CIĘŻKI I POWYPADKOWY BEZ WAŻNYCH OBT A BRD W WYROKU WSA

Rate this post

Bezkarność za jazdę bez BT pojazdem powypadkowym kupionym za granicą, a do tego z przekładką kabiny? Zabrakło już w Polsce lawet do przewozu pojazdów powypadkowych bez ważnych OBT?1 A co z BRD i dlaczego w takich przypadkach Policja umywa ręce?

4 marca 2019 r. w miejscowości O. została przeprowadzona przez funkcjonariuszy Policji kontrola drogowa pojazdu marki MAN i naczepy marki OBERMAN – OSTEROD, o DMC powyżej 3,5 t, który został zakupiony we Francji i był transportowany do miejsca przeznaczenia w Polsce. Kontrolowanym pojazdem kierował J. S. wykonując rzekomo międzynarodowy transport drogowy rzeczy w imieniu przedsiębiorcy A (…) Spółka z o.o. z siedzibą w C. S.

Stwierdzono następujące naruszenie:

1) niewyposażenie kierowcy w wypis z licencji oraz

2) wykonywanie przewozu drogowego pojazdem nieposiadającym ważnego aktualnego BT potwierdzającego jego zdatność do ruchu drogowego.

Policjanci prawdopodobnie nie wiedzieli, co z tym fantem zrobić. I zamiast nałożyć stosowny mandat, zakazać dalszej jazdy i wezwać lawetę zabezpieczając stosowne dokumenty do czasu wykonania BT, to ten swój protokół kontroli wraz z aktami sprawy został przekazany do WITD 5 marca 2019 r.

18 marca 2019 r. WITD zawiadomił właściciela pojazdu (i jednocześnie skarżącego) o wszczęciu wobec niego postępowania administracyjnego z urzędu, aby następnie wydać decyzję o nałożeniu na skarżącego kary pieniężnej w wysokości 700,00 zł za naruszenia ustawy o transporcie drogowym za naruszenia opisane w Ip. 1.2 i 15.1 załącznika nr 4 do ustawy o transporcie drogowym.

Główny Inspektor Transportu Drogowego utrzymał w mocy decyzję Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z 2019 r. o nałożeniu na skarżącego kary pieniężnej w wysokości 700,00 zł za naruszenia ustawy o transporcie drogowym. GITD wyjaśnił, że (wbrew przekonaniu strony) wykonując przewóz w ramach prowadzonej działalności nowo zakupionym pojazdem wykonawca przewozu nie jest zwolniony z obowiązków związanych ze zgłoszeniem pojazdu do licencji i kalibracją tachografu. Nowo zakupiony pojazd powinien zostać przez wykonawcę przewozu sprowadzony z Francji do Polski jako towar, a więc np. na lawecie, wówczas wykonawca przewozu nie podlega wskazanym wyżej obowiązkom.

Pojazd ten był zarejestrowany we Francji i nie został poddany OBT w terminie. Pojazd został sprowadzony do Polski jako pojazd powypadkowy, co wynika z oświadczenia kierowcy. W trakcie napraw kabina pojazdu została zamontowana z innego pojazdu, w tym przypadku pochodzącego z Wielkiej Brytanii. Po dokonaniu napraw pojazd nie został poddany BT, co stanowiło istotne zagrożenie dla BRD! Ponadto podejrzenie Policjantów powinny budzić nieczytelne kopie dokumentów załączonych do protokołu przeprowadzonej kontroli.

Ustalono, że zarządzającym transportem w przedsiębiorstwie A Spółka z o.o. na dzień kontroli był skarżący.

W odwołaniu od tej decyzji skarżący podniósł, że według niego kontrolujący błędnie stwierdził naruszenia ustawy o transporcie drogowym. Skarżący wskazał, że kontrolujący w protokole kontroli zaznaczył, iż w momencie zatrzymania do kontroli wykonywany był przewóz niezarobkowy (niehandlowy) realizowany nowo zakupionym powypadkowym pojazdem z Francji do Polski. Odnośnie tego wskazał, że kierowca poruszał się pojazdem, który nie został jeszcze zgłoszony do licencji i dlatego nie był wykonywany nim przewóz zarobkowy.2 Skarżący wskazał, że dopiero po przyjeździe do bazy przedsiębiorstwa mógł planować i dokonać czynności związanych z przerejestrowaniem pojazdu, kalibracją tachografu i zgłoszeniem go do licencji. Podkreślił, że kierowca nie przewoził żadnego towaru. Dlatego należało zastosować w sprawie art. 92c ustawy o transporcie drogowym.

W uzasadnieniu tak podjętego rozstrzygnięcia GITD wskazał, że zgodnie z art. 87 ust. 1 pkt 1 ustawy o transporcie drogowym podczas wykonywania przewozu drogowego kierowca pojazdu samochodowego, z zastrzeżeniem ust. 4, jest obowiązany mieć przy sobie i okazywać, na żądanie uprawnionego organu kontroli, kartę kierowcy, wykresówki, zapisy odręczne i wydruki z tachografu oraz zaświadczenie, o którym mowa w art. 31 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców3, a ponadto wykonując transport drogowy – wypis z zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego albo wypis z licencji.4

Zaś stosownie do treści art. 81 ust. 1 PoRD właściciel pojazdu samochodowego, ciągnika rolniczego, pojazdu wolnobieżnego wchodzącego w skład kolejki turystycznej, motoroweru lub przyczepy jest obowiązany przedstawiać go do BT na SKP.5

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie stwierdził, że skarga tego przedsiębiorcy zasługiwała na uwzględnienie.

Zwrócić należy uwagę, żeby możliwe było stwierdzenie naruszenia art. 87 ust. 1 pkt 1 ustawy o transporcie drogowym, a w konsekwencji nałożenie kary pieniężnej, wskazanej pod l.p. 1.2 załącznika nr 4 do ustawy o transporcie drogowym na podstawie art. 92a ust. 2 tej ustawy, na zarządzającego transportem, organ musi ustalić ponad wszelką wątpliwość, czy w ogóle w stanie faktycznym sprawy mieliśmy do czynienia z wykonywaniem transportu drogowego w rozumieniu ustawy i jaki rodzaj przewozu drogowego w rozumieniu tej ustawy był wykonywany i dla czego.

W tym zakresie orzekające organy w ogóle się nie wypowiedziały. Organ odwoławczy odniósł się tylko do twierdzeń skarżącego, że nie zgadza się z jego stanowiskiem, iż kontrolowanym pojazdem wykonywany był przewóz niehandlowy. Nie wyjaśnił jednakże organ, w kontekście argumentów skarżącego – że kontrolowany pojazd nie przewoził żadnej rzeczy – co należy rozumieć w ogóle przez transport drogowy.

Sąd nie może w tym względzie zastępować orzekających organów. Dokonuje przecież także kontroli prawidłowości przeprowadzonej wykładni przepisów prawa mających zastosowanie w danej sprawie.

GITD nie wyjaśniła:

  • z jakich powodów w tym przypadku nie można mówić o przewozie na potrzeby własne,

  • różnicy pomiędzy pojęciami przewozu niezarobkowego a niehandlowego.6

Zdaniem tego WSA, ta ostatnia kwestia może mieć bowiem również decydujące znaczenie dla zastosowania ustawy o transporcie drogowym.

No fajnie, a co z BRD, gdy taki ciężki i do tego powypadkowy (z nieczytelnymi dokumentami!) porusza się bezkarnie po naszych polskich drogach?

Pyta i pozdrawia

dziadek Piotra

– – – – – – – – – – –

1 III SA/Kr 1038/19 – Wyrok WSA w Krakowie; Data orzeczenia: 2019-12-13; orzeczenie nieprawomocne; Data wpływu: 2019-10-09; Sąd: Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie; Skarżony organ: GITD; Treść wyniku: uchylono zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą decyzję I instancji; Przywołane przepisy:

1/ Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym Dz.U. 2018 poz 1990 Art. 71, 81 ust. 1, 2 i 5.

2/ Dz.U.UE.L 2006 nr 102 poz 1 Art. 3 lit. g i h. Rozporządzenie (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz zmieniające rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 i (WE) 2135/98, jak również uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85 (Tekst mający znaczenie dla EOG).

2 ponieważ nie podlegał pod przepisy rozporządzenia (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz zmieniającym rozporządzenia Rady(EWG) nr 3821/85 i (WE) 2135/98, jak również uchylającym rozporządzenie Rady(EWG) nr 3820/85 (Dz. Urz. UE L 102 z 11.04.2006, str. 1, z późn. zm., zwanego dalej rozporządzeniem (WE) nr 561/2006) i ustawy o transporcie drogowym.

3 Według art. 92a ust. 2 ustawy o transporcie drogowym zarządzający transportem, osoba, o której mowa w art. 7c, a także każda inna osoba wykonująca czynności związane z przewozem drogowym, która naruszyła obowiązki lub warunki przewozu drogowego, podlega karze pieniężnej w wysokości od 200 złotych do 2000 złotych za każde naruszenie. Suma kar pieniężnych, o których mowa w ust. 2, nałożonych za naruszenia stwierdzone podczas jednej kontroli, nie może przekroczyć kwoty 3000 złotych, (ust. 4).

Zgodnie z art. 92a ust. 8 ustawy o transporcie drogowym wykaz naruszeń obowiązków lub warunków przewozu drogowego, o których mowa w ust. 2, wysokości kar pieniężnych za poszczególne naruszenia, a w przypadku niektórych naruszeń numer grupy naruszeń oraz wagę naruszeń wskazane w załączniku 1 do rozporządzenia Komisji (UE) 2016/403, określa załącznik nr 4 do ustawy.

4 W myśl Ip. 1.2 załącznika nr 4 do ustawy o transporcie drogowym niewyposażenie kierowcy w wypis z licencji skutkuje nałożeniem kary pieniężnej w wysokości 500 (pięćset) złotych.

5 Wykonywanie przewozu drogowego pojazdem nieposiadającym ważnego aktualnego badania technicznego potwierdzającego jego zdatność do ruchu drogowego sankcjonowane jest karą pieniężną w wysokości 200 (dwieście) złotych, zgodnie z Ip. 15.1 załącznika nr 4 do ustawy o transporcie drogowym.

6 vide: wyrok WSA w Warszawie z dnia 2 marca 2011 r., sygn. akt VI SA/Wa 2036/10; LEX nr 996213

Loading