DZIERŻAWA I JEJ PRAWNE NIESPODZIANKI

Dzierżawa i jej prawne niespodzianki.

W dniu wczorajszym zacząłem ten temat „Prawne niuanse i meandry dzierżawy naszych obiektów” – https://www.diagnostasamochodowy.pl/2021/prawne-meandry-dzierzawy-skp/

Przypomnę, że 17 maja 2012 r., gdy Sąd Okręgowy w Słupsku nakazał pozwanemu J. S., aby wydał powódce Rafinerii (…) sp. z o.o. w Słupsku ruchomości stanowiące wyposażenie SKP¹, które znajdowały się w zabudowaniach, położonych na nieruchomości w S., gmina K.

Rafineria spółka z o.o. (powód w tej sprawie) była dzierżawcą przedmiotowej nieruchomości i prowadziła w znajdującym się na niej budynku SKP (przystosowanym do prowadzenia stacji diagnostycznej), z częścią socjalno-biurową.

Ale w wyniku ogłoszonej komorniczej licytacji 9 czerwca 2010 roku Sąd Rejonowy w Słupsku udzielił przybicia w/w nieruchomości, będącej przedmiotem przetargu w dniu 18 marca 2010 roku, na rzecz licytanta J. S. za zastanawiające cenę tylko 2.700,00 zł brutto.

W ten sposób J.S. przejął wyposażenie tej SKP, które nie należało ani do niego, ani do właściciela tej zlicytowanej nieruchomości.²

Zdaniem Sądu Okręgowego, to powód (Rafineria …) skutecznie wykazał, że jest właścicielem spornych ruchomości, a pozwany J.S. nie wykazał, ze przysługuje mu jakiekolwiek prawo do władania nimi, więc Sąd na postawie art. 222 § 1 k.c. nakazał ich wydanie.

Odwołanie od tego wyroku złożył ten, który w komorniczej licytacji nabył to wyposażenie za 2.700 zł brutto. Domagał się zmiany wyroku i oddalenia powództwa.³ Ciekawy też był jego argument, że przedmiotem licytacji była nieruchomość wraz z budynkiem, w którego przyziemiu znajdowała się SKP, a nie jedynie pomieszczenia przeznaczone na taką stację diagnostyczną.

I w tym momencie nastąpił zwrot akcji, albowiem Sąd Apelacyjny nie zgodził się z Sądem Okręgowym w Słupsku i oddalił to powództwo Rafinerii, gdyż m.in.:

• po zakupieniu przez pozwanego J.S. nieruchomości, na której była prowadzona SKP, przez bliżej nieokreślony czas obie strony współposiadały pomieszczenia w budynku na niej usytuowanym. Co ważne, żadna ze stron nie zadbała o protokolarne przekazanie nieruchomości.

• W tej sytuacji nie można z całą pewnością ustalić, czy opisane w pozwie ruchomości znajdowały się w budynku SKP w momencie, gdy powódka (Rafineria) utraciła władanie nią.

• powódka (Rafineria …) nie twierdziła, iż pozwany J.S. uniemożliwił jej zabranie w/w rzeczy. Nie wiadomo więc, z jakiego powodu miały pozostać w budynku SKP.

Wiarygodnie zatem brzmią twierdzenia pozwanego, że poza urządzeniami wbudowanymi w budynek, pracownicy powódki (Rafineria . . . ) zabrali z budynku SKP pozostałe rzeczy objęte żądaniem wydania, gdy ją opuszczali (bo minął czas dzierżawy?).

Więc na logikę i na zdrowy rozsądek.

Jak można wnosić do jakiegokolwiek Sądu pozew o zwrot jakichkolwiek przedmiotów (np. Wyposażenie SKP), których się jest aktualnym posiadaczem. O co tu chodziło? To miało być tak na wszelki wypadek, żeby nie musieli zwracać? Bo przecież pozwany J.S. już ich nie posiadał.

Podsumowując, to na powódce (Rafineria) spoczywał ciężar udowodnienia nie tylko faktu wejścia bez podstawy prawnej w posiadanie spornych rzeczy przez pozwanego J.S., ale również tego, że je posiada w chwili zamknięcia rozprawy, gdyż pozwany J.S. temu faktowi słusznie i zgodnie z prawdą zaprzeczał.

W posiadaniu ozwanego pozostały na SKP tylko: urządzenie do wymuszania szarpnięć kołami jezdnymi (tzw. szarpak), urządzenie rolkowe do kontroli działania hamulców (urządzenie uniwersalne (…) 30/6S), urządzenie do kontroli skuteczności tłumienia amortyzatorów (tester), urządzenie do pomiarów zbieżności kół jezdnych (płyta najazdowa), urządzenie rolkowe do kontroli działania hamulców motocykli (nakładka do badania motocykli – w komplecie z (…) 30/6S), rolki wolnobieżne (rolka wolnobieżna urządzenia RH – w komplecie z tym urządzeniem).

Wszystkie te urządzenia były wbudowane w konstrukcję posadzki i kanału przeglądowego (diagnostycznego), w budynku pozwanego.⁴ Ten trwały związek wynika ze sposobu dokonania wspomnianego połączenia. Skoro bowiem demontaż urządzeń musi się wiązać z naruszeniem konstrukcji posadzki i kanału diagnostycznego (konieczność ich odkucia i zniszczenia posadzki oraz uszkodzenie kanału diagnostycznego) i koniecznością późniejszej odbudowy, to połączenie tych urządzeń z budynkiem pozwanego musi być uznane za trwałe, tym bardziej że budynek spełniał określoną funkcję związaną z kontrolą techniczną pojazdów.⁵

W ocenie Sądu Apelacyjnego są więc spełnione warunki pozwalające traktować te rzeczy jako części składowe budynku (art. 47 § 2 kc) gdyż ich odłączenie spowoduje uszkodzenie i istotną zmianę całości. Skoro tak jest, nie nogą być przedmiotem żądania wydania przez osobę nie będącą właścicielem rzeczy głównej (nieruchomości i posadowionego na niej budynku) – art. 47 § 1 kc.

Powództwo Rafinerii nie mogło być uwzględnione również z innych przyczyn.

W przypadku zgłoszenia żądania wydania rzeczy, rzeczy te muszą być oznaczone w taki sposób, aby można je było zidentyfikować (nazwa urządzenia i producenta, rok produkcji, numer seryjny, wymiary, itd., itp., et’cetera).⁶

Tymczasem żądanie pozwu nie czyni zadość temu wymogowi, podobnie jak wyrok Sądu Okręgowego (sic!). Temu obowiązkowi nie czyni zadość ogólnikowe określenie ich przez użycie nazwy własnej, używanej dla ich oznaczenia, gdy każda z tych rzeczy posiada wcześniej wskazane cechy indywidualne pozwalające ją odróżnić od innych takich samych rzeczy.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd Apelacyjny zmienił zaskarżony wyrok i powództwo oddalił (art. 386 § 1 kpc).

W ten sposób przepadło wyposażenie tej SKP.

A mnie zastanawia rola tego komornika w nabyciu części tego wyposażenia za bezcen oraz fakt braku jakiejkolwiek odpowiedzialności Sądu Okręgowego za wcześniejszy bezprawny wyrok. Gdy my łamiemy Prawo, to ponosimy odpowiedzialność. Dlaczego tej odpowiedzialności nie można zastosować wobec łamiącego Prawo składu sędziowskiego Sądu Okręgowego w Słupsku?⁷

Pyta i pozdrawia

dziadek Piotra

= = = = = = = = =

P.S.

Znalezione w internecie:

„Mężczyzna około 40-tki pomykał szosą w swoim nowiutkim Porsche. Kiedy już dwukrotnie przekroczył dozwoloną prędkość, we wstecznym lusterku zobaczył charakterystyczne czerwono-niebieskie migające światełka.

Pewien mocy swojego samochodu ostro przyspieszył, ale wóz policyjny nie dawał za wygraną. Po chwili zdał sobie jednak sprawę, że w ten sposób może przysporzyć sobie wielu kłopotów i zjechał na pobocze. Policjant podszedł do niego, bez słowa sprawdził prawo jazdy i powiedział:

– To był dla mnie długi dzień, zbliża się koniec mojej zmiany, na dodatek jest piątek trzynastego. Mam dość papierkowej roboty, więc jeśli znajdzie pan jakieś dobre wytłumaczenie to może Pan odjechać bez mandatu.

Mężczyzna pomyślał chwilkę i powiedział:

– W zeszłym tygodniu moja żona zostawiła mnie dla jakiegoś policjanta. Bałem się, że chciał mi ją pan oddać.”

– – – – – – – – – – – – – – – – – –