BAJE „NA JEDNĄ NÓŻKĘ” ORAZ „TAKTAK”

Na dzisiejszą niedzielę proponuję Wam dwa krótkie utwory z pracy Ewy Nowakowskiej pt. „baje”, o której pisałem przed dwoma tygodniami.¹

Pierwszy pt. „NA JEDNĄ NÓŻKĘ” mieści się w klimacie weekendowego wypoczynku, który dla wielu z nas jest jednocześnie kojarzony z małym wypadem do niedalekiego baru na małe piwko. A, że przy okazji jest też promocją abstynencji (???), więc może dzięki tej publikacji i ja także trafię do nieba (???)? Jak też zapewne i W. Szan. Autorka, która w ten ciekawy sposób tę abstynencję właśnie promuje (?), ku niewątpliwemu zadowoleniu zagorzałych przeciwników alkoholu i równie wielkiemu niezadowoleniu właścicieli różnorodnych wyszynków, jak na poniższym obrazku.

NA JEDNĄ NÓŻKĘ

różową ma nóżkę ślimaczek

i na niej wcale nie skacze

a czasem chciałby na piwko

do knajpki wpaść naprzeciwko

lecz w związku z tym że nie skacze

jest abstynentem ślimaczek

– – – – – – – – – – – – –

Ten drugi utwór pt. „TAKTAK” wymaga nieco (?) innego spojrzenia na naszą rzeczywistość, bo jest dość daleki od prostego „nie pij, nie rób tego czy owego”. Mamy tu do czynienia z bardzo głęboką analizą polityczną (???) naszego społeczeństwa, które przez ostatnich 8 lat chowało głowę w piasek. Ale w końcu zrozumieliśmy, że cyt.: „nie ma rady” i dość stanowczo – jako Polskie Społeczeństwo w liczbie 74% – powiedzieliśmy w ostatnich wyborach gromkie STOP rządzącym. To musiało u niektórych wywołać niemałe zdziwienie lub osłupienie, a nawet nijaką konfuzję (sic!).

Ale te powyższe rozważania oczywiście nie wyczerpują tzw „głębi” tego skądinąd dowcipnego utworu. Bo mamy tu także stwierdzenie o tym, że cyt. „tak głośno mówi gdy myśli tak”, co wydaje się typowe dla wszystkich strusiów całego bożego świata.² Tym bardziej, że inne ptactwo nie charakteryzuje się aż tak znamienitymi cechami osobowościowymi.³ To jest właśnie istota człowieczeństwa Ludzi Zachodu, którzy mówią to co myślą. W odróżnieniu od Ludzi Wschodu, którzy mówią aby ukryć swoje rzeczywiste cele. Czyli najczęściej pokrętnie lub po prostu kłamliwie.

No i zobaczcie tę głęboką przemianę naszego pięknego Strusia, z pierwotnego głuptaska w ptaka, który jednak nie jest głupi. To jest sięgnięcie do do najlepszych wzorców naszej literatury, gdy Jacek Soplica staje się ks. Robakim a np. Gustaw staje się Konradem w „Dziadach”.

Mając nadzieję, że skorzystaliście z tej ostatniej szansy i się uśmiechnęliście oraz, że w ten sposób nie przesadziłem (w co osobiście wątpię?) zapraszam:

TAKTAK

sam sobie dziwi się struś głuptasek

czemu wciąż chowa głowę w piasek

tak ciągle mówi

choć myśli nie

i coraz bardziej stąd uciec chce

 

w końcu zrozumiał że nie ma rady

porzucił wszystko skoczył w bieszczady

 

odpoczął wreszcie i nabrał siły

bywa stanowczy a przy tym miły

tak głośno mówi

gdy myśli tak

struś to jest jednak niegłupi ptak

– – – – – – – – – – – – – – –

Autorkę Ewę Nowakowską⁴ zrecenzował w ten sposób

dziadek Piotra

– – – – – – – – – – – –