ROLA NIESPRAWNEGO HAMULCA I WADLIWEGO OGUMIENIA W SPRAWIE SĄDOWEJ

Niesprawny hamulec + niesprawne ogumienie w sprawie cywilnej.

To była dość typowa (?) sprawa przeciwko firmie ubezpieczeniowej Towarzystwu (…) spółki akcyjnej z siedzibą w Warszawie o zadośćuczynienie, odszkodowanie i rentę.¹ Apelację od wcześniejszego i niekorzystnego dla siebie wyroku Sądu Okręgowego w Łodzi² złożyła firma ubezpieczeniowa.

To tytułem wstępu.

A teraz popatrzmy, jaka rolę w tej sprawie miał niesprawny pojazd.

3 lipca 2015 roku doszło do zdarzenia drogowego, czyli do wypadku komunikacyjnego. Około godz. 22.30 w miejscowości Ł., gdzie Matka z Synem (A. G., oraz P. G.) idąc lewym poboczem drogi zostali potrąceni przez nieprawidłowo wykonujący manewr wyprzedzania samochód marki M.. W wyniku tego wypadku każde z nich doznało ciężkiego uszkodzenia ciała oraz rozstroju zdrowia.³

W tym przypadku pozostawmy na boku ocenę przeprowadzonego pod nadzorem prokuratury postępowania karnego, które w tej sprawie umorzono z powodu braku znamion czynu zabronionego (sic!).

W ocenie firmy ubezpieczeniowej (strony pozwanej) do szkody doszło wyłącznie z winy poszkodowanych, którzy wbrew obowiązującym przepisom ruchu drogowego:

• nie używali elementów odblaskowych (???), choć prowadzili rower wyposazony w odblaski,

• poruszali się po jezdni a nie poboczem (zarośniętym i zakrzaczonym).

A. G. wracała z K. od okulisty. Kiedy zaczęło się ściemniać, wyszedł po nią z rowerem syn P. G.. Wracali razem – A. G. bliżej rowu, zaś syn P. G. bliżej jezdni, po krawędzi asfaltu prowadził on rower wyposażony w czerwoną diodę z tyłu przy bagażniku oraz odblaski przy pedałach. Droga, na której doszło do wypadku, łączy dwa małe miasteczka. Droga w miejscu zdarzenia nie jest oświetlona, brak tam chodnika, pobocze jest wąskie, zarośnięte krzakami. Krawędzie jezdni nie są odznaczone na biało. Kierowca samochodu M. – D. S., jadąc z prędkością około 110 km/h rozpoczął manewr wyprzedzania jadącego przed nim samochodu, nie widział idących pieszych, którzy nie mieli widocznych elementów odblaskowych. Piesi nie widzieli jadącego samochodu, bo nadjechał do nich od tyłu.

Pojazd przed ani w trakcie uderzenia nie był hamowany.

W początkowej fazie zderzenia, znajdujący się tyłem w stosunku do przedniej części pojazdu pieszy będący w pozycji spionizowanej został uderzony lewym przednim narożem pojazdu. Pierwszy kontakt nastąpił z najbardziej wysuniętym elementem nadwozia, jakim był zderzak przedni. Następnie nastąpił kontakt z narożem błotnika lewego co spowodowało utratę stabilności i przemieszczenie się ciała pieszego po lewym boku pojazdu na przednią szybę i słupek przedni. Pieszy po uderzeniu został odrzucony na lewe pobocze.⁴

Piesza A. G. doznała urazu klatki piersiowej ze złamaniem żebra po stronie lewej. Obrażenia nie wskazują, że miała bezpośredni kontakt z nadwoziem pojazdu. Obrażenia mogły powstać w wyniku uderzenia przez przemieszczające się ciało P. G.⁵

Z materiału dowodowego wynika, że poprzedzający pojazd H., którego kierujący M. wyprzedzał, poruszał się na światłach drogowych. Oznacza to, że jezdnia była dodatkowo oświetlona na co najmniej 100 m przed dojazdem do wyprzedzanego pojazdu. Kierujący samochodem M. powinien mieć zatem możliwość dostrzeżenia pieszych znajdujących się na poboczu lub pieszego na jezdni, a tym samym podjąć manewr obronny w postaci hamowania i zaprzestania wykonywania manewru wyprzedzania.

Nie bez znaczenia jest również stan techniczny samochodu M. – pojazd posiadał niesprawny układ hamulca zasadniczego oraz niesprawne ogumienie. Można w związku z tym postawić wniosek, że gdyby kierujący dostrzegł pieszych i tak nie uniknąłby zderzenia z nimi z powodu niesprawności pojazdu.

Kierujący pojazdem M. naruszył zasady RD nie zachowując szczególnej ostrożności podczas wykonywania manewru wyprzedzania. Popełnił błąd w taktyce i technice jazdy niedostatecznie obserwując drogę przed pojazdem. Swoim zachowaniem spowodował sytuację zagrażającą BRD. To zachowanie było bezpośrednią przyczyną zaistnienia wypadku.

W miejscu zdarzenia, które znajduje się poza obszarem zabudowanym występowało pobocze. Zgodnie z zasadami ruchu drogowego dotyczących pieszych, pieszy powinien poruszać się lewą stroną drogi po poboczu i posiadać elementy odblaskowe. W omawianej sprawie piesi nie spełnili warunku posiadania elementów odblaskowych. Jednocześnie nie można jednoznacznie wskazać, by powodowie swoim zachowaniem przyczynili się w sposób zasadniczy do opisywanego zdarzenia. Brak obowiązkowych elementów odblaskowych może sugerować niewielkie przyczynienie do zdarzenia. Kierujący samochodem M. przy należytej obserwacji drogi przed pojazdem oraz poruszania się z prędkością administracyjnie dozwoloną miał możliwość rozpoznania przeszkody znajdującej się na jezdni i podjęcia adekwatnych manewrów obronnych w celu uniknięcia zderzenia.

Ustalając przebieg zdarzenia, Sąd oparł się na opiniach sporządzonych przez biegłych z zakresu ruchu drogowego: Z. G. (1) i M. A. (1) uznając je za jasne i konsekwentne, mimo iż ostateczne wnioski obu opinii wykluczają się. Dokonując oceny materiału dowodowego Sąd przyjął, iż opinia sporządzona przez biegłego Z. G. (1) bardziej precyzyjnie opisuje odtwarzany stan zdarzenia. Należy podkreślić, że powodowie – poza brakiem istotnych elementów odblaskowych poruszali się po właściwej stronie drogi. Pobocze w miejscu zdarzenia było zarośnięte krzakami, co niejako wymuszało konieczność poruszania się przez nich bliżej jezdni. Nadto nie mieli oni możliwości obserwacji drogi za nimi, bowiem musieliby co chwilę odwracać się do tyłu, a tego nie wymagają od nich przepisy ruchu drogowego obowiązujące pieszych – mają oni obowiązek zejść z drogi przed pojazdami nadjeżdżającymi, jednocześnie mają obowiązek poruszania się lewą stroną jezdni, aby widzieć zbliżające się pojazdy. Nadto brak administracyjnego zakazu wyprzedzania nie zwalnia kierowcy od zachowania szczególnej ostrożności podczas wykonywania tak niebezpiecznego manewru jakim jest manewr wyprzedzania.

Obie opinie opisują taki sam mechanizm wypadku – P. G. prowadził rower po swojej lewej stronie, co sugeruje brak jakichkolwiek uszkodzeń roweru. Jednocześnie podczas prowadzenia roweru nie spełniają swej roli odblaski znajdujące się na pedałach roweru, nadto nie ustalono, czy włączona była tylna lampa roweru. Tylko dla takiego położenia roweru i pieszych można im przyporządkować wzajemne uszkodzenia samochodu, brak uszkodzeń roweru i obrażenia ciała pieszych. P. G. został uderzony w prawą stronę ciała od tyłu, a A. G. doznała prawdopodobnie obrażeń od uderzenia ciała syna po uderzeniu go przez samochód.

Obie opinie wskazują również na brak jednoznacznych śladów na miejscu zdarzenia, co wyklucza możliwość ustalenia dokładnego położenia pieszych oraz pojazdów.⁶

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje: „Sąd Apelacyjny podziela ustalenia faktyczne Sądu I instancji i przyjmuje je za podstawę własnego rozstrzygnięcia.”

Szkoda, że nie dowiedzieliśmy się, kto i na ile przed tym wypadkiem dopuścił ten pojazd do RD. Szkoda, że prokurator nadzorujący umorzoną przez siebie sprawę karną nie zapoznał się z uzasadnieniem Sądu Apelacyjnego w tej sprawie.

I tę sprawę przybliżył Wam

dziadek Piotra

 

—————————-