KONTROLI SIĘ NIE PODDALI

Kontroli się nie poddali i . . . . . – jednak przegrali.

Czytam sobie ten wyrok¹ zastanawiając się, jak to się ma do naszego środowiska i pojawiających się tu i tam głosów o tym, aby także nie poddawać się kontroli.

28 lipca 2023 r. WSA w Poznaniu rozpoznał sprawę ze skargi Sp. z o.o. (skarżąca) na decyzję Inspektor Transportu Drogowego z 13 grudnia 2022 roku w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy o transporcie drogowym.

Zaskarżoną decyzją z 13 grudnia 2022 r. GITD, po rozpatrzeniu odwołania Skarżącej spółki od decyzji WITD z 6 lipca 2022 r. o nałożeniu kary pieniężnej w wys. 12.000 zł, utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

A było to tak, że na podstawie upoważnienia z dnia 1 kwietnia 2022 r. (to jednak nie był prima aprilis) podjęto bezskutecznie próbę przeprowadzenia kontroli w siedzibie tego przedsiębiorcy transportowego. Z czynności tych 23 maja 2022 r. sporządzono protokół.

Po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego, WITD decyzją z 6 lipca 2022 r. nałożył na Skarżącą karę pieniężną w wys. 12.000 zł w związku z niepoddaniem się lub uniemożliwieniem przeprowadzenia kontroli.

W odwołaniu od tej decyzji Skarżąca wniosła o jej uchylenie i umorzenie postępowania administracyjnego w związku z:

• trudną sytuacją w transporcie drogowym spowodowaną epidemią COVID-19,

• wysokimi cenami paliw i

• bardzo wysoką karą.

GITD wyjaśnił, że w tej sprawie kara pieniężna nakładana jest na podstawie art. 92 w zw. z art. 93 ust. 1 u.t.d., a przepisy art. 92a ust. 1 i 7 w zw. z zał. nr 3 u.t.d. określają w sposób sztywny wysokość kar pieniężnych za naruszenia przepisów załącznika nr 3 do u.t.d. W tym zakresie organ nie ma możliwości miarkowania kar pieniężnych.

Okazało się w tej sprawie, że WITD pismem z 30 marca 2022 r. zawiadomił prawidłowo tę firmę (stronę) o zamiarze wszczęcia kontroli w dniu 19 kwietnia 2022 r., która miała objąć okres 1 roku od momentu jej rozpoczęcia, informując jakie dokumenty należy przygotować. W odpowiedzi z 21 kwietnia 2022 r. Spółka z o.o. (skarżąca) oświadczyła, że . . . . . . . . – nie poddaje się kontroli (sic!).

GITD uznał, że strona nie wskazała żadnych faktów, które w jej ocenie uzasadniałyby zastosowanie jakiegokolwiek odstępstwa od kontroli tym bardziej, że w stanie faktycznym sprawy kontrolowany przedsiębiorca nie poddał się kontroli w związku z wykonywaną działalnością gospodarczą w całości.

Firma złożyła skargę na powyższą decyzję GITD do WSA w Poznaniu, zarzucając naruszenie przepisów postępowania mające wpływ na wynik sprawy, tj.:

– art. 7 w zw. z art. 7 i art. 107 K.p.a. poprzez wadliwe uzasadnienie decyzji przejawiające się brakiem dokładnego wyjaśnienia wszystkich okoliczności sprawy oraz brakiem wyczerpującego rozpatrzenia materiału dowodowego, co w konsekwencji doprowadziło do wydania utrzymującej w mocy zaskarżoną decyzję;

– art. 8 K.p.a. przeprowadzenie postępowania w sposób naruszający zasadę „pogłębiania obywateli” do organów państwa, a co przejawiło się w pobieżnym przeprowadzeniu postępowania dowodowego przez co organ uznał, że nie wystąpiły przesłanki wyłączające ukaranie Skarżącej,

– art. 80 K.p.a. poprzez przeprowadzenie dowolnej, a nie swobodnej oceny zebranych dowodów, co przejawiło się przyjęciem, że na podstawie zebranego materiału dowodowego należało uznać za zasadne ukaranie skarżącego karą w wysokości 12.000 zł

Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji i poprzedzającej ją decyzji organu I instancji oraz umorzenie postępowania ewentualnie przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

W odpowiedzi GITD wniósł o oddalenie skargi, podtrzymując swe dotychczasowe stanowisko.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu orzekł w tej sprawie, że rozstrzygnięcie GITD odpowiada prawu, a wniesiona skarga przez firmę transportową nie zasługuje na uwzględnienie.

W zawiadomieniu tym podano szczegółowy wykaz dokumentów, jakie przedsiębiorca winien przygotować na dzień rozpoczęcia kontroli. Na podstawie informacji z Krajowego Rejestru Sądowego organ I instancji ustalił na dzień ww. zawiadomienia, że przeważającą działalnością gospodarczą przedsiębiorstwa skarżącego jest działalność oznaczona kodem PKD 49.41 – transport drogowy towarów. Do akt włączono imienne upoważnienia pracowników […]WITD do przeprowadzenia przedmiotowej kontroli.

Skarżąca odpowiadając na powyższe zawiadomienie w piśmie z 20 kwietnia 2022 r., złożonym osobiście, podała, że w związku z trudną sytuacją na rynku transportowym nie poddaje się kontroli (sic!)

Zgodnie z art. 92a ust. 1 u.t.d. podmiot wykonujący przewóz drogowy lub inne czynności związane z tym przewozem z naruszeniem obowiązków lub warunków przewozu drogowego podlega karze pieniężnej w wysokości od 50 złotych do 12 000 złotych za każde naruszenie, z tym że przedsiębiorca prowadzący pośrednictwo przy przewozie osób z naruszeniem obowiązków lub warunków przewozu drogowego podlega karze pieniężnej w wysokości od 5000 złotych do 40 000 złotych za każde naruszenie.

Przepis art. 4 pkt 22 u.t.d. definiuje obowiązki lub warunki przewozu drogowego jako m.in. obowiązki lub warunki wynikające z przepisów ustawy (u.t.d.). Do obowiązków tych należy zatem – zgodnie z art. 72 i art. 73 ust. 1 u.t.d., umożliwienie inspektorowi dokonanie czynności kontrolnych, a w szczególności:

1) udzielenie ustnych lub pisemnych wyjaśnień, okazanie dokumentów lub innych nośników informacji oraz udostępnienie danych mających związek z przedmiotem kontroli;

2) udostępnienie pojazdu, a w uzasadnionych przypadkach wynikających z przeprowadzonej kontroli pojazdu na drodze, obiekt, siedzibę przedsiębiorcy oraz wszystkie pomieszczenia, w których przedsiębiorca prowadzi działalność gospodarczą bądź też przechowuje mienie przedsiębiorstwa;

3) umożliwienie sporządzenie kopii dokumentów wskazanych przez kontrolującego;

4) umożliwienie sporządzenia dokumentacji filmowej lub fotograficznej, jeżeli może ona stanowić dowód lub przyczynić się do utrwalenia dowodu w sprawie będącej przedmiotem kontroli;

5) umożliwienie przekazania, za potwierdzeniem odbioru, oryginału zapisu urządzenia samoczynnie rejestrującego prędkość jazdy, czas jazdy i postoju lub karty kierowcy, oraz gromadzonych przez kontrolowany podmiot wydruków z tachografu cyfrowego i karty kierowcy, których kontrola będzie dokonywana w siedzibie organu kontroli (art. 72 u.t.d.),

a także:

1) legitymowanie kierowców i inne osoby w celu ustalenia tożsamości, jeżeli jest to niezbędne dla potrzeb kontroli;

2) badanie dokumentów i innych nośników informacji objętych zakresem kontroli;

3) dokonywanie oględzin i zabezpieczać zebrane dowody;

3a) zatrzymanie karty kierowcy w przypadkach, o których mowa w art. 26 ust. 7 rozporządzenia (UE) nr 165/2014, oraz w przypadkach, o których mowa w art. 11 ust. 4 lit. c załącznika do Umowy AETR, kartę przedsiębiorstwa lub tachograf, inny przedmiot lub urządzenie mające niedozwolony wpływ na funkcjonowanie tachografu,

3b) sprawdzanie statusu karty, korzystając z ewidencji karty połączonej z systemem Tachonet, prowadzonej przez podmiot wydający karty, o którym mowa w art. 2 pkt 7 ustawy z dnia 5 lipca 2018 r. o tachografach, lub bezpośrednio w systemie Tachonet;

4) przesłuchiwanie świadków i zasięgać opinii biegłych;

5) przesłuchiwanie kontrolowanego w charakterze strony, jeżeli po wyczerpaniu środków dowodowych lub z powodu ich braku pozostały niewyjaśnione fakty istotne dla ustaleń kontroli (art. 73 ust. 1 u.t.d.).

Reasumując, podmiot wykonujący przewóz drogowy zobowiązany jest na żądanie Inspekcji Transportu Drogowego poddać się kontroli przedsiębiorstwa w zakresie przestrzegania warunków i obowiązków przewozu drogowego określonych w art. 4 pkt 22 u.t.d. Z wymienionych przepisów wynika wprost, że już samo niepoddanie się lub uniemożliwienie kontroli stanowi naruszenie obowiązków lub warunków przewozu drogowego i jest sankcjonowane karą pieniężną, o której mowa w art. 92a ust. 1 w zw. z zał. nr 3 lp. 1.6 u.t.d. Oczywiste jest przy tym, że okoliczności niepoddania się lub uniemożliwienia przeprowadzenia kontroli nie są stwierdzane podczas kontroli w podmiocie wykonującym przewóz drogowy, bo właśnie do kontroli nie dochodzi (por. wyrok NSA z 15 lipca 2021 r., sygn. akt II GSK 1385/18, dostępny w internetowej bazie orzeczeń: http://orzeczenia.nsa.gov.pl).

I ten wyrok WSA przybliżył Wam

dziadek Piotra

– – – – – – – – – – – –