KOLEJNA BARIERA

Kolejna bariera w dostępie do zawodu, tym razem restrykcja nowa, bo sądowa.

Czyli o tym, że „ponowne wydanie naszych uprawnień”, to nie to samo co ich „zwracanie”.

Ale to jest też przykład na to, jak łamie się ducha przepisów interpretując wyjątek od ustawy poprzez błędne (?) szukanie prawnej podstawy. A może to nie jest wyrok sądu, tylko prywatna opinia jakichś sędziów z Łodzi, jak to było w przypadku wyroku TK?

Ciekawe, co na to nasi pracodawcy i nasze branżowe organiacje zawodowe? Czy akceptują to kolejne ograniczenie w dostępie do naszego zawodu?

Chodzi o to, że (SKO) Samorządowe Kolegium Odwoławcze oddaliło skargę naszego kolegi J. W. na decyzję w przedmiocie odmowy wydania uprawnienia diagnosty do wykonywania badań technicznych pojazdów. Tym samym podtrzymano wcześniejszą decyzję Starosty (organ pierwszej instancji) w przedmiocie odmowy wydania uprawnienia diagnosty do wykonywania BT.¹

A było to tak, że w dniu 26 lutego 2015 r. kolega J. W. po 5-ciu latach od sprawy karnej wystąpił do Starostwa Powiatowego w P. o zwrot swoich uprawnień, załączając stosowne kopie dokumentów². Zaś Starosta – naruszając ducha przepisów – pismem z dnia 26 marca 2015 r. wezwał kolegę J. W. do uzupełnienia złożonej dokumentacji o dokumenty rzekomo wymagane przez PoRD³.

Dnia 31 marca 2015 r. kol. J. W. przedłożył oryginały dokumentów⁴ i jednocześnie w swym piśmie wystąpił o wydanie duplikatu uprawnienia diagnosty w związku z zagubieniem oryginału uprawnienia.

Pismem z dnia 26 kwietnia 2015 r. Starosta poinformował, że w związku z cofnięciem uprawnienia diagnosty duplikat uprawnienia nie może być wydany. Natomiast ponowne uprawnienie może być wydane po przedstawieniu dokumentów potwierdzających wymagane wykształcenie, praktyki, szkolenia oraz zdanie egzaminu kwalifikacyjnego (sic!).

W wyniku dokonanej weryfikacji dokumentów Starosta przyjął, iż kol. J. W. nie spełnia wszystkich przesłanek do wydania uprawnienia insp. UDS-a, tj.:

• nie przedłożył dokumentów potwierdzających odbycie wymaganego szkolenia⁵, jak również
• nie przedłożył dokumentu potwierdzającego zdanie egzaminu kwalifikacyjnego przed komisją powołaną przez Dyrektora TDT⁶ (?).

Starosta zaznaczył, że przedłożone mu dokumenty zachowują ważność, jednak nie wyczerpują one zakresu programu szkolenia, o którym mowa w cytowanym rozporządzeniu. Zaświadczenia wydane były w okresie od 1997 r. do 2003 r. i różnią się od obecnie obowiązującego programu szkolenia. Ponadto nasz kolega nie przedstawił dokumentu potwierdzającego zdanie pozytywnie egzaminu kwalifikacyjnego, gdyż wówczas nie obowiązywał.

W odwołaniu od decyzji Starosty kol. J. W. słusznie wskazał, że w naszych przepisach⁷, wprowadzono zapis określający wyjątek od zasady określonej w art. 84 ust. 2 ustawy, dotyczący wymaganego szkolenia oraz obowiązku zdania egzaminu kwalifikacyjnego przed komisją powołaną przez Dyrektora TDT, zgodnie z którym „zaświadczenia o ukończeniu szkolenia wydane przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia zachowują ważność”. Nasz Kolega słusznie wskazywał, że intencją ustawodawcy nie było, aby diagności, którzy uzyskali uprawnienia i kandydaci na diagnostów, którzy ukończyli szkolenie pod rządami poprzednio obowiązujących przepisów, byli zobowiązani do składania egzaminu według znowelizowanych przepisów. Taki ewentualny „obowiązek” musiałby wynikać z wyraźnej regulacji prawnej w omawianym zakresie, bo w państwie prawa wszelkie obowiązki muszą mieć mocne ustawowe podstawy.

W swojej skardze do WSA (Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego) w Łodzi kol. J. W. wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji i wskazał, że nie zgadza się ze stanowiskiem Kolegium, iż:

„… nie spełnia kolejnych dwóch przesłanek determinujących możliwość ponownego uzyskania uprawnień diagnosty, tj. nie legitymuje się wymaganym prawem szkoleniem i egzaminem kwalifikacyjnym„.

W obowiązujących przepisach o randze ustawowej nie określono czasu, w jakim po zdaniu egzaminu i spełnieniu innych przesłanek, osoba powinna uzyskać uprawnia diagnosty. Wynika z tego, że raz uzyskane zaświadczenia – uprawniające do ubiegania się o uprawnienia diagnosty nie wygasają, a o takie uprawnienia można się ubiegać w każdym czasie.⁸

A WSA w Łodzi stwierdził, że skarga naszego kolegi nie zasługuje na uwzględnienie.

Przeprowadzając ocenę zgodności z prawem podjętych w niniejszej sprawie rozstrzygnięć ten WSA zwrócił uwagę na oczywistą omyłkę popełnioną przez organ odwoławczy w sentencji zaskarżonej decyzji, w której SKO w P. określiło przedmiot decyzji organu I instancji jako „cofnięcie uprawnienia do wykonywania badań technicznych pojazdów”. Bezspornym jest, że decyzja Starosty dotyczyła odmowy wydania skarżącemu uprawnienia diagnosty do wykonywania badań technicznych pojazdów, a zatem to Kolegium popełniło oczywistą pomyłkę (wynikającą z nieuctwa?), za którą nie poniosło żadnych konsekwencji (sic!).

Ten WSA podkreślił, że nasz kolega J.W. nieprawidłowo interpretuje regulację prawną zawartą w art. 84 ust. 4 u.p.r.d. Z brzmienia tego przepisu nie można bowiem wywieść, iż po cofnięciu diagnoście uprawnienia jest mu ono „zwracane” czy też „przywracane”. Ten przepis wyraźnie stanowi, że właściwy organ „wydaje ponowne uprawnienie„.

Ponowne wydanie uprawnienia, (prywatnym?) zdaniem tego sądu, polega na rozpatrzeniu wniosku strony z uwzględnieniem aktualnych na dzień złożenia tego wniosku przepisów regulujących kwestię wydawania diagnostom uprawnień. „Ponowne wydanie uprawnienia” to wydanie tego uprawnienia „po nowemu”, czyli zgodnie z nowymi przepisami.

Ten WSA podkreślił jeszcze ważny aspekt naszych sądowych rozstrzygnięć, o czym inne WSA wcześniej zaprzeczały (kłamały?), że cofnięcie skarżącemu uprawnienia diagnosty, wywołało ten sam skutek, co orzeczenie sądu karnego o zakazie wykonywania zawodu.

Ponadto, po upływie okresu, w jakim obowiązywało cofnięcie uprawnienia lub zakaz wykonywania zawodu diagnosty, aby uzyskać nowe uprawnienie diagnosty, osoba która o wydanie takiego uprawnienia występuje, musi spełniać aktualne na dzień złożenia wniosku ustawowe kryteria warunkujące pozytywne rozpatrzenie żądania.⁹ Zaświadczenie z 1997 r. o ukończeniu przeszkolenia, uzyskane w stanie prawnym, który nie przewidywał przyznawania uprawnienia diagnosty, nie mogło zatem stanowić podstawy wydania skarżącemu takiego uprawnienia w 2015 r.

Nawet jeśli, na etapie stosowania powołanych przepisów omawiana regulacja doczekała się różnych sposobów wykładni, gdyż odmienne stanowiska prezentowane były w orzecznictwie sądów administracyjnych, w ocenie NSA, zastosowanie tej regulacji w sposób zgodny z jednym sposobów ich wykładni, nie może być samo przez się traktowane jako rażące naruszenie prawa.

I jeszcze ciekawa konstatacja – taka „życiowa” – tego Sądu.  Bo

„Biorąc pod uwagę postęp techniki jaki ma miejsce w branży samochodowej, niezrozumiałe byłoby wydawanie uprawnienia diagnosty w roku 2015, na podstawie zaświadczenia potwierdzającego ukończenie szkolenia w zakresie przeprowadzania badań technicznych pojazdów sprzed 18 lat, w sytuacji, gdy na skutek cofnięcia skarżącemu uprawnień diagnosty do wykonywania BT w związku z wyrokiem Wydziału Karnego Sądu Rejonowego w P., przez okres 5 lat nie przeprowadzał on badań technicznych pojazdów.” – co to ma wspólnego z prawem i gdzie jest ten 5 letni okres określony? A 3 lata by przeszło?

Pyta i pozdrawia

dP

– – – – – – – – – – – – – – –