Ambicje, ambicje…

Bo tam, gdzie jest „wielu chłopa” tam często ambicje biorą górę nad zdrowym rozsądkiem. Wielu chce być tym pierwszym, czyli samcem alfa. Wielu myśli sobie:

• przecież jestem taki mądry,
• mam taka wspaniałą i reprezentacyjną posturę,
• w domu, to nawet żona mnie się słucha (sic!),
• mam takie dokonania zawodowe lub naukowe,
• oni wszyscy to głupcy, więc tylko ja mogę uratować tą sprawę,
• a dlaczego to nie ja – wreszcie . . .?
• itd, itp, et’cetera.

Te ambicje potrafią zniweczyć każdą sprawę. Dlatego jestem zwolennikiem tezy, że dobrze byłoby wprowadzić na takie stanowiska kobiety.

Bo kobiety łagodzą obyczaje, są jak muzyka…

Ale cóż, podobno nie ma ich wcale w naszym zawodzie – szkoda, bo mielibyśmy przywódczynię chociaż jednej naszej organizacji.

Wydaje mi się, że na tym etapie należy o tym powiedzieć otwarcie:
Jestem gorącym orędownikiem powstania SDS¹ i ZZDS². Jednak nie jestem zainteresowany objęciem przewodnictwa w jakiejkolwiek organizacji zrzeszającej UDS-ów (wyłącznie).

Chciałbym brać udział w pracach jednej z takich organizacji, ale też nie za wszelką cenę (dojazd, czas, stres, zdrowie, itp.).

W cichości ducha mam takie przeczucie, że jakaś duża organizacja (może branżowa) – jedna z trzech, o których myślę – „przytuli nas” na początek, pomagając organizacyjnie (adres, lokum, wyposażenie biura, itp.).

Ale poczekajmy, zobaczymy, to wszystko jest do obgadania. . .

Pozdrawiam
dziadek Piotra