ZA UBYTEK OPONY ZAKAZ DALSZEJ JAZDY?

Ubytek opony i zakaz dalszej jazdy? To dlaczego brak info o zatrzymaniu DR? Ty też byś tak postąpił?

Sprawa niby prosta, bo stan techniczny oceniał inspektor WITD, choć jednak nie diagnosta. A do tego stan techniczny pojazdu oceniano poza SKP i tylko organoleptycznie, czyli na oko, więc mało technicznie (?).

I ciekawostka, której nie rozstrzygnięto w tej sprawie. Firma twierdzi, że jednak inspektor WITD dopuścił ten pojazd do dalszej jazdy przy ocenie: słabo widoczna część bieżnika, wyrwany fragment i wyraźnie widoczny kord opony. Obok tego uszkodzenia widoczne były także liczne mniejsze jej ubytki.¹

Zaś GITD podaje, że po kontroli wydano zakaz dalszej jazdy tym pojazdem (być może tylko ustnie lub dopiero z zawiadomieniem o wszczęciu postępowania administracyjnego, przy braku jakiejkolwiek inforamacji o zatrzymaniu DR?).

Na naszą uwagę zasługuje też i ten fakt, że ukarano nie kierowcę tego pojazdu, którego przecież nie było stać na wymianę tych opon, ale jego firmę! Czas już na podobne decyzje w odniesieniu do branży SKP – czyż nie?

18 czerwca 2019 r. WSA w Opolu rozpatrywał sprawę ze skargi A (…) Spółka Jawna na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia 28 stycznia 2019 r., w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym.

Przedmiotem tej skargi jest decyzja Głównego Inspektora Transportu Drogowego (w skrócie GITD) z 28 stycznia 2019 r., utrzymująca w mocy decyzję Opolskiego Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z 26 listopada 2018 r., o nałożeniu kary pieniężnej w wysokości 2.000 zł za naruszenia², tj. wykonywanie przewozu drogowego pojazdem posiadającym usterkę opon, zakwalifikowaną jako niebezpieczna.³

W dniu 2 listopada 2018 r. w punkcie kontrolnym na drodze krajowej zatrzymano i poddano kontroli samochód ciężarowy, przewożąc towar niebezpieczny – olej napędowy, którym kierował A. K. Samochód wykonywał przewóz na rzecz skarżącej Spółki.

W wyniku kontroli organoleptycznej całej opony stwierdzono, iż wskazany pojazd posiada:

• na trzeciej osi z prawej i lewej strony głębokość bieżnika niezgodną z przepisami⁴,

• na trzeciej osi lewej strony pojazdu zauważono uszkodzenie ukazujące kord opony.

Zważywszy, że tak opisana usterka została zakwalifikowana jako niebezpieczna w rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 18 lipca 2008 r. w sprawie kontroli ruchu drogowego (Dz. U. nr 132 poz. 841), organ uznał, że w dniu kontroli wykonywano przewóz drogowy pojazdem posiadającym usterki opon zakwalifikowane jako niebezpieczne. Z uwagi na stan techniczny pojazdu kierowcy wydano zakaz dalszej jazdy.

Wobec powyższego, organ pismem z 2 listopada 2018 r. zawiadomił Spółkę o wszczęciu postępowania administracyjnego, w toku którego skarżąca złożyła wyjaśnienia, podając, że rzekomo w chwili wyjazdu wysokość rzeźby bieżnika była wystarczająca, choć kwalifikująca się do wymiany w najbliższym czasie. Jednocześnie Spółka zaznaczyła, że ubytek mógł nastąpić na placu manewrowym lub na trasie, dlatego wniosła o odstąpienie od wymierzenia kary. Nadmieniła także, że w chwili zatrzymania pojazdu został już ustalony termin wymiany opon.

Ale organ pierwszej instancji skonstatował, że skoro w trakcie kontroli drogowej ustalono, że przewóz ładunku wykonywany był pojazdem posiadającym usterkę zakwalifikowaną jako niebezpieczna, to należało przyjąć, iż doszło do naruszenia, które podlega karze określonej w lp 9.2 załącznika nr 3 ustawy.

Spółka, reprezentowana przez pełnomocnika – adwokata A. T., wniosła o uchylenie kary i umorzenie postępowania, ewentualnie uchylenie decyzji i przekazanie sprawy organowi pierwszej instancji do ponownego rozpatrzenia, albowiem m.in.:

• niewłaściwie zastosowano i przeprowadzono kontrolę, bo za pomocą metody organoleptycznej, mimo braku przez kontrolujących uprawnień diagnosty,

• dokonanie przez organ pierwszej instancji dowolnej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego i przyznanie wyłącznej wiarygodności protokołowi kontroli,

• poprzez niewyczerpujące zebranie materiału dowodowego, a w szczególności nieprzeprowadzenie pomiarów ogumienia i niesporządzenie dokumentacji fotograficznej,

• błąd w ustaleniach faktycznych, poprzez nieustalenie głębokości bieżnika opony i uszkodzeń ogumienia uwidoczniających kord opony.

Powołując się na § 6a i § 6b rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w sprawie kontroli ruchu drogowego, pełnomocnik strony podniósł, że:

1. Do przeprowadzenia kontroli szczegółowej rzekomo jest uprawniony tylko i wyłącznie diagnosta, a nie każdy kontrolujący!

2. Kontrola powinna zostać przeprowadzona przy pomocy specjalistycznej aparatury przenośnej bądź w miejscu do tego przeznaczonym lub na SKP.⁵

3. Na podstawie badania organoleptycznego nie można określić grubości bieżnika opon i nie można stwierdzić, czy grubość bieżnika odpowiada stosownym regulacjom wynikającym z poszczególnych aktów prawnych.

4. Usterka opon stwierdzona podczas kontroli nie mogła zostać uznana za niebezpieczną, ponieważ po kontroli pojazd został dopuszczony do ruchu (sic!).

Zaś w ocenie GITD, na podstawie dokumentacji fotograficznej można było bez żadnych wątpliwości stwierdzić, że rzeźba bieżnika opon jest mniejsza niż 1,6 mm, skoro środkowa część bieżnika opon jest słabo widoczna. Na jednej z opon jest wyrwany fragment opony i widoczny jest kord opony. Obok tego uszkodzenia są widoczne także liczne mniejsze ubytki opony. W przekonaniu organu odwoławczego, zużycie bieżnika, łyse opony i wyrwane fragmenty opony trzeciej osi lewej pojazdu są doskonale widoczne na znajdującej się w aktach dokumentacji fotograficznej. Tego typu rażące zużycie ogumienia nie wymaga żadnych specjalistycznych przyrządów do ich stwierdzenia. Dlatego, słusznie zakazano kierowcy dalszej jazdy. Przewożenie ładunku palnego towaru niebezpiecznego pojazdem z opisanymi oponami świadczy o braku odpowiedzialności przedsiębiorcy i osoby zarządzającej transportem.

Powyższe, wedle organu, powoduje, że opisane opony nie powinny stanowić wyposażenia kontrolowanego pojazdu, bowiem nie spełniają nawet minimum wymogów określonych w § 11 ust. 7 pkt 4 rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia. Organ zauważył, że ze względu na stan techniczny pojazdu kierowcy zakazano dalszej jazdy skontrolowanym pojazdem. GITD odwołując się do protokołu kontroli, protokołu oględzin pojazdu, dokumentacji fotograficznej i dokumentów przewozowych, znajdujących się w aktach sprawy, podsumował, że skontrolowany przewóz drogowy był wykonywany pojazdem stanowiącym zagrożenie dla BRD.

W tym stanie rzeczy, za trafne uznał nałożenie na stronę kary pieniężnej w wysokości 2.000 zł, stosownie do treści art. 92a ust. 1, 3 i 7 ustawy o transporcie drogowym i Ip. 9.2 załącznika nr 3 do tej ustawy.

Dodatkowo organ wywoławczy wywiódł, że do przeprowadzenia kontroli wstępnej pojazdów określonej w przepisach rozporządzenia z dnia 18 lipca 2008 r. Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w sprawie kontroli ruchu drogowego nie jest wymagane posiadanie uprawnień diagnosty, co jednoznacznie wynika z przepisu § 6b ust. 1 tego rozporządzenia. Właśnie taką wstępną kontrolę tego pojazdu przeprowadzono podczas kontroli drogowej 2 listopada 2018 r. Kontrola wstępna polegająca na kontroli organoleptycznej ww. pojazdu była wystarczająca do stwierdzenia wszystkich usterek opisanych w protokole kontroli, a potwierdzonych protokołem oględzin pojazdu, podpisanym przez kierującego, wraz ze sporządzoną dokumentacją fotograficzną. W rezultacie zebrany materiał dowodowy był wystarczający do stwierdzenia, że usterki w oponach ww. pojazdu są niebezpieczne, ponieważ kontynuowanie dalszego przewozu pojazdem ze zużytym bieżnikiem opon trzeciej osi pojazdu, w tym jednej z powyrywanymi fragmentami opony zagrażało BRD.

GITD nie zgodził się także z zarzutem naruszenia art. 92 ustawy o transporcie drogowym. Wyjaśnił, ww. przepis nie mógł być podstawą do nałożenia na stronę kary pieniężnej, ponieważ artykuł ten stanowi podstawę do nałożenia grzywny na kierującego. Natomiast naruszenie (wadliwe opony), będące przedmiotem sprawy, zostało popełnione przez przedsiębiorcę. Zatem, podstawą do nałożenia kary na stronę był art. 92a ustawy o transporcie drogowym, a nie art. 92 tej ustawy.

Całkowicie zużyty bieżnik opon trzeciej osi prawej i lewej strony oraz wyrwane fragmenty opony trzeciej osi lewej strony nie mogły powstać podczas skontrolowanego przewozu, gdy na oponach są widoczne także drobne pęknięcia charakterystyczne dla długotrwałego użytkowania opon.

Zdaniem skarżącej Spółki, okoliczności sprawy potwierdzają, że kontrolujący nie dopełnił swoich obowiązków, bowiem w wypadku uznania usterki opon za niebezpieczną winien uniemożliwić dalszy ruch pojazdu, tymczasem po zakończeniu kontroli pojazd został dopuszczony do ruchu. Do kwestii tej – ani jednym zdaniem – nie odniósł się GITD. Ale to nie przeszkadzało WSA w Opolu, który zważył, co następuje m.in.:

Sąd podzielił ocenę organów, że w niniejszej sprawy wystąpiły podstawy faktyczne i prawne do nałożenia na skarżącą Spółkę kary pieniężnej na podstawie art. 92a ustawy i jednocześnie brak było podstaw do zastosowania art. 92c ust. 1 ustawy.

I tę sprawę przybliżył Wam

dziadek Piotra

– – – – – – – – – – –