PRZEGRANA APELACJA KOLEGI

Nasz kolega przegrał swoją apelację.

Zdaniem Sądu Apelacyjnego, cyt.:

„Nie ulega także wątpliwości, iż sąd I instancji zasadnie przyjął, że oskarżony R. D. zachowaniem swoim wyczerpał dyspozycję art. 271§1 i 3 k.k., a zatem nie znajduje również racjonalnego uzasadnienia podnoszony przez obrońcę zarzut naruszenia prawa materialnego, to jest art. 271§3 k.k. Dostrzec należy bowiem, iż oskarżony będąc diagnostą samochodowym był w zakresie zarzucanych mu czynów osobą uprawnioną do wystawienia dokumentu, jakim było zaświadczenie o dopuszczeniu pojazdu do ruchu na terenie Polski, co też uczynił oskarżony działając jednocześnie w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, gdyż za wystawienie przedmiotowych dokumentów otrzymał pieniądze („łapówkę”), niezależnie od pieniędzy należnych za przeprowadzenie samych badań technicznych. Nie można także tracić z pola widzenia faktu, iż oskarżony wydawał nierzetelne zaświadczenia o dopuszczeniu pojazdów marki M. do ruchu, gdyż wskazywał w nich, iż przedmiotowe pojazdy mogą być dopuszczone do ruchu, podczas gdy faktycznie były to wraki samochodów.

Orzeczonej wobec oskarżonego kary i to zarówno za poszczególne czyny jaki i kary łącznej, a także środka karnego w postaci zakazu zajmowania stanowiska diagnosty pojazdów samochodowych na okres 3 lat, nie można uznać za rozstrzygnięcie rażąco niewspółmiernie surowe w rozumieniu art. 438 pkt 4 k.p.k., albowiem sąd meriti orzekł karę oraz środek karny w dolnych granicach ustawowego zagrożenia, zaś karę łączną orzeczono stosując zasadę częściowej absorpcji, zwłaszcza iż wykonanie łącznej kary pozbawienia wolności zostało warunkowo zawieszone na okres próby 3 lat.

Odnośnie apelacji obrońcy oskarżonego R. D.

Apelację obrońcy oskarżonego R. D. należało uznać za oczywiście bezzasadną. Wbrew stanowisku autora apelacji sąd I instancji procedując w niniejszej sprawie nie dopuścił się w zakresie czynów przypisanych w/wym. oskarżonemu obrazy przepisów postępowania (art. 410 k.p.k.), błędu w ustaleniach faktycznych, a także obrazy przepisów prawa karnego materialnego (art. 271§3 k.k.). Podnoszone przez autora apelacji zarzuty w realiach niniejszej sprawy należy uznać za typową polemikę z prawidłowymi ustaleniami oraz oceną materiału dowodowego dokonaną przez sąd I instancji. Słusznie postąpił sąd meriti nie dając wiary wyjaśnieniom oskarżonego R. D., w których zaprzeczał on wystawieniu nierzetelnych zaświadczeń o dopuszczeniu do ruchu samochodów m. (…) i (…). W ocenie sądu apelacyjnego nie ma racji obrońca oskarżonego podnosząc, iż jednostkowy dowód w postaci zeznań R. L. nie jest wystarczającym dowodem do stwierdzenia winy oskarżonego D. w zakresie przypisanych mu czynów przestępnych zwłaszcza, iż przepisy kodeksu postępowania karnego nie ujmują tak tej kwestii. Dyrektywy zasady swobodnej oceny dowodów wymagają jedynie, aby sąd meriti ukształtował swoje przekonanie co do przebiegu zdarzenia na podstawie wszystkich przeprowadzonych dowodów, ocenionych swobodnie, z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego. Dokładna lektura uzasadnienia zaskarżonego wyroku prowadzi do wniosku, iż w odniesieniu do czynów przypisanych w/wym. oskarżonemu sąd I instancji sprostał obowiązkowi dokonania swobodnej oceny dowodów zgodnie z wymogami przepisu art. 7 k.p.k. Niezależnie od tego nadmienić należy, iż obciążające oskarżonego R. D. depozycje R. L. znajdują potwierdzenie w dokumentach związanych z udzieleniem umów kredytowych dotyczących przedmiotowych samochodów, a ponadto także w znajdującym się na k. 59 (tom III/31) zaświadczeniu o przeprowadzeniu badania technicznego M. (…) w dniu 30.10.2000r. podpisanym przez oskarżonego R. D. (zobacz także znajdujący się na k. 60, tom III/31 dokument identyfikacyjny pojazdu i znajdujące się w nim wpisy).„

– – – – – – – – – –

Sąd Apelacyjny w Łodzi z 2012-09-25; Data orzeczenia: 25 września 2012; Data publikacji: 14 grudnia 2023 r.; Data uprawomocnienia: 25 września 2012; Sygnatura: II AKa 69/12; Sąd Apelacyjny w Łodzi, II Wydział Karny;

Hasła tematyczne: Przestępstwa Przeciwko Mieniu; Podstawa prawna: art. 258 par. 1 kk, art. 279 par. 1 kk i in.