DZIĘKUJĘ

Pogadaliśmy sobie trochę, podniósł mnie też na duchu. Trzeba się wspierać wzajemnie, nasza praca sapera na SKP sama w sobie jest stresująca – już mi raźniej.

Drugi z kolegów na e-maila zasygnalizował, że nie da się umieścić komentarza na moim (naszym?) blogu. Przed chwilą zgłosiłem problem do administratora. Odpowiedzieli, że ich dział techniczny niezwłocznie się tym zajmie. Jeszcze tylko trochę trzeba poczekać….

Na starość staję się sentymentalny i cieszy mnie każdy kontakt koleżeński.

Mam nadzieję, że dotychczasowe nasze wzajemne doświadczenia będą owocować w przyszłości równie miłymi, ale już osobistymi rozmowami.

I nie tracę nadziei na kolejne, i tak miłe kontakty. 

Jeszcze raz dzięki….

Pozdrawiam serdecznie
dziadek Piotra