KOLEJNA PRAWNA WPADKA WITD I GITD

Kolejna przegrana batalia prawna przez GITD/WITD (sic!). Czyli urzędnicza Polska w ruinie prawnej.

30 marca 2023 roku odbyła się kolejna sprawa przegrana przez GITD/WITD, ze skargi przedsiębiorcy M. W. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z listopada 2022 roku w przedmiocie kary pieniężnej.¹

Tym razem chodziło o to, że GITD decyzją z 15 listopada 2022 roku utrzymał w mocy wcześniejszą decyzję Śląskiego Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z 2 sierpnia 2022 roku o nałożeniu na M. W. kary pieniężnej w wysokości 5.000 złotych za naruszenie polegające na niewłaściwej obsłudze lub odłączeniu homologowanego i sprawnego technicznie tachografu, skutkujące nierejestrowaniem na wykresówce lub na karcie kierowcy aktywności kierowcy, prędkości pojazdu lub przebytej drogi.

W swoim uzasadnieniu GITD wskazał, że strona 29 czerwca 2022 r. wykonywała przewóz drogowy, w trakcie którego kierowca nie rejestrował swojej aktywności na karcie kierowcy. Zdaniem urzędników (pozbawionych prawników przy użyciu przemocy?) naruszenie zostało stwierdzone przez inspektorów WITD, podczas kontroli drogowej autobusu o nr rej. TK […].

Kontrolowany autobus prowadzony był przez dwóch kierowców: Z. Z. i R. D., którzy wykonywali krajowy przewóz drogowy w imieniu swojego przedsiębiorcy M. W., prowadzącego działalność gospodarczą. W toku kontroli zostały pobrane dane cyfrowe z kart kierowców. Ich analiza wykazała, że w tachografie w dniu kontroli zalogowana była tylko karta kierowcy Z. Z. pomimo, że autobus na miejsce kontroli podjechał w obsadzie dwóch kierowców (drugi był tylko pasażerem?).

W celu wyjaśnienia przyczyny zalogowania karty kierowcy tylko przez jednego kierowcę inspektorzy przesłuchano świadków. R. D. zeznał, że wraz ze Z. Z. przyjechał na miejsce kontroli w M. G.. Wyjaśnił, że wsiadł do autobusu prowadzonego przez Z. Z. i nie zalogował swojej karty kierowcy, żeby było szybciej, a którą chciał zalogować na pierwszym możliwym przystanku. Z. Z. zeznał, że R. D. zabrał ze stacji paliw oraz że R. D. nie zalogował karty kierowcy, ponieważ obaj uważali, że będzie mógł to zrobić po dojechaniu na miejsce kontroli.

WSA w Kielcach zważył, co następuje:

Skarga tego przedsiębiorcy zasługiwała na uwzględnienie, ponieważ zaskarżona decyzja narusza przepisy postępowania, tj. art. 7, art. 77 § 1, art. 80 oraz 107 § 3 K.p.a., które to naruszenie mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. W ocenie tego Sądu, w realiach materialnoprawnych sprawy, postępowanie dowodowe zostało przeprowadzone w sposób niepozwalający na dokonanie jednoznacznych ustaleń faktycznych, a ocena dotychczas zebranych dowodów jest niekompletna i nie znajduje odzwierciedlenia w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Powołane przepisy, dla realizacji naczelnej zasady postępowania administracyjnego, tj. zasady prawdy obiektywnej, zobowiązują organ administracji publicznej do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego przy podjęciu zarówno czynności dowodowych z urzędu, jak i na wniosek strony. Materiał dowodowy ma zostać wyczerpująco zebrany oraz rozpatrzony, a ocena czy dana okoliczność została udowodniona wymaga od organu oceny całokształtu tego materiału. Przy czym zakres ustaleń faktycznych determinowany jest treścią przepisów prawa materialnego, które to dla rozstrzygnięcia sprawy mają znaleźć zastosowanie.

Zdaniem sądu, kontrolowany proces decyzyjny organów administracji nie spełnia tych wymogów.

Państwa członkowskie mogą uzależnić swoją ewentualną odpowiedzialność od naruszenia przez przedsiębiorstwo transportowe ust. 1 akapit pierwszy niniejszego artykułu i art. 10 ust. 1 i 2 rozporządzenia (WE) nr 561/2006 (art. 33 ust. 3). Kierowcy stosują wykresówki lub karty kierowcy w każdym dniu, w którym prowadzą pojazd, począwszy od przejęcia pojazdu (art. 34 ust.1). Stosownie natomiast do art. 4 lit. „c” rozporządzenia (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz zmieniającego rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 i (WE) 2135/98, jak również uchylającego rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85 (Dz.U.UE.L.2006.102.1), „kierowca” oznacza osobę, która prowadzi pojazd nawet przez krótki okres, lub która jest przewożona w pojeździe w celu podjęcia w ramach swoich obowiązków jego prowadzenia w razie potrzeby. Przepis art. 4 lit. „o” tego rozporządzenia stanowi natomiast, że „załoga kilkuosobowa” oznacza sytuację, w której w trakcie każdego okresu prowadzenia pojazdu pomiędzy dwoma kolejnymi dziennymi okresami odpoczynku, lub pomiędzy dziennym okresem odpoczynku a tygodniowym okresem odpoczynku, w pojeździe przebywa co najmniej dwóch kierowców w celu prowadzenia pojazdu. Przez pierwszą godzinę obsady kilkuosobowej obecność innego kierowcy lub kierowców jest fakultatywna, ale przez pozostałą część tego okresu jest obowiązkowa.

Potwierdzeniem powyższego jest pismo przedsiębiorcy M. W. z 13 lipca 2022 r., w którym skarżący odniósł się do okoliczności związanych z przebiegiem kontroli autobusu, przeprowadzonej 29 czerwca 2022 r. Wyjaśnił w nim również, że kierowcy mieli rozpocząć swoją pracę dopiero 30 czerwca 2022 r., natomiast w dniu kontroli nie byli oni w załodze.

Do twierdzeń tych nie odniósł się GITD (organ odwoławczy), a WITD (organ pierwszej instancji) uczynił to bardzo lakonicznie, uznając „argumenty przedstawione przez stronę za chybione” i oceniając je jedynie w kontekście ustalenia, że w sprawie nie zaszły przesłanki wyłączające odpowiedzialność strony, o których mowa w art. 92c ust. 1 pkt 1 u.t.d.

Zdaniem WSA, cyt.:

„Organy administracji publicznej nie mogą ignorować aktywności stron w dążeniu do ustalenia stanu faktycznego, szczególnie gdy strona przedstawia dowody, które w jej ocenie podważają dotychczasowe ustalenia poczynione w toku postępowania. Innymi słowy, obowiązkiem organu jest ustosunkowanie się do przedstawionych przez stronę dowodów i wyczerpujące wyjaśnienie pojawiających się na tym tle wątpliwości.

Organ odwoławczy zaniechał tym obowiązkom.”

A to nie było jedyne zaniechanie, albowiem aby móc przyjąć, że doszło do naruszenia ustawy o transporcie drogowym² koniecznym było poczynienie kolejnych ustaleń³, czyli zbadania, czy R. D. w dniu 29 czerwca 2022 r. mógł być uznany za „kierowcę” autobusu i czy był w „załodze kilkuosobowej”.

Ponadto WITD i GITD błędnie zakwalifikował stwierdzone uchybienia do pozycji 6.2.1.⁴ Albowiem tytuł pozycji 6.2 dotyczy naruszeń polegających na wykonywaniu przewozu drogowego z ingerencją w działanie tachografu lub dane rejestrowane przez tachograf.

Analiza przepisów ustawy o transporcie drogowym⁵ prowadzi do konstatacji, że niezalogowanie karty kierowcy nie stanowi o wykonywaniu przewozu drogowego z ingerencją w działanie tachografu lub dane rejestrowane przez tachograf (lp. 6.2. załącznika nr 3 do u.t.d.), ale stanowi naruszenie zasad i warunków użytkowania tachografu (lp. 6.3. załącznika nr 3 do u.t.d.). Ma to znaczenie dla sprawy z uwagi na fakt, że taka kwalifikacja naruszenia do lp. 6.3.19. zmniejsza wysokość kary pieniężnej za to naruszenie do 2.000 zł (z kary 5.000 zł za naruszenie z lp. 6.2.1.).

Przekazanie swoich prawników między innymi do DTD (resortu transportu) nie polepszyło działania tej niekompetentnej instytucji oraz – co wynika z przytaczanych orzeczeń sądowych – pogorszyło jakość wykonywanej pracy przez WITD i GITD.

Pozdrawiam przewoźników

dziadek Piotra

– – – – – – – – – – – – –