzyskania dopuszczenia jednostkowego pojazdu zgodnie z przepisami art. 70zn i n. u.p.r.d. Wniosek ten jest komplementarny względem regulacji wynikającej z art. 70zn ust. 2, który stanowi, że dopuszczeniu jednostkowemu pojazdu, z zastrzeżeniem art. 70zn ust. 3-6, podlega nowy ² pojazd: 1) przed wprowadzeniem do obrotu (zob. art. 2 pkt 79 u.p.r.d.) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, na którego typ producent lub importer nie uzyskał świadectwa homologacji typu WE pojazdu albo świadectwa homologacji typu pojazdu; 2) na którego typ zostało wydane świadectwo homologacji typu WE pojazdu albo świadectwo homologacji typu pojazdu, w którym przed rejestracją zostały wprowadzone zmiany w pojeździe, przedmiocie wyposażenia lub części, wpływające na zmianę warunków stanowiących podstawę do wydania świadectwa homologacji typu tego pojazdu. (…).

Stwierdzić zatem należy, że skarżący mogą ubiegać się o uzyskanie homologacji krajowej typu w sytuacji, gdy przyczepy turystyczne wchodzące w skład kolejki turystycznej ¹ produkowane są w małych seriach. Natomiast nie dysponując świadectwem homologacji, Skarżący chcąc zarejestrować wspomniany pojazd muszą legitymować się dopuszczeniem jednostkowym pojazdu. Z tego też względu, skoro strona nie załączyła do podania żadnego ze wskazanych dokumentów – pomimo wezwania ich do uzupełnienia braków formalnych – to organ zobligowany był do wydania decyzji odmawiającej rejestracji pojazdu.

* * *

II GSK 1379/24 – Wyrok NSA z 23 stycznia 2025r

Wskazać należy, że rejestracji pojazdu dokonuje, na wniosek właściciela pojazdu, starosta właściwy ze względu na miejsce stałego zamieszkania (siedzibę) lub czasowego zamieszkania, wydając decyzję o rejestracji pojazdu, dowód rejestracyjny i zalegalizowane tablice (tablicę) rejestracyjne (art. 73 ust. 1 p.r.d.).

Przywołany przepis art. 73 ust. 1 p.r.d. stanowi bowiem o dwóch czynnościach organu rejestracyjnego, tj. o dokonaniu rejestracji oraz o wydaniu dowodu rejestracyjnego i tablic rejestracyjnych. Jak wielokrotnie podkreślano w orzeczeniach Naczelnego Sądu Administracyjnego wydanie dowodu rejestracyjnego, karty pojazdu, tablic rejestracyjnych, znaku legalizacyjnego, nalepki kontrolnej jest tylko czynnością materialno-techniczną. Sama ta czynność bowiem nie wyznacza sytuacji prawnej jednostki, gdyż zawsze musi być ona poprzedzona rozstrzygnięciem przez dany organ, czy w konkretnej sytuacji osoba ubiegająca się o rejestrację danego pojazdu spełnia wszystkie określone wymagania ustawowe. Takie działania organu autorytatywnie konkretyzują sytuację prawną podmiotu i noszą wszelkie znamiona procesu wydawania decyzji. Wydanie dowodu rejestracyjnego i tablic może nastąpić tylko w razie pozytywnego załatwienia wniosku strony o zarejestrowanie pojazdu, co następuje na tyle jednocześnie, aby decyzja o zarejestrowaniu poprzedziła materialno-techniczną czynność wydania dowodu rejestracyjnego i tablic. Pogląd taki znajduje także potwierdzenie w przepisach art. 71 ust. 1 i 2 p.r.d. Z przepisów tych bowiem wynika, że co do zasady tylko pojazdy zarejestrowane są dopuszczane do ruchu, a dokumentem to stwierdzającym jest właśnie dowód rejestracyjny. Dowód rejestracyjny jest zatem zewnętrznym przejawem oświadczenia woli organu administracyjnego, rozstrzygającego sprawę rejestracji pojazdu, potwierdzającym wydanie decyzji o zarejestrowaniu pojazdu, a jednocześnie jest dokumentem potwierdzającym dopuszczenie zarejestrowanego pojazdu do ruchu. Nie jest on jednak decyzją administracyjną (vide: uchwała składu 7 sędziów NSA z 24 września 2001r., OPS 6/01, Jur. 2001, nr 12, s. 34).

W tym miejscu raz jeszcze trzeba podkreślić, że wydanie dowodu rejestracyjnego i tablic może nastąpić tylko w razie pozytywnego załatwienia wniosku strony o zarejestrowanie pojazd. (…)

W tym zakresie wskazać przede wszystkim należy, że Sąd I instancji w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku przytaczając treść art. 72 ust. 1 pkt 3 i ust. 2 pkt 1 p.r.d. nie dokonał ich błędnej wykładni. Słusznie w tym zakresie wskazał, że ustawodawca przewidział konieczność przedłożenia przez właściciela innych dokumentów celem rejestracji pojazdu, po raz pierwszy rejestrowanego w Polsce a innych dokumentów, względem pojazdu który był już zarejestrowany w Polsce (art. 72 ust. 2 pkt 1 p.r.d.). Tym samym, od tego czy dany pojazd był już zarejestrowany w Polsce czy też nie uzależniony jest katalog dokumentów, które właściciel pojazdu jest zobowiązany do dołączenia do wniosku o rejestrację takiego pojazdu. Powyższa kwestia miała kluczowe znaczenie dla ustalenia jakie dokumenty skarżący był zobowiązany przedłożyć razem z wnioskiem o rejestrację pojazdu, a w konsekwencji jakich dokumentów może żądać organ od skarżącego celem uzupełnienia wniosku.”

* * *

Przypisy:

¹ – chodzi o pojazdy kategorii objętych obowiązkiem homologacyjnym wynikającym z prawa Unii ( dyrektywy 2007/46/WE, 2003/37/WE, rozporządzeń (UE) 167/2013, 168/2013, 2018/858)

² – ,,nowy pojazd,, w rozumieniu przepisów Unii wynikających z definicji pojęć: wprowadzenie do obrotu określonego w dyrektywie 2007/46/WE i 2003/37/WE, rozporządzeniu 167/2013, 2018/858, nowy pojazd i dopuszczenie określonych w rozporządzeniu 167/2013, rejestracja i dopuszczenie określonych w rozporządzeniu 2018/858.

II GSK 1904/22 – Wyrok NSA z 4 grudnia 2024r

Przepis art. 72 PRD zawiera z kolei katalog dokumentów stanowiących podstawę rejestracji, przy czym w odniesieniu do dokumentów, o których mowa w ust. 1 pkt 3 stanowi, że wymagania te nie dotyczą pojazdu, który był już zarejestrowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (art. 72 ust. 2 pkt 1 PRD). Żaden z przywołanych przepisów regulujących dopuszczenie do ruchu pojazdu, czy też dokumentów wymaganych do jego rejestracji, nie odsyła ani też nie posługuje się pojęciem „nowego pojazdu„, do którego odnosi się SKO i skarżąca kasacyjnie spółka.”

* * *

       Marginalnie tylko zaznaczę, że załączone zaświadczenie z okresowego badania technicznego wykonanego na podstawie art. 81 ust. 3 PRD do wniosku o pierwszą rejestrację w RP obarczone jest wadą, ponieważ wystawiający je diagnosta nie zastosował się do obowiązujących go przepisów w dniu jego wykonywania poprzez wydanie wyniku pozytywnego badania w sytuacji niezgodności wynikających z dokumentów przedstawionych do rejestracji z danymi identyfikacyjnymi ciągnika zamieszczonymi na tabliczce znamionowej ciągnika.

Jeśli bowiem w dowodzie rejestracyjnym – wbrew dyrektywie 1999/37/WE – nie wykazano numeru oznaczenia homologacyjnego, a diagnosta w trakcie badania, o którym mowa w art. 81 ust. 3 prowadzonego w oparciu o przepisy Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia, m. innymi załącznika nr 4 w sposób wizualny stwierdza niezgodność danych tabliczki znamionowej (wykazującej oznaczenie homologacyjne typu WE (potwierdzające, że dany ciągnik był homologowany na zgodność z dyrektywą 74/150/WE)) z danymi w dowodzie rejestracyjnym (w którym w rubryce „K” nie wykazano tego oznaczenia), tak jak ma to miejsce w niniejszym przypadku, to zgodnie z przepisami Rozporządzenie w sprawie zakresu i sposobu przeprowadzania badań technicznych pojazdów oraz wzorów dokumentów stosowanych przy tych badaniach diagnosta zobowiązany jest zatrzymać dowód rejestracyjny nie wydając zaświadczenia z wynikiem pozytywnym do wyjaśnienia tych rozbieżności z organem rejestrującym. Zaś organ rejestrujący po zweryfikowaniu ważności homologacji, na podstawie wykazanej niezgodności powinien odmówić wydania decyzji o rejestracji, zgodnie z art. 73 ust. 3 rozporządzenia 167/2013, po potwierdzeniu w Katalogu Pojazdów Dopuszczonych, że w dniu pierwszej rejestracji ciągnik ten był pojazdem homologowanym na zgodność z rozporządzeniem 167/2013. Diagnosta wykonujący więc pierwsze okresowe badanie techniczne dla celów pierwszej rejestracji w RP w sposób oczywisty nie zastosował się do powyższych przepisów i dlatego też załączone do wniosku o rejestrację zaświadczenie z I-OBT obciążone jest wadą prawną.

W powyższym przypadku miały zastosowanie następujące przepisy, które zostały naruszone w sposób oczywisty przez diagnostę wykonującego okresowe badanie techniczne, o którym mowa w art. 81 ust. 3 PRD:

Rozporządzenie w sprawie zakresu i sposobu przeprowadzania badań technicznych pojazdów oraz wzorów dokumentów stosowanych przy tych badaniach.

§ 1. Badania techniczne polegają na:

1) sprawdzeniu, czy pojazd odpowiada warunkom technicznym określonym w:

b) rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia (Dz. U. z 2003 r. Nr 32, poz. 262, z późn. zm.6)), zwanego dalej „rozporządzeniem o warunkach technicznych”,

§ 2. 1. Zakres okresowego badania technicznego pojazdu obejmuje:

1) identyfikację pojazdu, w tym:

a) sprawdzenie cech identyfikacyjnych oraz ustalenie i porównanie zgodności faktycznych danych pojazdu z danymi zapisanymi w dowodzie rejestracyjnym lub odpowiadającym mu dokumencie,

§4 4. Po zakończeniu przeprowadzania badania technicznego pojazdu uprawniony diagnosta niezwłocznie dokonuje wpisu o wyniku tego badania do rejestru badań technicznych pojazdów, zwanego dalej „rejestrem”, a także dokonuje wpisu do dowodu rejestracyjnego pojazdu albo wystawia zaświadczenie z badania technicznego pojazdu.

§5 2. W rejestrze zamieszcza się dane i informacje o wykonanych badaniach technicznych pojazdów i innych czynnościach związanych z dopuszczeniem pojazdu do ruchu. Zakres wymaganych danych zamieszczanych w rejestrze związanych z dopuszczeniem pojazdów do ruchu jest określony w załączniku nr 8 do rozporządzenia

5. Dane identyfikacyjne pojazdu po porównaniu stanu faktycznego z danymi zawartymi w dowodzie rejestracyjnym pojazdu lub odpowiadającym mu dokumencie niezwłocznie zamieszcza się w rejestrze.

6. W przypadku stwierdzenia niezgodności cech identyfikacyjnych umieszczonych w pojeździe z danymi zapisanymi w dowodzie rejestracyjnym lub odpowiadającym mu dokumencie uprawniony diagnosta zatrzymuje dowód rejestracyjny.

Kryteria oceny

Przedmiot i zakres badania

0. IDENTYFIKACJA POJAZDU

Metoda badania

2. Porównanie zapisów w dowodzie rejestracyjnym (pozwoleniu czasowym) ze stanem faktycznym lub ustalenie faktycznych danych pojazdu na podstawie oględzin i badań.

Usterki skutkujące uznaniem stanu technicznego za niezadowalający

e) Brak tabliczki znamionowej albo jest nieczytelna lub dane na niej zawarte są niezgodne ze stanem faktycznym.

Wytyczne dotyczące oceny usterek*

UI – usterki istotne,

Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia (Dz. U. z 2003 r. Nr 32, poz. 262, z późn. zm.6)).

Załącznik nr 4

§ 2. 1. Tabliczka znamionowa powinna być trwale przymocowana w widocznym i łatwo dostępnym miejscu na części, która nie daje się łatwo usunąć łub wymienić. Powinna ona podawać w sposób czytelny i nieścieralny informacje w następującej kolejności:

1) nazwa producenta (marka);

2) numer świadectwa homologacji typu pojazdu;

11) w odniesieniu do ciągników rolniczych rejestrowanych po raz pierwszy po dniu 20 października 2007 r. na tabliczce znamionowej powinny znajdować się także następujące dane:

a) typ ciągnika,

b) najmniejsza i największa wartość dopuszczalnej masy całkowitej ciągnika,

c) dopuszczalny nacisk każdej osi ciągnika w zależności od możliwych typów opon, w jakie można dany ciągnik wyposażyć,

d) dopuszczalne masy ciągniętej przyczepy (przyczep).

* * *

Mając na uwadze powyższe wnioskuje jak w sentencji.

(…)