OBSŁUGA A KONTROLA W WYROKU WSA DLA P-SKP

Czym różni się obsługa od kontroli w wyroku WSA, a więc myślenie ma przyszłość, bo nie boli. Czyli, jaka jest rola zdeterminowanego inwestora i w prawnych bojach zahartowanego.

Przypuszczam, że tamtejsi urzędnicy chcieli zrobić to, od czego (z obrzydzeniem?) wzdraga się od bardzo wielu lat nasz (?) resort transportu. Chcieli po prostu zahamować ten szaleńczy rozrost ilości SKP, który jest źródłem tak wielu naszych branżowych patologii, a czego wydaje się nie dostrzegać DTD z TDT i całe kierownictwo Ministerstwa Infrastruktury.

Chodzi o to, że urzędnicy nie wyrazili zgody na rozbudowę motoryzacyjnego biznesu¹ (hurtownia ogumienia + serwis ogumienia) o kolejną już Podstawową SKP argumentując, że jest to działalność . . . . – uciążliwa (?).²

Na rozprawie przed gliwickim WSA w dniu 24 stycznia 2020 r. stanęła sprawa ze skargi „A.” Sp. z o.o. z siedzibą w N. na decyzję Wojewody Śląskiego, który odmówił pozwolenia na budowę Podstawowej SKP – podobnie, jak to wcześniej uczynił Prezydent Miasta Gliwice.

Zdaniem urzędników:

• planowana inwestycja jest niezgodna z ustaleniami planu miejscowego. Przeznaczeniem przedstawionym dla tego terenu jest zabudowa mieszkaniowa, jednorodzinna i wielorodzinna oraz . . . . – usługi nieuciążliwe (sic!),

• zgodnie z ustaleniami planu, usługi obsługi pojazdów, w tym stacje paliw, nie są zaliczane do usług nieuciążliwych,

• skoro w Stacji Kontroli Pojazdów będą wykonywane usługi w zakresie BT pojazdów o DMC do 3,5 t oraz przyczep przeznaczonych do łączenia z tymi pojazdami, to są to usługi związane z obsługą pojazdów.

W związku z powyższym wniosku o rozbudowę dotychczasowego obiektu o P-SKP nie uwzględniono.

W odwołaniu od tej decyzji skarżąca Spółka powołując się na językowe różnice pojęć „obsługa” i „kontrola”, zgodnie ze słownikiem języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego zarzuciła, że projektowana funkcja nie ma związku z obsługą, tylko kontrolą pojazdów.

Obecnie na tym terenie prowadzona jest hurtownia ogumienia wraz z serwisem ogumienia. Projektowana inwestycja ograniczyłaby ilość miejsc parkingowych. Stacja kontroli pojazdów jest obiektem nieuciążliwym, nie powoduje uciążliwości związanych z emisją substancji, energii i hałasu.

Jednakże zaskarżoną decyzją odwołania nie uwzględniono. Zdaniem Wojewody stacja diagnostyki pojazdów, jest obiektem obsługi pojazdów.³ Stąd też orzeczono o utrzymaniu w mocy decyzji organu I instancji jako zgodnej z prawem.

W skardze do sądu administracyjnego Spółka wniosła o uchylenie decyzji organów obydwu instancji i zasądzenie zwrotu kosztów postępowania argumentując, że dla SKP przewidziana została odrębna podklasa 71.20.B – kategoria „Pozostałe badania i analizy techniczne„. Nie jest to usługa wyłączona z pojęcia „usługa nieuciążliwa”, zawartej w planie miejscowym.⁴

Pełnomocnik skarżącej spółki podniósł, że SKP nie jest uciążliwa, albowiem:

1. BT i diagnostyczne są mniej uciążliwe niż naprawa pojazdów, albowiem w przypadku warsztatów naprawczych występuje większy hałas, pojawiają się odpady,

2. diagnostyka charakteryzuje się niskim poziomem hałasu, nie ma wycieków,

3. w projekcie SKP przewidziane są parkingi, a wizyty klientów mogą być czasowo rozłożone.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zadecydował, że ta skarga jest uzasadniona.

Zaskarżona decyzja zapadła bowiem z naruszeniem art. 35 ust. 1 pkt 1 i ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U. z 2019 r., poz. 1186), wskutek błędnej, zawężającej wykładni planu miejscowego, wyżej przywołanego.

Sedno sporu w niniejszej sprawie dotyczy kwestii, czy stacja diagnostyki (kontroli) pojazdów do 3,5 ton, stanowi stację obsługi pojazdów, której lokalizacja jest wykluczona na przedmiotowym terenie zgodnie z postanowieniami planu miejscowego.

Zdaniem sądu administracyjnego, prawo miejscowe nie zawiera precyzyjnej i jednoznacznej definicji użytego w § 2 pkt 12 uchwały, pojęcia „stacja obsługi pojazdów”.

Nadto, żaden przepis prawa powszechnie obowiązującego nie zawiera definicji pojęcia „stacja obsługi pojazdów”. Organ odwoławczy przyznał w odpowiedzi na skargę, że błędnie odwołał się do Polskiej Klasyfikacji Działalności. Przywołane wyżej rozp. odróżnia konserwację i naprawę pojazdów samochodowych (podklasa 45.20.Z), od kategorii „pozostałe badania i analizy techniczne” (podklasa 71.20B). Są to zatem różne rodzaje działalności, co nie powinno budzić wątpliwości.

W rozumieniu potocznym, stacja diagnostyki pojazdów osobowych, nie ma charakteru uciążliwego. Nie jest to działalność, która powoduje uciążliwości, związane z emisją substancji, energii i hałasu. Nie mieści się też w pojęciu warsztat. Skoro zaś w planie miejscowym, obok pojęcia „stacja obsługi pojazdów”, posłużono się pojęciami „stacja paliw” i „myjnia samochodowa”, zaliczając je do usług dopuszczalnych na innym terenie, a nie nawiązano nigdzie do stacji diagnostyki (kontroli) pojazdów i to osobowych, brak racjonalnych podstaw do utożsamiania tych pojęć.

Plan miejscowy jako akt prawa miejscowego kształtuje sposób wykonywania prawa własności. Prawo własności, jak i swoboda wykonywania działalności gospodarczej, są konstytucyjnie chronione i gwarantowane (art. 64 i art. 22 Konstytucji RP). Zatem z braku jasnych i jednoznacznych pojęć w planie miejscowym, jego postanowienia nie mogą być interpretowane na niekorzyść inwestora i z ograniczeniem prawa własności oraz swobody prowadzenia działalności gospodarczej i to w sytuacji, gdy skarżący legalnie prowadzi na nieruchomości działalność w postaci hurtowni i serwisu ogumienia.

Z tych względów stwierdzając naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, Wojewódzki Sąd Administracyjny uchylił decyzje organów obydwu instancji na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a oraz art. 135 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).⁵

I ten wyrok przybliżył, tak obecnym, jak i przyszłym inwestorom w SKP

dziadek Piotra

– – – – – – – – – – –