PRZEJĘLI SKP

Przejęli SKP i jeszcze otrzymali 63 tys. zł. Czyli, co może (słabszy?) wspólnik i czym kończy się prowadzenia „podwójnej” księgowości, gdy część usług ewidencjonowana jest w zeszycie, bez ich ewidencjonowania na kasie Spółki.

A mnie ciekawi nie tylko ten ostateczny wyrok tego Sądu, ale też pytanie, dlaczego ta SKP jeszcze funkcjonuje, gdy ujawniono tak wiele nieprawidłowości w jej prowadzeniu? Co robi tamtejszy nadzór i za co bierze pieniądze?

Czy nie jest chore to urzędnicze założenie, że właśnie właścicielom wolno popełniać przestępstwa na SKP, a nam nie?

Sprawa ta odbyła się w Rzeszowie¹ w dniu 6 grudnia 2017 r. – Sąd Okręgowy w Rzeszowie VI Wydział Gospodarczy, po jej rozpoznaniu w dniu 23 listopada 2017 r. z powództwa M.K. przeciwko W.S. o rozwiązanie spółki jawnej i przyznanie prawa do przejęcia majątku spółki z obowiązkiem rozliczenia.

Pozwem wniesionym przeciwko W. S., powód M. K. wniósł o:

• rozwiązanie (…) Spółki jawnej w O. zawiązanej na podstawie umowy zawartej pomiędzy stronami w dniu 19 grudnia 2011r. z ważnych powodów leżących po stronie pozwanego;
• o przyznanie powodowi M. K. prawa do przejęcia majątku ww. Spółki, z obowiązkiem rozliczenia się z pozwanym W. S..
• o zasądzenie na swoją rzecz od pozwanego kosztów sądowych według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód podał, że w dniu 19 grudnia 2011 r. strony zawarły umowę Spółki jawnej w O., na podstawie której zobowiązali się wnieść wkłady:

1. W. S. – wkład pieniężny w kwocie 200 000 zł;
2. M. K. – wkład niepieniężny o łącznej wartości 155 000 zł, na który składało się prawo własności nieruchomości – działki położonej w O. o wartości 95 000 zł oraz dokumentacja techniczna o łącznej wartości 60 000 zł (projekt techniczny pod nazwą „Budowa budynku SKP”, pozwolenie na budowę, przekwalifikowanie gruntów rolnych).

Celem założenia Spółki miało być przeprowadzenie Inwestycji polegającej na budowie Stacji Kontroli Pojazdów. Powód wskazywał, iż w związku z tym, jeszcze przed formalnym założeniem Spółki uzyskał dofinansowanie ze środków unijnych. Inwestycja została zrealizowana, jednakże ujawniły się okoliczności wskazujące na nierzetelne działania pozwanego W.S. w trakcie jej wykonywania, oszustwa finansowe, a przy tym niemożność pozytywnego zakończenia rozliczenia z tytułu uzyskanego dofinansowania oraz obawa o konieczność zwrotu otrzymanych środków.

Powód wskazywał na następujące okoliczności (ważne powody) leżące po stronie pozwanego W. S. uzasadniające rozwiązanie Spółki oraz przejęcie całego jej majątku przez powoda:

– nieprawidłowości związane z realizacją inwestycji – budowy i wyposażenia SKP z warsztatem mechaniczno-wulkanizacyjnym finansowanej ze środków unijnych, w tym min. przedłożenie nierzetelnych dokumentów, doprowadzenie do niekorzystnego rozporządzenia mieniem o wartości 260 000 zł Generalnego Wykonawcy robót budowlanych w ramach ww. Inwestycji K. F., nieprzeprowadzenie obligatoryjnego przetargu nieograniczonego na wybór Wykonawcy inwestycji, nieprzekazanie żądanej dokumentacji podczas kontroli prowadzonej przez Urząd Marszałkowski, co stanowić może bezpośrednią podstawę do domagania się przez Urząd Marszałkowski od Spółki zwrotu całej wypłaconej dotychczas kwoty dotacji;

– prowadzenie przez pozwanego działalności sprzecznej z interesami Spółki oraz działalności konkurencyjnej. Pozwany W. S. w ramach indywidualnej działalności gospodarczej, na tym samym rynku usług (w tej samej miejscowości) wykonywać miał usługi konkurencyjne wobec Spółki w zakresie mechaniki i diagnostyki pojazdów samochodowych (mylne oznaczenia na stronie internetowej przedsiębiorstwa pozwanego);

– nie doprowadzenie do urynkowienia wysokości stawki czynszu płaconego przez pozwanego Spółce z tytułu dzierżawy nieruchomości oraz nie płacenie podatku i ciężarów związanych z posiadaniem przedmiotu dzierżawy;

– pobieranie na swoją rzecz wynagrodzenia za korzystanie przez klientów z odkurzacza stanowiącego własność Spółki;

– naruszenie prawa powoda do reprezentacji i prowadzenia spraw Spółki, w tym zawarcie z K. F. ( Generalnym Wykonawcą) umowy w dniu 21.09.2012r. obejmującej zobowiązania finansowe na kwotę 1 248 862,05 zł. Nadto pozwany zawrzeć miał dwie umowy pożyczki w imieniu Spółki jako pożyczkobiorcą i z samym sobą, jako pożyczkodawcą. Pozwany nie uzyskał akceptacji powoda na zawarcie tych umów i w ogóle o ich zawarciu nie poinformował powoda;

– niejasne zasady gromadzenia środków finansowych przez Spółkę. Kontrowersje i spór co do podstaw prawnych wpłat na rachunek Spółki, brak kontrolowania zasad gromadzenia środków pieniężnych przez Spółkę;

– naruszenie prawa powoda do informacji o stanie i interesach Spółki oraz przeglądania jej dokumentów i ksiąg, poprzez utrudnianie powodowi dostępu do dokumentów Spółki, ukrywanie je i trudności w ich uzyskaniu przez powoda.

W odpowiedzi na pozew i dalszych pismach procesowych pozwany W. S. wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm ustawowych.

Pozwany wskazywał, że dzięki jego staraniom Spółka nadal działa i systematycznie się rozwija. Pozwany podał, iż od 1989 r. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie lakiernictwa samochodowego oraz mechaniki, po uzgodnieniach z powodem miał „ dać nazwisko” Spółce oraz przeprowadzić całą Inwestycję budowy SKP. Po terminie określonym w umowie Spółka miała zostać rozwiązana, a strony miały się rozliczyć na zasadach ustalonych w umowie.

Pozwany zarzucił, iż powód od początku zawiązania Spółki nie interesował się jej prowadzeniem, a osobą reprezentującą go była E. U., z kolei K. F. jako wykonawca inwestycji został wskazany także przez powoda. W ocenie pozwanego realizacja projektu związanego z dofinansowaniem z Urzędu Marszałkowskiego przebiegała pomyślnie, zaś decyzja o jej rozliczeniu jeszcze nie zapadła wobec czego twierdzenia o zagrożeniu rozliczenia dotacji są w jego ocenie nieuzasadnione. Podnosił, iż zawarł umowę z K. F. na wykonanie inwestycji po konsultacji z powodem, powoływał się na udzielnie mu przez powoda pełnomocnictwa w dniu 17.05.2012 r., na podstawie którego pozwany miał być uprawniony do samodzielnej realizacji zadań i dokonywania działań w zakresie związanym z realizacją projektu. Przedmiotowe pełnomocnictwo miało być odwołane dopiero z dniem 24.10.2014 r.

Pozwany zaprzeczał by prowadził działalność konkurencyjną i sprzeczną z interesami Spółki. Sprawa dzierżawy działki od Spółki na prowadzenie własnej myjni samochodowej nie ma w ocenie pozwanego związku z przedmiotową sprawą. Pozwany podał, iż na wydzierżawionym terenie prowadzi automatyczną myjnię samochodową, zaś w okresie od 01.01.2014 r. do 30.09.2014 r. E. U. w imieniu powoda zarządzała SKP i myjnią pobierając wszelkie związane z tym przychody. Dopiero z chwilą przejęcia i zarządzania myjnią przez pozwanego – od października 2014 r. pozwany zwraca Spółce połowę kosztów prądu oraz 95% kosztów wody.

Pozwany nie zgadzał się z zarzutami powoda by naruszał jego prawa do reprezentowania i prowadzenia spraw Spółki, wskazując, iż działał w oparciu o pełnomocnictwo udzielone mu przez powoda w dniu 17.05.2012 r.

Co się zaś tyczy pożyczek, to mimo pewnych uchybień środki te zostały wykorzystane przez Spółkę i posłużyły do spłaty zobowiązań, a tym samym powiększyły jej majątek. Pozwany podał, iż wbrew twierdzeniom powoda, gromadzenie środków finansowych Spółki było kierowane jej potrzebami, szczególnie w okresie realizacji budowy stacji diagnostycznej oraz warsztatu. Podnosił, że obie strony wspomagały finansowo w miarę potrzeby Spółkę. Pozwany podnosił także, iż wbrew twierdzeniom powoda nie podejmował działań naruszających jego prawa do informowania o stanie i interesach Spółki oraz przeglądania prowadzonych dokumentów i ksiąg. Stwierdził ponadto, że dokumentacja finansowa Spółki jest prowadzona rzetelnie.

Sąd Okręgowy stwierdził m.in., że na gruncie należącym do Spółki (wniesionym przez powoda jako wkład) pozwany wybudował myjnię samochodową. Nieprawidłowości w usytuowaniu myjni powodowały, że znajdowała się ona w miejscu, w którym przewidziane były parkingi dla SKP. Powód zwracał się w celu wyjaśnienia ww. sprawy do pozwanego, co pozostało bez odpowiedzi. Pismem z dnia 06.04.2017 r. powód informował Oddział Terenowego Transportowego Dozoru Technicznego o braku wymaganej ilości miejsc parkingowych do prawidłowego prowadzenia SKP.

Klienci przyjeżdżający na SKP otrzymywali bonus na myjnię samochodową pozwanego. Dochody z myjni zasilały jednoosobową działalność pozwanego.

Za BT pieniądze pobierane były przez diagnostów, którzy pod koniec dnia sporządzali raport. Z kolei pieniądze od diagnostów pobierała E. U., później gdy zakończyła ona współpracę ze Spółką, tymi czynnościami zajmowała się córka pozwanego.

Bywało też tak, że z klientami rozliczał się sam pozwany. Notatki sporządzał w notesie, taka była bowiem forma ewidencjonowania wpłat. Początkowo Spółka wprowadziła program do rozliczeń ( był to program typowo warsztatowy ), lecz po pewnym czasie uległ on uszkodzeniu, kolejny program był już typowo fakturowy. Na prośbę żony pozwanego drukowano wszystkie paragony fiskalne, które były wystawione od początku działania programu do danego dnia.

Pomiędzy stronami toczyły się procesy sądowe przed Sądem Rejonowym i Okręgowym w K..

Przychody netto Spółki wynosiły:

• za rok 2014 – 20.793,93 zł,
• za rok 2015 – 513.920,52,
• za rok 2016- 710.429,97 zł,

a więc systematycznie rosły!

W latach 2014 – 2015 księgowość w Spółce nie była prowadzona prawidłowo.

W poszczególnych zagadnieniach wystąpiły uchybienia, które miały wpływ bądź na wyniki Spółki (książka przychodu i rozchodu) oraz podatek VAT naliczony i należny w zakresie jego rozliczenia (zakupy, koszty, sprzedaż). Sporządzone raporty kasowe nie odzwierciedlały faktycznej sprzedaży gotówkowej. Ze sporządzonych raportów przez Spółkę wynika, że do kasy przyjmowana była tylko gotówka za usługi płatne gotówką wykonywane przez mechaników.

Usługi wykonywane przez diagnostów płatne gotówką nie były przyjmowane do kasy, gotówkę pobierała M. S., pieniądze te wpłacała do banku, jednak nie w całości. Przyjmowana gotówka jak również jej wypłata nie była wykonywana na bieżąco, jak również nie sporządzano na bieżąco raportów, co wynika z numeracji dowodów kasowych KP i KW.

W roku 2014 były liczne uchybienia w zakresie prowadzenia spraw finansowo – księgowych Spółki.²

Także w 2015 roku wystąpiły uchybienia w zakresie prowadzenia spraw finansowo – księgowych Spółki.³

Sąd oceniał zeznania stron przez pryzmat wieloletniego, poważnego i zaognionego konfliktu osobistego i majątkowego. Zeznania powoda były szczere, logiczne, znajdywały potwierdzenie w zgromadzonym materiale dowodowym, Sąd nie miał podstaw by odmówić im waloru wiarogodności.

Zeznania pozwanego należało uznać za wiarygodne w zakresie okoliczności niespornych, w pozostałym zakresie sprowadzały się one do negacji twierdzeń powoda i nie znajdywały odzwierciedlenia w rzeczywistym przebiegu zdarzeń.⁴

W niniejszej sprawie bezsporne jest, że między wspólnikami istnieje konflikt, obie strony zresztą oświadczyły, iż nie widzą możliwości dalszej współpracy w ramach Spółki. Przeprowadzone w sprawie postępowanie dowodowe dało podstawy by przyjąć, że zachodziły podstawy do uwzględnienia żądania powoda rozwiązania Spółki, zaś rozwiązanie to podyktowane jest ważnymi powodami, które zachodzą po stronie jednego wspólnika – W. S..

Wspólnicy M. K. i W. S. mniej więcej od roku 2014 nie mogą się porozumieć w kwestii prowadzenia spraw Spółki. Zarzewiem konfliktu stały się niejasności, które niejako wyszły na jaw w wyniku kontroli prowadzonej przez Urząd Marszałkowski, prowadzonej w związku z przyznanym Spółce dofinansowaniem na realizację inwestycji budowy Stacji Kontroli Pojazdów. Niejasności te spostrzegła także E. U., zajmująca się przez pewien okres organizacyjnymi sprawami Spółki, powzięła ona podejrzenie co do prowadzenia „podwójnej” księgowości przez pozwanego, który część usług ewidencjonował w zeszycie, nie przeprowadzając ich przez kasę Spółki – o czym poinformowała powoda.

To też doprowadziło do szeregu nadużyć ze strony pozwanego i jak ustalił Sąd przeciwko niemu prowadzone są liczne postępowania karne. Pozwany w pierwszej kolejności podjął działania godzące w interes Spółki – dopuścił się działań konkurencyjnych na jej szkodę.

Istotne jest także to, że pozwany nie prowadził rzetelnie ksiąg finansowych Spółki, ukrywając niektóre dochody.

W ocenie Sądu, postawa stron wskazuje na brak możliwości dojścia do rozwiązania sporu. Konflikt jest na tyle zaawansowany, że dalsze sankcjonowanie stanu rzeczy poprzez oddalenie powództwa o rozwiązanie spółki nie doprowadziłoby do oczekiwanego przez strony rezultatu. Wpływałoby to również negatywnie na pewność obrotu gospodarczego. Tylko jeden z dwóch wspólników ma dostęp do spraw i dokumentów Spółki, drugi wspólnik nie ma żadnej faktycznej kontroli nad nią.

Powyższe okoliczności dały Sądowi podstawę do uwzględnienia powództwa w całości.

Przyznanie majątku Spółki na rzecz powoda uzasadniają nie tylko poczynione w sprawie ustalenia i poczynione wyżej rozważania, ale także fakt, że to z jego inicjatywy doszło do zawiązania Spółki, pozyskania funduszy na Inwestycję, a sama Inwestycja była jego pomysłem.

Ponadto, co zdaniem Sądu istotne – jako wkład do Spółki powód wniósł nieruchomość i dokumentację niezbędną do przeprowadzenia Inwestycji, można zatem przyjąć, że bez niego nie doszło by do urzeczywistnienia się planowanego przedsięwzięcia. Sąd przyjął tym samym, że przyznanie majątku Spółki powodowi w okolicznościach niniejszej sprawy nie stanowi dodatniego przysporzenia na jego rzecz, łączy się bowiem z obowiązkiem wszelkich rozliczeń, w tym związanych z przyznaną dotacją ze środków unijnych.

Z powyższych względów orzeczono:

I. rozwiązuje (…) Spółkę Jawną z siedzibą

w O. zawartą pomiędzy stronami sporu w dniu 19 grudnia 2011 r. przed notariuszem D. W. prowadzącą Kancelarię Notarialną w R. – Repertorium A numer (…),

II. przyznaje powodowi M. K. prawo do przejęcia majątku (…) Spółki Jawnej z siedzibą w O.,

z obowiązkiem rozliczenia się z pozwanym W. S. (1)

zgodnie z art. 65 k.s.h.,

III. zasądza od pozwanego W. S. (1) na rzecz powoda M. K. kwotę 63.717,00 zł (sześćdziesiąt trzy tysiące siedemset siedemnaście złotych 00/100) tytułem kosztów postępowania.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c., zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik postępowania. Pozwany, jako przegrywający zobowiązany jest zwrócić na rzecz powoda koszty niezbędne do celowej obrony i dochodzenia swoich praw.

Na zasądzoną kwotę 63.717,00 zł składa się: opłata od pozwu w łącznej kwocie 19.750,00 zł (opłata stała 2 000 zł za żądanie dotyczące rozwiązania Spółki + opłata stosunkowa w wysokości 17.750,00 zł obliczona od wskazanej przez powoda wartości przedmiotu sporu w zakresie żądania dotyczącego przyznania majątku Spółki), kwota 34.950 zł tytułem wynagrodzenia dla zarządcy przymusowego, opłata skarbowa od pełnomocnictwa 17 zł, wynagrodzenie dla pełnomocnika w kwocie 9.000,00 zł (na którą składa się wynagrodzenie taryfowe w kwocie 7.200 zł i kwota 1.800 zł tytułem wynagrodzenia za postępowanie zażaleniowe).⁵

---

wyrok ten przybliżył Wam dP

= = = = = = = = = = = = = = = = =