SKAZANO DWÓCH KOLEGÓW Z GRUDZIĄDZA ZA DWA WIRTUALNE BT

Wyrok z Grudziądza dla dwóch kolegów za dwa „wirtualne” BT.¹

11 marca 2022 r. w obecności Prokuratora Jakuba Łamek, po wcześniejszych absurdalnie długich, bo aż siedmiokrotnych sądowych posiedzeniach (godnych sprawy bardziej interesującej i bardziej zagmatwanej)² – począwszy od 2020 r. – rozstrzygnięto sprawę naszych dwóch kolegów zatrudnionych w Grudziądzu, tj.:

1.

kolega o inicjałach T. T. – syna M. i K., ur. w J., niekaranego, oskarżonego o to, że:

w dniu 11 października 2019 roku w Grudziądzu na SKP, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej – będąc uprawnionym diagnostą samochodowym, poświadczył nieprawdę poprzez potwierdzenie w DR faktu przeprowadzenia BT pojazdu marki F., należącego do firmy z siedzibą w Warszawie, podczas gdy czynność taka nie miała miejsca,

tj. o czyn określony z art. 271 §1 i 3 kk

Albowiem, cyt.:

„Samochód ten od lata 2018 r. nie wyjeżdżał z ternu posesji z uwagi na awarię hamulców oraz usterkę silnika elektrycznego. Jest to pojazd elektryczny i wszelkie jego usterki wymagają aby usunął je wykwalifikowany zakład mechaniczny. Jego serwis znajduje się na terenie Niemiec. Pojazd ten stał nieużywany na placu posesji. Nie miał powietrza w oponach . Stał zawsze w tym samym miejscu. (…).

Teren posesji samochód ten opuścił na wezwanej wcześniej lawecie z firmy (…) w Grudziądzu z uwagi na usterki techniczne i brak powietrza w oponach. R. L. zawiózł pojazd do firmy znajomego. Próbował naprawić układ jezdny ale się nie udało .”

– z zeznań świadka.

2.

kolega o inicjałach R. D. – syna M. i H. zd. P., ur. w Grudziądzu, niekaranego, oskarżonego o to, że:

w dniu 25 września 2019 roku na SKP firmy H.U. M. A. w Grudziądzu, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej – będąc uprawnionym diagnostą samochodowym, poświadczył nieprawdę poprzez potwierdzeniu w DR faktu przeprowadzenia BT pojazdu marki F., należącego do sp. z o.o. z siedzibą w Grudziądzu, podczas gdy czynność taka nie miała miejsca,

tj. o czyn określony z art. 271 §1 i 3 kk

Albowiem, cyt.:

„pojazd marki F. (…) także jest niesprawny technicznie i stoi na posesji przy ul. (…) od czerwca 2019 r. Nie posiada powietrza w oponach. P. J., podczas interwencji w dniu 17 października 2019 r. chciał odjechać pojazdem marki F. (…) ale nie mógł go uruchomić . W związku z tym pozostawił ten pojazd na posesji przy ul. (…). Na posesji przy ul. (…) znajduje się monitoring z widokiem na bramę. Jeżeli coś dzieje się na posesji to A. J. (1) i jej córka otrzymują powiadomienia dźwiękowe na telefon i sprawdzają zapis na monitoringu.

W dniu 14 października 2019 r. R. L. kupił od P. J. samochód marki F. nr rej. (…) rok produkcji 2012. R. L. wcześniej pracował u P. J. . Kiedy go zakupił pojazd ten stał na posesji przy ul. (…) w G.. Nie wchodził na teren posesji gdyż brama była zamknięta. (…).

R. L. zakupił pojazd za 50 tysięcy złotych. Wartość zakupu pojazdy była niska gdyż pojazd ten był uszkodzony mechanicznie tj. miał uszkodzony układ napędowy i nie był w ruchu . Nie poruszał się samodzielnie i nie był sprawny technicznie.”

– z zeznań świadka.

Po zmianie właściciela tych w/w pojazdów w celu ich przerejestrowania w Wydziale Komunikacji UM w Grudziądzu zostały przedłożone DR, w których:

1. wpisane było BT z dnia 25 września 2019 r. wykonane na SKP H.U. M. A. w Grudziądzu przez uprawnionego diagnostę samochodowego R. D.. , karta pojazdu, i faktura zakupu. Wniosek złożył R. L..

2. wpisane było BT z dnia 11 października 2019 r. wykonane na SKP H.U. M. A. w Grudziądzu przez uprawnionego diagnostę samochodowego T. T. . , karta pojazdu, i faktura sprzedaży oraz umowa kupna-sprzedaży. Wniosek złożył R. L.. R. L. otrzymał dokumenty niezbędne do przerejestrowania pojazdów od P. J..

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom naszych oskarżonych kolegów R. D. i T. T., albowiem były one zupełnie sprzeczne z zeznaniami świadków, z których jednoznacznie wynikało, że pojazdy marki F. (…) i F. (…) w dniach, w których miały być przeprowadzane ich BT w ogóle nie opuściły posesji przy ul. (…) w Grudziądzu. a dodatkowo były też w tym czasie niesprawne technicznie (sic!).

Sąd orzekł:

stosując w myśl art. 4 § 1 kk przywołane poniżej przepisy w brzmieniu obowiązującym do dnia 23 czerwca 2020 r.

I. Oskarżonego T. T. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu w akcie oskarżenia czynu, tj. występku z art.271 §1 i §3 kk i za to, na mocy art. 271 §3 kk i po zastosowaniu art. 37a kk wymierza mu karę grzywny w wysokości 100 (stu) stawek dziennych, przyjmując jedną stawkę za równoważną kwocie 20 (dwudziestu) złotych,

II. Oskarżonego R. D. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu w akcie oskarżenia czynu, tj. występku z art.271 §1 i §3 kk i za to, na mocy art. 271 §3 kk i po zastosowaniu art. 37a kk wymierza mu karę grzywny w wysokości 100 (stu) stawek dziennych, przyjmując jedną stawkę za równoważną kwocie 20 (dwudziestu) złotych,

III. Zasądza od każdego z oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa kwotę po 200 złotych tytułem opłaty oraz obciąża każdego z nich poniesionymi wydatkami postępowania w kwocie po 546 złotych.

O kosztach sądowych wobec oskarżonych orzeczono na podstawie art. 627 kpk i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973r. „O opłatach w sprawach karnych” ( tekst jednolity: Dz.U. z 1983 r. , Nr 49 , poz. 223 ze zm.) biorąc pod uwagę sytuację rodzinną i majątkową oskarżonych oraz wysokość osiąganych przez nich dochodów.³

No tak, a teraz czekamy już tylko na inicjatywę tamtejszego WK w sprawie postępowania w kierunku art. 84 ust. 3 PoRD.

A Wy jak myślicie, doczekamy się?

Pyta i pozdrawia

dziadek Piotra

– – – – – – – – – – – –