PIŁA – MOJE MIASTO I WAKACYJNE PORÓWNANIA

Piła – moje miasto i wakacyjne porównania.

Jestem właśnie na krótkich wakacjach w Niemczech, jak co roku. Te moje wakacyjne peregrynacje spowodowały, że dość niespodziewanie – także dla siebie – ostatecznie zmieniłem swój stosunek do mojego miasta, do Piły, w którym spędziłem moje szczęśliwe dzieciństwo.

Pewien wpływ na to miał także nieco wcześniejszy fakt, a mianowicie podróż pociągiem z Piły do Poznania, gdy w jednym przedziale siedziałem z rodziną Ukraińców wracających do swojej ojczyzny. W trakcie kurtuazyjnej wymiany zdań zapytałem ich, czy podobało im się w Pile. I wówczas moja Ukraińska Rozmówczyni wpadła w widoczną konfuzję, bo nie potrafiła spontanicznie i od razu odpowiedzieć na moje pytanie twierdząco, czego chyba oczekiwałem. Dopiero po pewnej chwili zdawkowo kiwnęła głową i chyba zobaczyła, że jestem zaskoczony, bo odwróciła głowę do okna i więcej już nie zamieniliśmy ani jednego zdania.

To ta rozmowa spowodowała, że nabrałem wątpliwości co do tego, czy Piła jest ładna i atrakcyjna, czy jest dobrym miastem do życia. Zacząłem zastanawiać się, czego zabrakło w Pile tym naszym niedawnym Ukraińskim Gościom, że nie wykrzyknęli wszyscy razem głośno, od razu i spontanicznie, że Piła im się podobała (sic!).

Chodzi o to, że mijają kolejne miesiące od czasu, gdy po wielu latach wróciłem do Piły. Z miastem swojego dzieciństwa jest jak z pierwszą miłością, która często bywa przeidealizowana. Do niedawna byłem przekonany, że jest to najlepsze miejsce do Życia. A teraz jestem pewien, że to dopiero może być najlepsze miejsce do Życia, ale jednak jeszcze nie jest…..

Ta moja ugruntowana pewność w tym zakresie spadła na mnie jak grom z jasnego nieba, po wczorajszym zwiedzaniu niemieckiego miasta Nordhorn¹, które jak Piła leży nad rzeką i liczy podobną ilość mieszkańców.

My w Pile nie mamy takiej starówki, będącej sercem miasta, gdzie z pietyzmem trwają prace pielęgnacyjne starej zabudowy, która pamięta mienione dzieje. Ja wiem, że tutaj częściową winę ponosi II Wojna Światowa, w wyniku której Piła uległa zburzeniu w ponad 75 procentach, gdyż podobnie jak Wrocław pełniła role twierdzy (Festung Schneidemiühl).

Ale nasz kłopot polega na tym, że my w Pile nie mamy żadnego ścisłego centrum, o którym można powiedzieć, że jest sercem miasta, gdzie spotykają się mieszkańcy przy kawie, gdzie zawsze można zjeść ciepły posiłek, gdzie odbywają się imprezy kulturalne, gdzie można bez problemów nabyć podstawowe produkty i zaopatrzyć się w podstawowe dobra.

A czas, jaki upłynął od zakończenia wojny był wystarczającym, na realizację koncepcji przywrócenia miastu Piła takiego Centrum, będącym Sercem Miasta.

Zaś brak zabytkowej zabudowy (zniszczonej działaniami wojennymi) zawsze może być zrekompensowany jakimiś bardzo atrakcyjnymi i spektakularnymi architektonicznie obiektami, które nadadzą miastu ten indywidualny sznyt, dzięki któremu każdy dobrze zapamięta nasze miasto.

No i jeszcze ten jeden argument, czyli rzeka w mieście. W Northorn rzeka i kanał zostały wręcz zaanektowane przez otaczające je miasto. Ilość urokliwych mostów i mostków oraz klimatycznych kawiarenek przy samym brzegu przyprawia o zawrót głowy. Do tego trakty spacerowe i ścieżki rowerowe oraz duży park z placami zabaw dla dzieci wzdłuż brzegów gwarantuje aktywny wypoczynek na świeżym powietrzu. A na wodzie dzieciarnia na SUP-ach (pneumatyczne deski), łódki, łódeczki i kajaki.

W Pile tę rolę zaczyna spełniać „Wyspa”, ale tylko w tym jednym elemencie, to jest w zakresie aktywnego wypoczynku. Ale cały przebieg rzeki Gwdy jest jakby obok miasta. Brakuje całej i bogatej infrastruktury usługowej, która będzie nastawiona na szeroko rozumiany wypoczynek dla mieszkańców Piły z całym i bogatym zapleczem kawiarniano-gastronomicznym.

Jest jeszcze co robić, więc nie zwlekajmy.

Pozdrawiam z Niemiec

dziadek Piotra

– – – – – – – – – – –