KOLEJNE ZAWIESZENIE W KIELCACH

Rate this post
drukuj    zapisz    Powrót do listy

II SA/Ke 969/16 – Postanowienie WSA w Kielcach

Data orzeczenia
2017-12-07
Data wpływu
2016-11-16
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach
Sędziowie
Beata Ziomek /przewodniczący sprawozdawca/
Symbol z opisem
6038 Inne uprawnienia  do  wykonywania czynności  i zajęć w sprawach objętych symbolem 603
Hasła tematyczne
Wstrzymanie wykonania aktu
Skarżony organ
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Treść wyniku
Wstrzymano wykonanie zaskarżonej decyzji
Powołane przepisy
Dz.U. 2017 poz 1369 art. 61 par. 1 i 3
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Beata Ziomek po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. S. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi J. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 14 września 2016 r. znak: […] w przedmiocie cofnięcia uprawnień diagnosty p o s t a n a w i a: wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji

Uzasadnienie

J. S. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach skargę na decyzję na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego

z dnia 14 września 2016 r. znak: […] w przedmiocie cofnięcia uprawnień diagnosty.

Postanowieniem z dnia 5 kwietnia 2017 r. tut. Sąd zawiesił postępowanie sądowoadministracyjne z uwagi na skierowane do Trybunału Konstytucyjnego przez WSA w Poznaniu pytanie prawne dotyczące konstytucyjności art. 84 ust. 3 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2012 r., poz. 1137 ze zm.), zarejestrowane w Trybunale pod sygn. P 16/16.

W dniu 16 listopada 2017 r. J. S. wniósł o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. W uzasadnieniu wskazał, że wyrokiem Sądu Rejonowego z dnia 19 marca 2015 r., sygn. XVI K […], którym został uznany za winnego popełnienia przestępstwa z art. 271 § 1 i 3 Kk, orzeczono wobec niego m.in. zakaz zajmowania stanowiska diagnosty na okres 3 lat. Jednocześnie na poczet ww. zakazu zaliczono mu okres zawieszenia w wykonywaniu czynności służbowych diagnosty od dnia 13 kwietnia 2012 r. do 16 października 2012. Powyższe orzeczenie zostało utrzymane w mocy wyrokiem Sądu Okręgowego z dnia 18 lutego 2016 r., sygn. IV Ka […]. Postanowieniem z dnia 12 października 2017 r.., sygn. II Ko […], Sąd Rejonowy uznał za wykonany środek karny w postaci zakazu zajmowania stanowiska diagnosty orzeczony wobec niego na 3 lata.

Dalej skarżący podał, że przez 3 lata nie miał możliwości podjęcia pracy diagnosty i musiał utrzymywać się z prac dorywczych, co wiązało się ze znacznym pogorszeniem sytuacji życiowej jego rodziny, którą tworzy z żoną i małoletnim dzieckiem. Obecnie jego dochody wynoszą 1600 zł, a żony – 3000 zł netto, tymczasem jako diagnosta mógłby na terenie powiatu otrzymywać wynagrodzenie około 2500 zł netto. Wskazał, że w sprawie karnej Sąd kierując się jego sytuacją majątkową rozłożył na raty kwotę grzywny i kosztów sądowych.

W ocenie skarżącego zawieszenie postepowania sądowoadministracyjnego z uwagi na sprawę zawisłą przed Trybunałem Konstytucyjnym naraża go na powstanie szkody majątkowej, ponieważ w świetle orzeczenia Sądu Rejonowego mógłby już wykonywać zawód diagnosty i otrzymywać większe wynagrodzenie. Trybunał Konstytucyjny nie wiadomo zaś kiedy rozpatrzy sprawę konstytucyjności przepisów, na podstawie których rozpoznawana jest jego skarga.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.), dalej „Ppsa”, wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Po przekazaniu sądowi skargi sąd może jednak na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (art. 61 § 3).

Rozpoznając wniosek skarżącej w oparciu o art. 61 § 3 Ppsa, Sąd związany jest zamkniętym katalogiem dwóch alternatywnych przesłanek pozytywnych, którymi są: 1) niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody oraz 2) niebezpieczeństwo spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Przesłanki te mogą zaistnieć łącznie lub oddzielnie. W orzecznictwie przyjmuje się, że przez niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków należy rozumieć taki stan, w wyniku którego może zostać wyrządzona szkoda, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy jej pierwotnych cech (por. postanowienie NSA z dnia 4 grudnia 2012 r. sygn. II OZ 1054/12).

W ocenie Sądu przesłanki wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji zostały w niniejszej sprawie spełnione. Okoliczności podniesione przez skarżącego we wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, a wskazujące na pozbawienie skarżącego oraz jego rodziny źródła utrzymania przynoszącego wyższe dochody niż obecnie, wypełniają ustawowe przesłanki zastosowania ochrony tymczasowej. Skarżący uprawdopodobnił, że jego praca, wykonywana na podstawie cofniętych zaskarżoną decyzją uprawnień, stanowiła istotne źródło dochodu jego rodziny, a jego utrata powoduje pogorszenie sytuacji finansowej i trudności z zaspokojeniem niezbędnych potrzeb rodziny. Wykonanie zaskarżonej decyzji w sposób bezpośredni wiąże się z niemożnością dalszego wykonywania zawodu diagnosty, co w konsekwencji pozbawia skarżącego znacznej części środków finansowych niezbędnych na pokrycie kosztów utrzymania. W realiach niniejszej sprawy niemożliwe będzie wynagrodzenie utraty dochodów, które skarżący mógłby osiągnąć gdyby wykonywał zawód diagnosty. Sąd wziął przy tym pod uwagę, że środek karny w postaci zakazu zajmowania stanowiska diagnosty został uznany przez Sąd Rejonowy za wykonany.

Mając na uwadze powyższe, Sąd postanowił jak w postanowieniu na podstawie art. 61 § 3 i 5 Ppsa


Powered by SoftProdukt

Loading