BRIEFY PODROBILI

Rate this post

Wiarygodność niemieckiego dokumentu, czyli o wyroku sądu bez sentymentu. Bo „briefy” podrobili, więc na karę zasłużyli.

Co jakiś czas pozwalam sobie przypomnieć Wam tę prawdę, że na niemieckie „briefey” i inne zagraniczne dokumenty musimy spoglądać wedle starej zasady określonej w naszym PoRD, czyli wedle zasada ograniczonego zaufania.1

A konieczność przestrzegania tej właśnie zasady w naszym środowisku w podobnych sprawach dowodzi wyrok z uzasadnieniem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 12 lutego 2018 r. – Sygn. akt II AKa 435/17. Bo musimy, Musimy, MUSIMY mieć na uwadze także i ten fakt, że ten poniższy wyrok sądowy ilustruje jedynie to, co organom ścigania udało się udowodnić. Obserwując tego typu dokumenty sami musimy umieć już ocenić, jak znaczna ich część może stanowić zagrożenie dla obrotu prawnego. I jedno musimy pamiętać: jest pewna liczba tych fałszywych dokumentów, które są już w obrocie prawnym, bo nasze środowisko, urzędnicy WK/starostwa i organa ścigania nie zdołały ich z tego obrotu prawnego wyeliminować. 

A wracając do meritum, to ten Sąd Apelacyjny w Warszawie – II Wydział Karny, przy udziale Prokuratora Leszka Woźniaka, po rozpoznaniu w dniu 31 stycznia 2018 r. sprawy, gdzie sprawcami wprowadzającymi do obrotu prawnego sfałszowanych niemieckich dokumentów jest grupa polsko-ukraińska:

1.

O. F., urodz. (…) w I.-F. – Ukraina, s. B. i A. z d. L., oskarżony z art. 291 § 1 k.k.2 w zw. z art. 91 § 1 k.k.3

2.

M. D., urodz. (…) w B. – Ukraina, s. M. i M. z d. K.4, który 14 kwietnia 2011 roku udzielił pomocy D. W. w wyłudzeniu poświadczenia nieprawdy w postaci DR samochodu marki T., poprzez wprowadzenie w błąd pracownika Urzędu Miejskiego w P. i posłużenia się jako autentycznymi dokumentami w postaci: podrobionego niemieckiego dowodu rejestracyjnego tego pojazdu, fałszywej niemieckiej karty pojazdu oraz umowy kupna-sprzedaży pojazdu z podrobionym podpisem obywatela Niemiec – J. S. w ten sposób że dostarczył mu w/w podrobione dokumenty, tj. popełnienia czynu, wyczerpującego znamiona przestępstwa z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 272 k.k.5 w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.6 i za to skazał go, a na podstawie art. 19 § 1 k.k. w zw. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierzył mu karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności; na podstawie art. 69§ 1 i 2 k.k. i art. 70§ 1 pkt 1 k.k. wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego M. D. kary 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres próby wynoszący 2 (dwa) lata.

3.

A. W., urodz. (…) w W., s. W. i A. z d. K.7, w bliżej nieustalonym czasie, ale nie wcześniej niż 20 grudnia 2009 roku i nie później niż 2 czerwca 2010 roku w bliżej nieustalonym miejscu, przyjął samochód P., po czym w Warszawie nakłonił P. G. do posłużenia się w dniu 30 kwietnia 2010 roku w Wydziale Komunikacji Urzędu Miasta Stołecznego Warszawy, jako autentycznymi dokumentami, tj. podrobionym niemieckim dowodem rejestracyjnym tego pojazdu, fałszywą niemiecką kartą pojazdu z zamieszczonym nr rejestracyjnym oraz dokumentem zakupu z podrobionym podpisem obywatela Niemiec – przedstawiciela niemieckiej firmy, a następnie za pośrednictwem auto komisu samochodowego pomógł w jego zbyciu oskarżonemu M. D. wiedząc, iż pojazd ten został uzyskany za pomocą czynu zabronionego, tj. popełnienia czynu opisanego w punkcie XIII aktu oskarżenia, wyczerpującego znamiona przestępstwa z art. 291 § 1 k.k. w zb. z art. 18 § 2 k.k.8 w zw. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i za to skazał go a na podstawie art. 291 §1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierzył mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności; na podstawie art. 69§ 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego A. W. kary 1 (jednego) roku pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres próby wynoszący 2 (dwa) lata; na podstawie art. 71 §1 k.k. orzekł wobec oskarżonego A. W. karę grzywny w wysokości 100 (stu) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 50 (pięćdziesięciu) złotych.

4.

D. W., urodz. (…) w T., s. S. i D. z d. L., oskarżony z art. 270 § 1 k.k..9 w zw. z art. 91 § 1 k.k.

na skutek apelacji, wniesionych przez obrońców oskarżonych od wcześniejszego wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 6 września 2017 r. sygn. akt VIII K 117/16

I. utrzymuje w mocy wyrok w zaskarżonej części;

I. zasądza na rzecz Skarbu Państwa tytułem opłaty za drugą instancję od oskarżonych A. W. i D. W. po 680 (sześćset osiemdziesiąt) złotych od O. F. 1.180 (jeden tysiąc sto osiemdziesiąt) złotych od M. D. 180 (sto osiemdziesiąt) złotych oraz obciąża tych oskarżonych wydatkami poniesionymi w postępowaniu odwoławczym w częściach na nich przypadających.10

Część skrócił, a część wyrzucił:

dP

– – – – – – – – – –

2 Kodeks karny. CZĘŚĆ SZCZEGÓLNA. Rozdział XXXV – Przestępstwa przeciwko mieniu. Art. 291.

§ 1. Kto rzecz uzyskaną za pomocą czynu zabronionego nabywa lub pomaga do jej zbycia albo tę rzecz przyjmuje lub pomaga do jej ukrycia, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

§ 2. W wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

3 Kodeks karny. CZĘŚĆ OGÓLNA. Rozdział IX – Zbieg przestępstw oraz łączenie kar i środków karnych. Art. 91.

§ 1. Jeżeli sprawca popełnia w podobny sposób, w krótkich odstępach czasu, dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw, sąd orzeka jedną karę na podstawie przepisu, którego znamiona każde z tych przestępstw wyczerpuje, w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę.

§ 2. Jeżeli sprawca w warunkach określonych w art. 85 popełnia dwa lub więcej ciągów przestępstw określonych w § 1 lub ciąg przestępstw oraz inne przestępstwo, sąd orzeka karę łączną, stosując odpowiednio przepisy tego rozdziału.

§ 3. Jeżeli sprawca został skazany dwoma lub więcej wyrokami za przestępstwa należące do ciągu przestępstw określonego w § 1, orzeczona w wyroku łącznym kara nie może przekroczyć górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę, przewidzianego w przepisie, którego znamiona każde z tych przestępstw wyczerpuje.

4 M. D. poprosił innego oskarżonego w tej sprawie, czyli D. W. o zarejestrowanie samochodu na swoje dane osobowe, na co D. W. wyraził zgodę. W celu rejestracji tego samochodu oskarżony M.D. przekazał niemieckie dokumenty niezbędne do zarejestrowania samochodu marki T. Z ustaleń Sądu wynika, że oskarżony miał świadomość tego, że dokumenty samochodu które przekazał D. W. są podrobione. Zatem w opisanej sytuacji podzielić należy stanowisko Sądu Okręgowego zawarte w uzasadnieniu wyroku, że M. D. poprzez swoje działanie polegające na uzyskaniu podrobionych niemieckich dokumentów, a następnie przekazanie ich D. W., aby ten wykorzystał je w celu zarejestrowania samochodu marki T. wypełnił znamiona występku z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 272 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Sąd meriti zasadnie w tym zakresie uznał, że dzięki pomocy M. D., D. W. wprowadził w błąd osobę upoważnioną do wydawania decyzji o rejestracji samochodu.

5 Dz.U.2017.0.2204 t.j. – Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny. Art. 272 – Podstępne wyłudzenie poświadczenia nieprawdy w dokumencie. Kto wyłudza poświadczenie nieprawdy przez podstępne wprowadzenie w błąd funkcjonariusza publicznego lub innej osoby upoważnionej do wystawienia dokumentu, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

6 Kodeks karny. CZĘŚĆ OGÓLNA. Rozdział I – Zasady odpowiedzialności karnej. Art. 11.

§ 1. Ten sam czyn może stanowić tylko jedno przestępstwo.

§ 2. Jeżeli czyn wyczerpuje znamiona określone w dwóch albo więcej przepisach ustawy karnej, sąd skazuje za jedno przestępstwo na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów.

§ 3. W wypadku określonym w § 2 sąd wymierza karę na podstawie przepisu przewidującego karę najsurowszą, co nie stoi na przeszkodzie orzeczeniu innych środków przewidzianych w ustawie na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów.

7 W pisemnych motywach zaskarżonego wyroku Sąd Okręgowy zasadnie uznał, że z zeznań P. G. wprost wynika, że to A. W. zaproponował jemu zarejestrowanie samochodu marki P. Zatem zasadnie przyjęto, że A. W. przyjął samochód o którym wiedział, że został uzyskany za pomocą czynu zabronionego, gdyż nie był on nabywcą tego auta a posiadał dokumenty, które mógł mu przekazać tylko właściciel samochodu. Konstatacja Sądu Okręgowego, że A. W. nakłonił P. G. aby zarejestrował samochód marki P. na siebie, gdyż wiedział, że samochód ten pochodzi z czynu zabronionego i posiada podrobione dokumenty jest trafna i ma oparcie w materiale dowodowym sprawy.

8 Kodeks karny. CZĘŚĆ OGÓLNA. Rozdział II – Formy popełnienia przestępstwa. Art. 18.

§ 1. Odpowiada za sprawstwo nie tylko ten, kto wykonuje czyn zabroniony sam albo wspólnie i w porozumieniu z inną osobą, ale także ten, kto kieruje wykonaniem czynu zabronionego przez inną osobę lub wykorzystując uzależnienie innej osoby od siebie, poleca jej wykonanie takiego czynu.

§ 2. Odpowiada za podżeganie, kto chcąc, aby inna osoba dokonała czynu zabronionego, nakłania ją do tego.

§ 3. Odpowiada za pomocnictwo, kto w zamiarze, aby inna osoba dokonała czynu zabronionego, swoim zachowaniem ułatwia jego popełnienie, w szczególności dostarczając narzędzie, środek przewozu, udzielając rady lub informacji; odpowiada za pomocnictwo także ten, kto wbrew prawnemu, szczególnemu obowiązkowi niedopuszczenia do popełnienia czynu zabronionego swoim zaniechaniem ułatwia innej osobie jego popełnienie.

9 Dz.U.2017.0.2204 t.j. – Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny. Art. 270. Fałszowanie dokumentu i używanie go za autentyczny.

§ 1. Kto, w celu użycia za autentyczny, podrabia lub przerabia dokument lub takiego dokumentu jako autentycznego używa, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

§ 2. Tej samej karze podlega, kto wypełnia blankiet, opatrzony cudzym podpisem, niezgodnie z wolą podpisanego i na jego szkodę albo takiego dokumentu używa.

§ 2a. W wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

§ 3. Kto czyni przygotowania do przestępstwa określonego w § 1, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

10 Sąd Apelacyjny zważył, że wniesione apelacje nie są zasadne i nie zasługują na uwzględnienie zawarte w nich zarzuty oraz wnioski końcowe.

Loading