MARKA POJAZDU PO ZABUDOWIE

Rate this post

Marka pojazdu po zabudowie, czyli spór WK/starostwa z właścicielem, który dokonał zabudowy pojazdu niekompletnego lub problem z dopuszczeniem do ruchu pojazdu takiego.1 Bo cytując za WSA: „obywatel ma być przekonany a nie pokonany„.

wondering

A było to tak, że wnioskiem z sierpnia 2016 r. klientka/petentka G.G. wystąpiła do Starosty o zarejestrowanie samochodu ciężarowego.2 Do wniosku załączona została między innymi umowa faktura VAT, świadectwo zgodności WE, oświadczenie o danych i informacjach o pojeździe niezbędnych do rejestracji i ewidencji pojazdów wystawione przez V Sp. z o.o. oraz świadectwo zgodności WE oraz oświadczenie o danych i informacjach o pojeździe niezbędnych do rejestracji i ewidencji pojazdów wystawione przez P.U.H.P. P s.j..

Decyzją z sierpnia 2016 r. Starosta zarejestrował czasowo pojazd opisany wyżej, wydając stosowne PC, TR (tablice rejestracyjne) oraz znak legalizacyjny, zaś w treści decyzji, w rubryce „pojazd marki”, wpisano markę pojazdu zgodną z treścią świadectwa zgodności WE wystawionego przez firmę P.P.U.H P. Albowiem wnioskodawczyni G.G. /zdaniem urzędników Starostwa/ nabyła pojazd niekompletny (podwozie) i wystawione przez tę firmę świadectwo zgodności WE nie może stanowić podstawy rejestracji pojazdu.

Zdaniem urzędników Starostwa, oznaczenie marki pojazdu nastąpiło zgodnie treścią świadectwa zgodności WE wystawionego przez firmę P., która dokonała zabudowy (skompletowania) tego pojazdu poprzez wykonanie zabudowy furgonowej.

W odwołaniu G.G. zakwestionowała nazwę pojazdu wpisaną w rubryce „marka pojazdu” pozwolenia czasowego. W ocenie odwołującej się, w decyzji powinna zostać wpisana nazwa pojazdu wpisana w karcie pojazdu, fakturze zakupu pojazdu oraz w świadectwie homologacji wstawionym przez salon. Ponadto, przyjęta nazwa pojazdu nie jest związana z formą zabudowy. Strona podniosła również, że zgodnie z dyrektywą 2007/46/WE skompletowanie pojazdu w wyniku wielostopniowej homologacji skutkuje wydaniem homologacji na typ pojazdu, z czego powinna wynikać jego nazwa. Świadectwo wystawione przez P.P.U.H. P jest jedynie uzupełnieniem homologacji producenta.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję Starosty z września 2016 r. tłumacząc, że świadectwo wystawione przez V Sp. z o.o. dotyczyło pojazdu niekompletnego i nie mogło stanowić podstawy rejestracji, co wyraźnie zostało zaznaczone w tytule dokumentu i jego dolnej części.3 Również z treści przedłożonej faktury wynikało, że wnioskodawczyni nabyła w V Sp. z o.o. jedynie podwozie pojazdu, które zostało następnie zabudowane przez inny podmiot – P.U.H.P P sj.4 Ponadto, zdaniem tego SKO, organy dokonujące rejestracji pojazdów nie są uprawnione do kwestionowani treści świadectwa zgodności wystawionego przez uprawniony podmiot zgodnie z obowiązującym wzorem.5

W skardze na powyższą decyzję SKO z października 2016 r. wnioskodawczyni G.G. nie zgodziła się z treścią oznaczenia marki pojazdu zarzucając, że istnieje sprzeczność pomiędzy treścią faktury zakupu pojazdu i karty pojazdu, a treścią świadectwa zgodności WE oraz, że Starosta stworzył w ten sposób nowy model samochodu (sic!). W konsekwencji została ona narażona na różne dolegliwości, między innymi ze strony SKP, ubezpieczyciela i innych i domaga się zmiany oznaczenia pojazdu.

WSA stwierdził, że skarga wnioskodawczyni G.G. zasługuje na uwzględnienie, bo istotne w tym zakresie są uregulowania wydanego na podstawie art. 76 ust. 1 pkt 3 p.r.d. rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 27 września 2003 r. w sprawie szczegółowych czynności organów w sprawach związanych z dopuszczeniem pojazdu do ruchu oraz wzorów dokumentów w tych sprawach (t.j. Dz.U. 2016. 1088).

Zgodnie z § 2 ust. 1 tego rozporządzenia rejestracji i wyrejestrowania pojazdów dokonuje się z zachowaniem warunków określonych w ustawie, w rozporządzeniu o rejestracji pojazdów oraz przepisach odrębnych.

Przy rejestracji i wyrejestrowaniu pojazdów organ rejestrujący stosuje przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego (ust. 2). Wskazana w § 2 ust. 3 rozporządzenia instrukcja w sprawie rejestracji pojazdów (załącznik nr 1 do tego rozporządzenia) w § 1 ust. 4 określa szczegółowo, jakie czynności organ rejestrujący dokonuje w oparciu o dokument, o którym mowa w art. 72 ust. 1 pkt 3 p.r.d., a mianowicie: w przypadku pierwszej rejestracji na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nowego pojazdu organ rejestrujący dokonuje następujących czynności: wpisuje dane techniczne pojazdu na podstawie dokumentu, o którym mowa w art. 72 ust. 1 pkt 3 ustawy.

I to właśnie z cytowanego wyżej przepisu wynika, że świadectwo zgodności WE stanowi podstawę wpisu danych technicznych pojazdu, nie wynika natomiast, że w oparciu o świadectwo zgodności WE wpisuje się markę pojazdu.6

Nie było w związku z powyższym powodów, dla których organy nie mogłyby przeanalizować możliwości wpisania przy rejestracji pojazdu jego marki na podstawie innego, ze wskazanych w art. 72 ust. 1 pkt 3 p.r.d. dokumentów, w szczególności dowodu własności pojazdu lub karty pojazdu, a takiej analizy zabrakło w uzasadnieniu decyzji. Nie było też przeszkód, aby wobec wątpliwości podnoszonych przez skarżącą G.G. wezwać ją do przedłożenia skorygowanego świadectwa zgodności WE wystawionego przez firmę „P”, bądź też wyjaśnienia złożonego przez tą firmę co do określenia w świadectwie zgodności WE marki pojazdu.

Obowiązek taki WSA wywodzi z art. 9 k.p.a. obligującego organy administracji publicznej do należytego i wyczerpującego informowania stron o okolicznościach faktycznych i prawnych, które mogą mieć wpływ na ustalenie ich praw i obowiązków będących przedmiotem postępowania administracyjnego.

Ponadto wskazać należy na określoną w art. 8 k.p.a. zasadę pogłębiania zaufania obywateli do organów administracji, która nakazuje szczególnie starannie uzasadniać te decyzje, w których obywatelowi odmawia się zadośćuczynienia jego żądaniom, bowiem „obywatel ma być przekonany a nie pokonany”.7

W ocenie tego WSA, pomimo mocno sformalizowanego postępowania rejestracyjnego pojazdów, organy naruszyły przepisy obligujące do podjęcia wszelkich kroków niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego i załatwienia sprawy oraz wyczerpującego zebrania i rozpatrzenia całego materiału dowodowego – art. 7, 77 § 1 i 80 k.p.a., a także powołane wyżej przepisy art. 8 i 9 k.p.a. i naruszenia te mogły mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Mając powyższe na uwadze Wojewódzki Sąd Administracyjny uchylił zaskarżoną decyzję SKO i poprzedzającą ją decyzję organu I instancji (Starostwa).

Miejmy nadzieję, że reszta pójdzie już, jak po maśle. smile

Trochę (?) skrócił, część wyrzucił, resztę zostawił i sprawę tak przedstawił, aby w miarę była zrozumiała i dla Kolegów oraz PT Czytelników do przeczytania się nadawała,

dP

– – – – – – – – – – –

1 Na podstawie sprawy: II SA/Go 3/17 – Wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. Data orzeczenia 2017-03-15 – orzeczenie prawomocne ze skargi G.G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w przedmiocie czasowej rejestracji pojazdu – uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Starosty.

2 Art. 72 ust. 1 p.r.d. stanowi, że rejestracji dokonuje się na podstawie:

1) dowodu własności pojazdu lub dokumentu potwierdzającego powierzenie pojazdu, o którym mowa w art. 73 ust. 5;

2) karty pojazdu, jeżeli była wydana;

3) świadectwa zgodności WE albo świadectwa zgodności wraz z oświadczeniem zawierającym dane i informacje o pojeździe niezbędne do rejestracji i ewidencji pojazdu, dopuszczenia jednostkowego pojazdu, decyzji o uznaniu dopuszczenia jednostkowego pojazdu albo świadectwa dopuszczenia indywidualnego WE pojazdu – jeżeli są wymagane;

3 W ocenie SKO, Starosta prawidłowo oznaczył w zaskarżonej decyzji markę pojazdu uzupełniając ją o nazwę wskazaną przez podmiot dokonujący skompletowania pojazdu. Organ podkreślił, że wzór świadectwa homologacji został określony w załączniku IX do dyrektywy 2007/46/WE i w takiej formie został przyjęty do krajowego systemu prawnego (§ 10 rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 25 marca 2013 r. w sprawie homologacji typu pojazdów samochodowych i przyczep oraz ich przedmiotów wyposażenia lub części – t.j. Dz. U. z 2015 r. poz. 1475).

4 SKO powołało się na treść art. 70 f ust. 1 i 2 p.r.d., zgodnie z którym producent pojazdu, przedmiotu wyposażenia lub części jest odpowiedzialny za wszystkie aspekty procesu homologacji oraz za zapewnienie zgodności produkcji niezależnie od tego, czy bezpośrednio uczestniczy we wszystkich etapach wytwarzania pojazdu, przedmiotu wyposażenia lub części. To producent pojazdu skompletowanego jest odpowiedzialny za uzyskanie świadectwa homologacji typu WE przedmiotu wyposażenia lub części albo świadectwa homologacji typu EKG ONZ oraz za zapewnienie zgodności produkcji w zakresie tych przedmiotów wyposażenia lub części, które zostały dodane na etapie dokonywanej przez niego kompletacji pojazdu.

5 Stosownie do treści § 1 ust. 4 pkt 1 Instrukcji w sprawie rejestracji pojazdów, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Ministra Transportu z dnia 27 września 2003 r. w sprawie szczegółowych czynności organów w sprawach związanych z dopuszczeniem pojazdu do ruchu oraz wzorów dokumentów w tych sprawach.

6 Świadectwo zgodności WE i świadectwo zgodności, o których mowa w art. 72 ust. 1 pkt 3 p.r.d., stanowią pisemne potwierdzenie, że parametry techniczne pojazdu spełniają wymogi bezpieczeństwa i ochrony środowiska i jest oświadczeniem producenta pojazdu o spełnieniu wymogów UE dotyczących produktu. Podobną funkcję pełnią świadectwo dopuszczenia indywidualnego WE pojazdu lub decyzja o uznaniu dopuszczenia jednostkowego pojazdu, wydawane przez dyrektora Transportowego Dozoru Technicznego, które to dokumenty zostały wskazane w 72 ust. 1 pkt 3 p.r.d. obok świadectw zgodności.

7 Z obowiązku tego organy nie są zwolnione nawet wtedy, gdy decyzja ma charakter związany i jest uzależniona od spełnienia przez stronę ustawowych warunków.

Loading